Κάθε παρέα έχει κι έναν αναποφάσιστο

Άνοιξε ο καιρός, έπιασαν κι οι ζέστες και ξεκίνησαν τα πρώτα πλάνα του καλοκαιριού πάνω σε μια ταράτσα μέσα στο κέντρο της πόλης. Τεράστια η επιθυμία για διακοπές, άρα πρέπει να το κανονίσουμε σωστά. Όλα όμορφα και καλά μέχρι να ανοίξει το στόμα του ο γλυκός αναποφάσιστος της παρέας. Πραγματικά, δεν ξέρω τι φάση, λες κι έχουμε υπογράψει συμβόλαιο και κάθε παρέα πρέπει να αποτελείται από τουλάχιστον έναν αναποφάσιστο, αλλιώς δεν είναι πραγματική παρέα.

Το κακό δε σταματάει εκεί, όμως. Άντε κι ο καημένος να μην μπορεί να επιλέξει εύκολα τι θα κάνει, όταν όμως μου αρχίζει και μου επηρεάζει και τους άλλους, εκεί το πράγμα κολλάει πολύ άσχημα κι όχι μόνο μακροπρόθεσμα σχέδια δεν μπορούμε να κάνουμε, αλλά στην τελική δεν μπορούμε να αποφασίσουμε ούτε τι να φάμε. Παιδιά, βασανίζετε κι εμένα που πεινάω, τελειώνετε με το τεράστιο δίλημμα «πίτσα ή σουβλάκια»∙ οτιδήποτε πάρ’ τε, άντε να φάμε!

Κάθε απόφαση μικρή ή μεγάλη είναι τόσο εξουθενωτική. Όταν κάποιος κάνει τόση ώρα απλά για να παραγγείλει, σκεφτείτε τι γίνεται σε πιο σημαντικά θέματα. Βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, αφού στο τέλος θα πάρεις το μέρος της πλειοψηφίας γιατί πρέπει να υποστούμε όλο αυτό εμείς και να αναλύσουμε κάθε εκδοχή και πάσα πιθανότητα για κάθε θέμα; Ξέρουμε ότι όταν τελειώσεις τη φιλοσοφική σου ανάλυση, το συμπέρασμά σου θα είναι πάντα μια ζυγαριά με τα ίδια θετικά κι αρνητικά. Πέτα τη ζυγαριά και θα σου πάρω άλλη να γέρνει προς τη μια μεριά μπας και γλυτώνουμε όλοι οι υπόλοιποι χρόνο και τα νεύρα μας από κλονισμό.

Το αστείο είναι ότι ποτέ δεν είναι σίγουροι. Ακόμα κι αν μετά από πολλή πίεση κι αρκετές ώρες εσωτερικής διαλογής πάρουν μια απόφαση, έχουν τρελή αγωνία και δεν μπορούν να ηρεμήσουν μέχρι να δουν τα αποτελέσματα κι αν τελικά έκαναν τη σωστή επιλογή. Μια τελειομανία, μάλλον, τους κατατρέχει και δεν μπορούν να χαλαρώσουν λίγο και να δουν τη ζωή απλά να ξετυλίγεται μπροστά τους. Παρ’ όλα αυτά κοκορεύονται και κάθε τους απόφαση είναι μια προσωπική νίκη. Βλέπεις στο πρόσωπό τους την υπερηφάνεια, σαν να είναι ένα μικρό παιδί που κάνει το πρώτο του επίτευγμα κάθε φορά.

Όλο αυτό γίνεται για να ευχαριστήσουν απλά τους γύρω τους. Δε θέλουν να στεναχωρήσουν κανέναν, επιζητούν την τάξη και την αρμονία. Θέλουν όλοι να είναι σύμφωνοι με την πρότασή τους, ώστε να μην έχει κανένας παράπονο. Άντε, χαλάλι, λοιπόν, τα βασανιστήρια μέχρι να αποφασίσουν, γιατί έχουν καλή καρδιά.

Πρέπει να παραδεχτούμε, όμως, πως όπως σπίτι χωρία Γιάννη προκοπή δεν κάνει, έτσι και μια παρέα αν δεν έχει έναν αναποφάσιστοι να την παιδέψει λίγο, χάνει λίγη απ’ τη χάρη της.  Είναι το αλάτι και το πιπέρι και θα μας έλειπαν αν δεν υπήρχαν. Άσε που θα ήταν κι απίστευτα βαρετά να ήταν κάθε απόφαση τόσο εύκολη, δε θα είχαμε έναν άνθρωπο να γελάσουμε, αφού αυτή η ταλαιπωρία μέχρι να καταλήξετε ακόμα και στα πιο απλά πράγματα είναι τόσο διασκεδαστική για εμάς τους απλούς παρατηρητές.

Μακάρι όλοι να είχαμε μόνο αυτό ως ελάττωμα, διότι μας σπάτε τα νεύρα, αλλά ορισμένες φορές είστε αξιολάτρευτοι.