Μια αγάπη να σ' ανεβάζει

Οι σχέσεις με τον καιρό αρχίζουν και φθείρονται και δύσκολα κουβαλούν ξανά τον ίδιο ενθουσιασμό και την προσπάθεια εκείνων των πρώτων ημερών. Τότε που ο ένας γινόταν χαλί να τον πατήσει ο άλλος, πάντα πρόθυμος, χωρίς ίχνος υποχρέωσης ή καταπίεσης, απλώς επειδή η χαρά στον έρωτα είναι το να δίνεις.

Το δόσιμο, όμως, ποτέ δε χορταίνεται και ποτέ δεν κουράζει. Αντίθετα, δυναμώνει τις σχέσεις που αξίζουν. Δένεσαι με τον άνθρωπό σου, τον εκτιμάς περισσότερο μέρα και με τη μέρα, τον θες σοβαρά δίπλα σου και προσπαθείς συνεχώς κι ακούραστα για να μην τον χάσεις.

Αφού ένα χαμόγελο που ξέρεις πως το προκάλεσες εσύ ή εξαιτίας σου κρεμάστηκε στα χείλη του, κάνει κι εσένα το ίδιο ή και περισσότερο χαρούμενο, είναι το τρόπαιό σου και το μεγαλύτερο κατόρθωμά σου. Τα συναισθήματα δεν έχουν λογική, δεν εξηγούνται, βιώνονται κι αυτό αρκεί. Εκείνος ο ευχάριστος κόμπος στο στομάχι σου, εκείνη η λάμψη στα μάτια, νιώθεις ολοκληρωμένος στην όψη εκείνου που έκανες χαρούμενο.

Δεν αρκεί μόνο το να θες να τον βλέπεις καλά, αλλά δε θες να τον πληγώσεις, δεν αντέχεις καν στη σκέψη να πάθει κάτι, να στεναχωρηθεί κι υπαίτιος να ‘σαι εσύ. Είναι απίστευτα τρομακτικό μα και συναρπαστικό το γεγονός πως αν για κάποιον λόγο έξω από σας, ο άνθρωπός σου δεν είναι καλά, αυτόματα δεν είσαι ούτε εσύ. Επηρεάζει και καθορίζει τη διάθεσή σου, η λύπη του γίνεται και δική σου. Αυτή είναι κι η πραγματική ουσία μιας σχέσης, να λειτουργείτε και να νιώθετε σαν ένας άνθρωπος.

Είναι γλυκό κι ερωτεύσιμο να βλέπεις το ταίρι σου να προσπαθεί να σε ανεβάσει στις μαύρες σου. Να σε κάνει να ξεχαστείς, να αισθανθείς όμορφα, να βρεις λίγο φως ακόμα και στις πιο σκοτεινές μέρες σου. Αυτή η αυθόρμητη προσπάθειά του δεν μπορεί να σε αφήσει ασυγκίνητο, σου φτιάχνει το κέφι κι επιστρέφει το χαμόγελο στο πρόσωπό σου.

Αυτό δεν είναι, εξάλλου, αγάπη; Δίνω χωρίς να περιμένω να πάρω, πονάω διπλά στον πόνο του και χαίρομαι διπλά στη χαρά του. Η πραγματική ευτυχία είναι εκείνη που την βιώνουν ταυτόχρονα δύο άνθρωποι, που τη μοιράζονται και με την ίδια προθυμία θα μοιραστούν και τη δυσκολία. Έτσι εκτιμάς ακόμα περισσότερο και σέβεσαι αυτόν που έχεις δίπλα σου, όταν εκείνος σέβεται καθετί που σε ενδιαφέρει.

Όταν νιώσεις τον άλλον αληθινά κι απόλυτα, κάνεις στην άκρη εγωισμούς και προσωπικά κίνητρα, αποκλείεις το σενάριο να τον πληγώσεις, γιατί αυτό θα σήμαινε πως θα πονούσες κι εσύ. Κάνεις πράγματα που θα τον κάνουν χαρούμενο, γιατί αυτόματα χαίρεσαι κι εσύ. Με λίγα λόγια, η χαρά του χαρά σου κι ο πόνος του πόνος σου, το επιβεβαιώνουν κι οι στίχοι που έχει τραγουδήσει ο Κότσιρας: «Όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα κι εγώ, το πρόβλημά μου όταν γίνει και δικό σου, εγώ να ξέρεις θα ‘μαι πάντα ο άνθρωπός σου».

Όσος καιρός και να περάσει, ό,τι πρόβλημα κι αν παρουσιαστεί σαν εμπόδιο, όταν νιώσεις στην καρδιά σου τον άλλον, τότε θα είσαι ο άνθρωπός του.  Εκείνος που στην ξαφνική βροχή θα έρθει να σε πάρει απ’ τη δουλειά με ομπρέλα, θα σου μαγειρέψει μετά από μια δύσκολη κουραστική μέρα, θα σε κρατάει αγκαλιά όταν όλα σου φαίνονται μαύρα, θα κάνει τα πάντα, καθετί μικρό και μεγάλο, γιατί το νιώθει, γιατί είσαι η προτεραιότητά του.