Σαν τις απογευματινές βουτιές δεν έχει

Το καλοκαίρι, όπως και να το κάνουμε, κάνει τους ανθρώπους πιο αισιόδοξους, πιο θετικούς προς τη ζωή γύρω τους και πιο ανοιχτούς σε νέες εμπειρίες. Αφήνουν τη μιζέρια και το παράπονο, έστω για λίγο, πίσω τους κι αποζητάν να περάσουν όμορφα εστιάζοντας στη στιγμή. Νιώθουν απελευθερωμένοι απ’ τα βάρη και τις υποχρεώσεις του χειμώνα. Λαχταράν να κάνουν τρέλες και να νιώσουν πάλι ξέγνοιαστοι σαν παιδιά.

Ό,τι πιο κοντινό στην ελευθερία και την ξεγνοιασιά είναι μια βουτιά. Με ανοιχτά ή κλειστά μάτια και μύτη μας γυρνούν πίσω, στα χρόνια εκείνα που δημιουργούσαμε αναμνήσεις, από εκείνες τις αυθεντικές που χτίζουν μόνο τα πιτσιρίκια. Είτε κάπου λίγο έξω απ’ την πόλη που ζούμε είτε σε κάποιο νησί, η θάλασσα είναι σταθερά ο νούμερο ένα καλοκαιρινός προορισμός για όλες τις ώρες. Πρωί για να κάνεις την ηλιοθεραπεία σου και βράδυ για να αράξεις με μουσική και μπίρες στις αμμουδιές μέχρι να ξημερώσει.

Είναι όμως διαχρονικά μία στιγμή της μέρας, τότε που δύει ο ήλιος, που τα κάνει όλα να φαίνονται λίγο πιο μαγικά. Το ηλιοβασίλεμα είναι χάρμα οφθαλμών απ’ όπου κι αν το χαζεύεις, όταν όμως ο ήλιος γίνεται ένα με τη θάλασσα, εκεί μιλάμε για τέχνη. Ροζ, μοβ, ένας καμβάς της φύσης κι ένα μεγαλείο που σου κλέβει την ανάσα.

Είναι η μαγεία αυτή που δένει το χρυσό του ήλιου μαζί με το γαλάζιο της θάλασσας και το ροζ του δειλινού. Είναι αυτές οι μικρές στιγμές μέσα στη μέρα που σε κάνουν να ξεφεύγεις απ’ την καθημερινότητα κι απ’ τα προβλήματα της ζωής σου. Είναι η στιγμή της αρμονίας, όταν συνειδητοποιείς πως δε χρειάζεται τίποτα παραπάνω.

Τα ηλιοβασιλέματα που περνάμε στην παραλία παρέα με φίλους είναι και τα ομορφότερα. Η παραλία έχει αδειάσει απ’ την πολλή βαβούρα, ο κόσμος συζητάει κι απολαμβάνει τη στιγμή. Χαζεύεις τον ορίζοντα μπροστά σου, μπαίνεις στη θάλασσα και γίνεσαι μέρος αυτής της αρμονίας. Το απόγευμα το νερό είναι στην καλύτερη θερμοκρασία του, τόσο ζεστό ώστε να σε καλωσορίσει, τόσο κρύο ώστε να σε ενεργοποιήσει.

Είναι αδύνατον να αντισταθείς στην ομορφιά του τοπίου. Θες να μείνεις εκεί, μες στο νερό, μέχρι να χαθεί τελείως το ροζ και το μοβ του δειλινού. Η καλύτερη ώρα για βουτιές, για παιχνίδια, για τραγούδια, για αγκαλιές κι εξομολογήσεις. Για να καταλάβεις πως η μέρα όπως κι αν ξεκινήσει πάντα τελειώνει με μια υποψία και μια υπόσχεση πως τα πιο ωραία θα έρθουν ακόμα και στο τέλος, πως και τα ίδια τα τέλη είναι ωραία κάποιες φορές.

Γιατί στη ζωή δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο, που κάνουν τη ζωή μας μουντή και γκρίζα. Υπάρχουν χρώματα κι αισιόδοξες εικόνες, αρκεί να ξέρουμε να περιμένουμε τη σωστή στιγμή, να διαλέγουμε το κατάλληλο μέρος και καλή συντροφιά. Όλα θέμα οπτικής είναι, αποκλειστικά δική μας επιλογή αν θα επιτρέψουμε να μας συνεπάρουν τα χρώματα αυτά και να μας ταξιδέψει λίγο παραπάνω η θάλασσα.

Γιατί αυτή είναι η μαγεία της φύσης κι είμαστε τυχεροί που γινόμαστε μάρτυρές της. Τι περιμένεις λοιπόν; Πήγε οχτώ η ώρα, πάμε για μια βουτιά να σου δείξω τα χρώματα;