Στην Κομοτηνή πας και φεύγεις με κλάματα

Αυτές τις μέρες, οι μεγαλουπόλεις ανταλλάσσουν πρωτοετείς φοιτητές. Φεύγουν τα παιδιά απ’ τον τόπο τους, με όνειρα κι άγχος, και πάνε να εγκατασταθούν για ένα καινούργιο και σπουδαίο ξεκίνημα στην πόλη των σπουδών τους. Κάποιοι πηγαίνουν λίγο πιο άνετοι αφού την γνωρίζουν ήδη κι άλλοι πιο ενθουσιασμένοι για να ανακαλύψουν μια καινούργια, άγνωστη για αυτούς, πόλη. Όποιο σημείο στο χάρτη σου παρέχει την ανεξαρτησία σου και σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στους στόχους σου είναι υπέροχο, δικαίως όμως υπάρχουν κι εκείνες οι φήμες για τις πιο δημοφιλείς κι αγαπημένες φοιτητουπόλεις.

Κομοτηνή∙ κι όσοι σπούδασαν εκεί χαμογελούν γιατί πλέον ξέρουν. Οι περισσότεροι δε φτάνουν εκεί με ενθουσιασμό, ίσως μάλιστα να σιχτιρίζουν που δεν έγραψαν κάτι παραπάνω να είχαν περάσει στην πολυπόθητη συμπρωτεύουσα. Αναγκάζονται, λοιπόν, να της δώσουν μια ευκαιρία και λίγη σημασία κι έτσι όπως την ανακαλύπτουν, δεν αργούν να την αγαπήσουν.

Στα πρώτα σου βήματα εκεί κάνεις παρέες που αργότερα μετατρέπονται σε φιλίες κι ύστερα σε οικογένειες, μέχρι τουλάχιστον να ξεκινήσουν κι οι πρώτοι έρωτες. Θα κάνεις μαγειρικά πειράματα στο κουζινάκι σου και θα κοιμάσαι κάθε βράδυ σε άλλον φίλο, εκεί θα γλεντάς, θα κάνεις πάρτι, θα αναλύεις τα πάντα και κάποιες βραδιές θα ρίχνεις πολύ διάβασμα. Γιατί όλα αυτά είναι η Κομοτηνή και για σένα θα γίνει πολλά περισσότερα.

Θα γράψεις στους τοίχους στο Μακ Ντι και θα φας πεϊνρλί με σουβλάκι κοτόπουλο στο Goloso -δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις κάτι παρόμοιο αλλού. Μαθαίνεις καλύτερα κι απ’ το σπίτι σου μπουζουξίδικα και το κλαμπάκια, αφού σαν καλός φοιτητής θα δίνεις το παρόν τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Αφού πρώτα θα έχεις συναντηθεί με την παρέα σου στην πλατεία με το σιντριβάνι. Αυτό (εντάξει, και το σπαθί) είναι το σημείο κατατεθέν για κάθε ραντεβού. Εκεί θα συναντάς τα φιλαράκια σου για μεσημεριανό καφέ στην πλατεία (εννοείται με τη μουσική στο τέρμα), για μάζωξη για διάβασμα (λέμε τώρα, έρχονται κι οι εξεταστικές) και φυσικά για τις νυχτερινές σας εξορμήσεις. Τίποτα από αυτά, βέβαια, δεν ξεπερνάει τα πάρτι στην παλιά Νομική.

Εντάξει, επειδή δε γίνεται να ΄ναι όλα τέλεια, ας μην  ξεχνάμε το αφόρητο μαρτύριο των λεωφορείων, αν κι αυτό νομίζω ότι είναι πρόβλημα σε κάθε πόλη. Έτσι και στην Κομοτηνούλα μας ασφυκτικό το κλίμα, αν και (μην είμαστε αχάριστοι) τα υπερσύγχρονα αυτά λεωφορειάκια μας φροντίζουν με ανέσεις έτσι ώστε το χειμώνα να κρυώνουμε περισσότερο και το καλοκαίρι να σκάμε ακόμη πιο πολύ.

Αχ τώρα που μιλήσαμε για τον καιρό, εκεί πάνω στα βόρεια, σαν να έπιασε μια δροσιά. Το κρύο αυτό, παιδιά, δεν είναι φυσιολογικό κι αν είσαι κι εσύ κάνας κρυουλιάρης να ξέρεις πως ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί την έναρξη των φούτερ και της κουβέρτας, και της ζεστής σοκολάτας με επιτραπέζια φυσικά.

Χειμώνας είναι, θα περάσει. Θα περάσει μαζί κι εκείνη η γλυκιά περίοδος της εξεταστικής που θα μας έχει φέρει στα όριά μας. Η Κομοτηνή φιλοξενεί σχολές με βαρβάτο διάβασμα κι έτσι όταν ο καιρός πια ανοίξει κι εμείς ξεμυτίσουμε απ’ τα βιβλία μας κι η ζέστη δε θα μας επιτρέπει να βρούμε και πάλι καταφύγιο και παρηγοριά στα υπέροχα ρακομελάδικα της περιοχής (τα χαρήκαμε κι αυτά στα κρύα, δεν έχουμε παράπονο), τότε ετοιμάζουμε ένα σάκο, παίρνουμε όλη την παρέα και πάμε για κάμπινγκ στην καταπληκτική Σαμοθράκη. Γίνεται πιο τέλειο;

Κάπου εκεί, ανάμεσα σε επικά ξενύχτια και γεμάτα στομάχια από καθετί λαχταριστό που κυκλοφορεί εκεί πάνω, οι φοιτητές μαθαίνουν πως τα αρχικά Δ.Π.Θ. δε σημαίνουν τελικά «Δυστυχώς Πέρασα Θράκη» όπως πίστευαν στην αρχή. Δεν αργείς καθόλου να αγαπήσεις αυτή την πόλη κι εξίσου γρήγορα σου λείπουν όλα όταν φεύγεις από αυτήν, ακόμη κι η παγωνιά της.

Γιατί κάθε πόλη είναι όμορφη όταν την ζεις ως φοιτητής, η Κομοτηνή όμως είναι λίγο παραπάνω μοναδική. Θα κατέχει πάντα στην καρδιά σου μια θέση και μια ανάμνηση στο μυαλό σου, ακόμα κι από εκείνη την πρώτη βόλτα που ακόμη δεν ήξερες ούτε πώς να γυρίσεις σπίτι.