Το μαγείρεμα με φίλους έχει άλλη χάρη

Μεσοβδόμαδα κι αποφασίσαμε με την παρέα να μαζευτούμε σε ένα σπίτι, να κάτσουμε μέσα και να αφήσουμε τις φανταχτερές εξόδους και τα ξενύχτια για Παρασκευοσάββατο, αφού μας τρώνε αυτά τα ξυπνητήρια κάθε πρωί για τη δουλειά. Η επιλογή της ταινίας και τα επιτραπέζια σίγουρα παίζουν ρόλο σε κάθε μάζωξη στο σπίτι, αλλά κάποιος πρέπει να αναλάβει και το μαγείρεμα.

Κι ακόμα κι αν κανείς δεν κατέχει την τέχνη, αυτό δε μας πτοεί απ’ το να το επιχειρήσουμε ξανά και ξανά. Ακόμα και το πιο απλό πιάτο, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, όταν μαγειρεύεις με φίλους, καταλήγει σκέτη καταστροφή. Μια κουζίνα που μοιάζει βομβαρδισμένη και φωτογραφίες, για ντοκουμέντα, πάνε κι έρχονται.

Μα δε γίνεται να επιχειρεί ο κολλητός να τηγανίσει αβγό –μαζί με τα τσόφλια– και να μην ανεβάσεις ένα insta story, να τον κάνεις λίγο ρεζίλι και να μοιραστείς το υστερικό σου γέλιο. Με τους φίλους κάθε ασχολία, ακόμα και το μαγείρεμα που κάποιες φορές είναι βαρετό, γίνεται μια αξέχαστη εμπειρία. Τα πειράγματα θα τα επαναλαμβάνουμε κάθε φορά που θέλουμε να τσιγκλήσουμε τους φίλους μας για τα μαγειρικά ταλέντα τους και κάπως έτσι, και να θέλουμε δε θα μπορούμε να ξεχάσουμε αυτές τις στιγμές.

Και μιλάμε για επαγγελματισμό, όχι αστεία. Το παίρνουμε στα σοβαρά στην αρχή, χωρίζουμε ρόλους κι ο καθένας αρχίζει να κάνει τη δουλειά που του έχει ανατεθεί. Άλλοι θέλουν να αποδείξουν τις δυνατότητές τους κι αναλαμβάνουν τα πιο δύσκολα, ψήσιμο και τεχνικές κι άλλοι τα συνοδευτικά και τις σαλάτες.

Κι εδώ ξεκινάνε τα ωραία της βραδιάς, θα ακουστούν πειράγματα κι αστειάκια κι ενώ ξέρουν πως θα τα θαλασσώσουν κι οι δύο πλευρές, περιμένουν αυτόν που θα κάνει το πρώτο λάθος για να φάει το δούλεμα, μιας κι οι υπόλοιποι ευελπιστούν ότι η δική τους ασχετοσύνη θα περάσει στο ντούκου.

Υπάρχουν αυτοί που, όντως, κάνουν φιλότιμες προσπάθειες και πιστεύουν ότι θα βγει ένα καλό αποτέλεσμα και δε θα μείνουμε νηστικοί κι εμείς που γελάμε σαν πιτσιρίκια, εκνευρίζοντας τους πρώτους και καταλήγοντας να γελάμε όλοι μαζί με τα χάλια μας.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, τους θερμούς υποστηρικτές της μαγειρικής, εμείς ξέρουμε απ’ την αρχή πως στο τέλος μόνο το delivery θα μας σώσει. Δε θα κάτσουμε να χαλαστούμε για το σχήμα της ντομάτας, που κοτζάμ γαϊδούρια δεν έχουμε ακόμα μάθει να κόβουμε μια σαλάτα, αλλά θα κλάψουμε απ’ το πόσο χάλια μπορούμε να κάνουμε μια κουζίνα χωρίς να φτιάξουμε, τελικά, τίποτα -αν είναι και δική μας η κουζίνα, εκεί μιλάμε για θρήνο.

Κι όμως, ούτε οι συνεχείς μαγειρικές αποτυχίες μπορούν να μας αποτρέψουν απ’ το να κανονίσουμε την επόμενη γαστρονομική μας συνάντηση. Οι ώρες που μοιραζόμαστε με φίλους είναι πάντα ωραίες, πόσο μάλλον όταν είναι και λίγο πιο δημιουργικές.

Κι αν δεν καταφέρετε να φτιάξετε κάτι που τρώγεται και μείνετε με άδειο στομαχάκι, θα έχετε γεμίσει από χαρά, γέλιο και ξεγνοιασιά. Τα απλά πράγματα στη ζωή είναι αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους. Μπορεί να ξεχνάμε το αλάτι και το πιπέρι στα φαγητά μας, αλλά τουλάχιστον το βάζουμε στη ζωή μας.