Σαββατόβραδο απόψε κι εσύ αντί να πίνεις τις ποτάρες σου με την παρέα σου ή το ταίρι σου, έχεις ξαπλώσει απ´τις 12 επειδή αύριο, παρόλο που ξημερώνει Κυριακή, είσαι από αυτούς τους «τυχερούς» που το πρωί δουλεύουν; Χαλάρωσε κι απόλαυσέ το. Ευκαιρία να ξεκουραστείς και να ονειρευτείς ένα καλύτερο αύριο για εσένα.
Η ημέρα έφτασε στο τέλος της λοιπόν κι εσύ εξαντλημένος πέφτεις στο κρεβάτι να κοιμηθείς, να φορτίσεις μπαταρίες για να ξεκινήσεις πάλι στον ίδιο ρυθμό σε λίγες ώρες, την ίδια ρουτίνα. Την ίδια εξάντληση.
Σκέφτεσαι το πρόγραμμά σου για αύριο κι ασυναίσθητα βγάζεις έναν αναστεναγμό, σαν να σε πλακώνει και να σε βαραίνει το άγχος για το αν θα προλάβεις να ξεκουραστείς όσο θα ήθελες ή αν θα χρειαστεί να πλακωθείς πάλι στα τονοτίλ για να αντέξεις και να βγάλεις σε πέρας όλες τις υποχρεώσεις της επόμενης ημέρας.
Πόσο μα πόσο ψυχοφθόρα είναι κάποια πράγματα που κάνουμε τελικά στους εαυτούς μας; Και δεν μιλάω για τη δουλειά. Είναι ευλογία να δουλεύεις, ειδικά στις μέρες μας -εν μέσω οικονομικής κρίσης. Όμως το να καταπίνεις, ας πούμε, τα νεύρα και τις παρατηρήσεις του καθενός ανώτερου από εσένα στη δουλειά είναι ψυχοφθόρο, ναι. Απλά αναλογίζεσαι πως αν δεν τα κάνεις και λίγο γαργάρα κάποια πράγματα, αυτός που θα χάσει θα είσαι εσύ. Οπότε το βουλώνεις και λες κι ευχαριστώ που σε κάνανε για μία ακόμη φορά σκουπίδι.
Πόσο θα ήθελες να αλλάξεις κάποια πράγματα σ´ αυτόν τον κόσμο, ε; Να αλλάξεις αυτή τη ρουτίνα με κάτι πιο ουσιαστικό. Ψάχνεις απεγνωσμένα μέσα στην ημέρα να βρεις κάτι που να σε ευχαριστεί, είτε αυτό είναι γυμναστήριο, είτε μία βόλτα στο πάρκο, μία έξοδο για καφέ με ένα αγαπημένο σου πρόσωπο κλπ. Οτιδήποτε μπορεί να είναι αυτό που θα σε κάνει για λίγη ώρα έστω να νιώσεις καλά. Μάταια όμως! Απλά ξεγελάς τον εαυτό σου. Συμβιβάζεσαι με όσα έχεις και επαναπαύεσαι. Κι έρχεται το βράδυ. Κι εκεί λιγάκι πριν κοιμηθείς, κάνοντας τον απολογισμό της ημέρας σου, νιώθεις ότι θα μπορούσες να είχες κάνει κι άλλα. Καταβάθος πιστεύεις πως είσαι σουπερήρωας.
Κάνεις όνειρα για εσένα και βάζεις στόχους που άλλοτε πραγματοποιείς κι άλλοτε όχι. Εξάλλου τα περισσότερα από αυτά τα όνειρα κι αυτούς τους στόχους τα ξεχνάς το επόμενο πρωινό. Τα περιμένει στη γωνία η ρουτίνα και η καθημερινότητα να τα σκοτώσει με τα όπλα της. Και έχει τόσο ισχυρά όπλα που μπορούν να σκοτώσουν σταδιακά κι εσένα, αν δεν προσέξεις. Σταδιακά όμως. Πώς; Βλέπεις, ο καιρός περνάει κι εσύ αργείς να συνειδητοποιήσεις ότι μεγαλώνεις και κάποια από τα όνειρά σου παραμένουν ακόμη όνειρα.
Μην αφήνεις τα όνειρά σου να παραμείνουν όνειρα. Βάλ’ τα στις προτεραιότητές σου. Μόνο έτσι θα τα κατακτήσεις και θα νιώσεις πραγματική πληρότητα. Τίποτα δεν είναι αδύνατο να συμβεί. Φτάνει να πιστέψεις σε εσένα. Εσύ έχεις όση δύναμη χρειάζεσαι και εσύ κρατάς την ευτυχία σου στα χέρια σου. Πίστεψέ το και θα συμβεί.
Να τα κυνηγάς τα όνειρά σου. Και μην επιτρέψεις ποτέ και σε κανέναν να μπει εμπόδιο στο δρόμο σου. Κάθε εμπόδιο για καλό λένε και ισχύει εκατό τοις εκατό.
Δώσε βάση λοιπόν, σε αυτά που σκέφτεσαι όταν κλείνουν τα μάτια σου το βράδυ. Οι σκέψεις ποτέ δε λένε ψέμματα. Άκουσέ τες προσεκτικά και μελέτησε αυτά που θέλουν να σου πουν, γιατί πίσω από αυτές υπάρχεις εσύ και η ανασφάλειά σου που δε σε αφήνει να καταλάβεις πόση δύναμη έχεις μέσα σου.
Πέσε για ύπνο τώρα ανθρωπάκο μου να ξεκουραστείς και να ονειρευτείς κι άλλα, μα η αλήθεια κρύβεται κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Είναι σε εκείνα τα λεπτά που μπορείς και δεν μπορείς να ελέγξεις τη σκέψη σου. Άφησε αυτές τις σκέψεις να σε καθοδηγήσουν λίγο ακόμη και να σε παρασύρουν στο μαγικό τους κόσμο. Εκεί που όλα είναι δυνατά και όμορφα. Εκεί που όλα είναι όπως τα θες κι αγαπάς. Κι αύριο που θα ξυπνήσεις, σκέψου πως είναι η αρχή για τα πάντα και Carpe Diem!
Επιμέλεια Κειμένου Μάνθας Τσάμη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μάνθα Τσάμη
