Έχουμε ελευθερία λόγου αλλά δεν έχουμε άποψη

Παρεξήγηση. Στον κόσμο αυτόν υπάρχει παρεξήγηση. Πως, δήθεν μου, είναι ελεύθερος κι εσύ μέσα σ’ αυτόν, τον κόβεις και τον ράβεις. Πως μαζί μ’ αυτόν μπορείς να εκφράζεσαι και πάντα παρέα να πορεύεσαι. Πως μπορείς, αν το ‘χει ανάγκη, να το κρίνεις, να τον φτιάξεις. Παρεξήγηση. Είναι όλα παρεξήγηση.

Στον κόσμο αυτό, έχουμε ελευθερία λόγου, αλλά δεν έχουμε άποψη. Όπως στηρίζουμε, τάχα μου, ισότητα μα στ’ αλήθεια, όχι.  Η σημερινή ελευθερία είναι φασιστική. Διότι σε καταδικάζει, σε κρίνει και σε περιορίζει και συχνά σε απομονώνει. Σε έκαναν να πιστέψεις πως μπορείς να μιλήσεις για να σε κρεμάσουν.

Εσύ μιλάς, γιατί το έχεις αξίωμα και δικαίωμά σου κι εκείνοι σε διώκουν. Σε απορρίπτουν και σε χλευάζουν. Ύστερα κι αφού εσύ έχει ήδη φοβηθεί, σε κομματιάζουν. Σε κόβουν και σε ράβουν και σε τοποθετούν στα μέτρα τους. Τώρα, μέσα στον περιφραγμένο χώρο σου μπορείς πλέον να μιλήσεις. Τώρα, πιθανόν να σε ακούσουν.

Αν είσαι επαναστάτης και βασικότερα άνθρωπος, δε θα μπορέσεις ποτέ σου να συμμορφωθείς κι αυτό ακριβώς σου πολεμάνε. Επαναστατικό τουλάχιστον, να υψώνεις φωνή κι ανάστημα σε άνθρωπο τις σημερινές ημέρες. Ο κόσμος δεν είναι έτοιμος ν’ ακούσει, αλλά ούτε κι έτοιμος να πάψει.

Έτσι, προφασίζεται ελευθερία λόγου και κλειδαμπαρώνεται στον αντίκτυπό του. Δηλώνει φιλελεύθερος και φυσικά πανέτοιμος να κριθεί και να υπακούσει και στην κριτική απαντά πάντα μ’ επίθεση κι αντίδραση. Η άποψή σου κρίνεται λανθασμένη, ακραία κι άτοπη.

Λανθασμένη γιατί διαφωνεί με τη δική τους, ακραία για κάτι σχετικό μ’ αυτή που τους εξαγριώνει κι άτοπη γιατί δε στηρίζεται πάνω στους δικούς τους μύθους. Για όλους αυτούς, τους παραπάνω λόγους, ο κόσμος εκπαιδεύεται να συμφωνεί και να συμβιβάζεται ευκόλως με τη διαφωνία.

Δεν μπορείς να έχεις άποψη, γιατί μπορεί να τους θυμώσεις. Αυτό ή πράγματι δεν έχεις άποψη, γιατί συμμορφώθηκες νωρίτερα και μιλούν αυτοί για σένα. Γιατί αδιαφόρησες και δε νοιάστηκες παρά μονάχα λίγο να βρεις φωνή μέσα στο βήμα σου και γιατί τελικώς, έτσι σε θέλουν όλοι. Σιωπηλό κι άβουλο, να μην κουραστούν αυτοί να σε ησυχάσουν.

Η σιωπή, καλέ μου, είναι βολική και ταιριάζει στους ανθρώπους. Δεν είναι απαιτητική και δεν ξεσηκώνει ποτέ πολέμους. Σε καθηλώνει στον πάγκο και δεν αποτελείς εμπόδιο. Μπορείς να αλληλεπιδράς και κάπου-κάπου να φωνάζεις. Έτσι, σερβίρεται η ελευθερία. Περιοριστική, περιορισμένη μα πάντα ελευθερία.

Τη φασαρία πάλι, τούτες ‘δω τις μέρες, την περνούν για τρομοκρατία. Οι δρόμοι πια γεμίσανε νταήδες που ασκούν λογοκρισία και το παίζουν τροχονόμοι. Αν δε βγήκες απ’ τη φάρα τους κι αν στη βάση σου παραμένεις λογικός, θα σε βγάλουν στη γωνία. Εσύ, ευλόγως, θα υπακούσεις, γιατί ποιος την πάει τη φασαρία;

Κρατάς το λόγο για την πάρτη σου. Δεν το θέλουν, δεν το χρειάζονται. Ένας μόνος του, δεν άλλαξε ποτέ του τίποτα. Αυτή είναι η κοινωνία σου.