Βλέμματα και λέξεις, αυτά αγγίζουν πραγματικά

Τα χέρια. Τα χέρια σε κατσιάσανε, παράτα τα. Όχι, δεν τα θες τα κλασικά αγγίγματα. Τα είχες κι αυτά, τα χόρτασες με το παραπάνω. Στην τελική τι σου άφησαν; Αγάπη κι απόλαυση μιας ώρας. Όχι, δεν τα θες.

Αν είναι αλλιώς το άγγιγμα, τότε ίσως και να το θες. Κάτι, ας πούμε, να κρατάει περισσότερο. Να μένει, να μη σβήνει. Να λέει αγάπη κι η απόλαυση να κρατάει περισσότερο. Να ζεσταίνει, να μη σε παγώνει.

Το καλύτερο άγγιγμα είναι αυτό που δε χρησιμοποιούν τα χέρια. Δε σου χρειάζονται τα χέρια. Συχνότερα το άγγιγμα που θες είναι ένα βλέμμα. Το βλέμμα κι αγγίζει και κατσιάζει. Το βλέμμα ηρεμεί, το βλέμμα αναστατώνει.

Άλλες φορές το άγγιγμα που θες είναι μικρές, σκόρπιες λέξεις. Γρατζουνάνε τα λόγια κι άλλοτε ερεθίζουν. Κάπου-κάπου λένε σε ημερεύουν κι άλλες στιγμές σε κάνουν θεριό ανήμερο. Σκέψου τώρα μαζί, το βλέμμα και τα λόγια.

Επιφανειακά, αδιάφορα, θα πεις, δεν ακουμπάνε ούτε εκατοστό σου. Θέλεις κάπου ν’ ακουμπήσεις, να σ’ ακουμπήσουν, λίγο, μια παύση. Σε κοιτάει ένας κι είναι σαν να τυλίχτηκες επάνω του. Σου μιλάει λίγο και τώρα λες σε χαϊδεύει.

Η ζεστασιά είναι η ίδια, έχει κι άρωμα. Μίξη απ’ το δικό σου κι από εκείνου. Έχεις αγγιχτεί, έχεις ακουμπήσει. Από μακριά κι από απόσταση. Τώρα είσαι εντάξει. Ξεκουράστηκες. Δε νιώθεις τα χέρια πάνω σου, σαν να ‘σαι απ’ το άγγιγμα κι εσύ χρησιμοποιημένος.

Δεν τα χρειάστηκες τα χέρια. Τα χέρια δε σε σώζουν. Υπάρχει κι άλλος τρόπος αν θες ν’ ανατριχιάσεις. Κοίτα κι εσύ το βλέμμα σου να ‘ναι τέτοιο, να προκαλεί συναίσθημα ερωτικό κι ανατριχίλες. Να ‘ναι απαλό, ν’ αναστατώνει. Αν δεν αναστατώνει, τουλάχιστον να ηρεμεί.

Με τα λόγια είναι κομματάκι ευκολότερο. Στην ουσία του, βέβαια, δυσκολότερο. Δεν είναι ειλικρινή πάντα τα λόγια. Ειλικρινή δεν είναι και τα αγγίγματα. Στα λόγια κρύβεσαι, στο βλέμμα όχι. Ριψοκίνδυνο το άγγιγμα.

Ριψοκίνδυνο ν’ αγγίζεσαι. Γενικά κι αορίστως. Δεν ξέρεις αν θα σου αφήσει αναστάτωση ή σημάδι. Τ’ αγνοούν οι άνθρωποι αυτά. Τ’ αγγίγματα τα νιώθουν όλα ίδια. Μετά, αφού έχουν χιλιοακουμπηστεί και χιλιοακουμπήσει, τ’ απορρίπτουν όλα.

Τέλος, σου λένε, τα γνωστά. Ανεβάζουνε τα στάνταρντ. Θέλουν κάτι διαφορετικό, πιο φιλοσοφημένο. Κάτι ανθεκτικό, καλύτερο, να μένει. Τα προηγούμενα απορρίπτονται. Με το δίκιο τους. Τι σου αφήσανε αυτά; Τίποτα δε σου άφησαν.

Αλλιώς τον κρατάς τον άνθρωπο. Ούτε με το σώμα ούτε με τα χέρια. Για αρχή, μη μιλήσεις μόνο κοίτα τον. Καθήλωσέ τον, κάνε τον να τρέμει. Ύστερα, αν το θες όντως να τον δέσεις, μίλα του. Αναλόγως το πώς τον κοίταξες και τι του είπες, τον έχεις είτε μαστιγώσει είτε αγκαλιάσει.

Ίσως έτσι να τον κρατάς τον άνθρωπο. Μ’ αυτά τα λίγα κι όχι απαραίτητα ιδιαίτερες οικειότητες. Αυτά είναι τ’ αγγίγματα. Τα χέρια άσ’ τα για τους άλλους.