Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα σε παιδέψουν

Η ζωή κι ο έρωτας διέπονται από κανόνες. Με τον ερχομό μας σε αυτόν τον κόσμο, κάνουμε αυτομάτως αποδοχή των όρων χρήσης αυτών και εκείνοι σε αντάλλαγμα υπόσχονται σιγουριά, ασφάλεια και απλοποίηση της ήδη περίπλοκης φύσης τους, βάσει του άγραφου αυτού συμφωνητικού μας. Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν πρόκειται παρά για ένα κακόγουστο φιάσκο.

Στις ερωτικές σχέσεις, για παράδειγμα, ο κανόνας ορίζει την ύπαρξη του ενός, εκείνου που κυνηγάει κι εκείνου που περιμένει να τον πιάσουν. Ο ίδιος κανόνας καταρρίπτεται τη στιγμή που εσύ έχεις ήδη τρέξει μαραθώνιο κι εξακολουθείς να τρέχεις μόνος. Εν τέλει τα παρατάς και παραιτείσαι.

Κι αφού δε σου πιάνουν τα συστήματα, το ρίχνεις στο φιλότιμο. Διότι φίλε μου, λες, πως όχι. «Εγώ για σένα ξεποδαριάστηκα να τρέχω κι εντούτοις, χρεούσαι κι εσύ από ανθρωπιά ξεκάθαρα και μόνο, να με αποδεσμεύσεις από τούτη εδώ την ταλαιπώρια». Στην τελική, περιμένεις μια απάντηση. Οποιαδήποτε είδους αντίδραση που θα σου επιβεβαιώσει πως δεν έχασες τη σωστή έξοδο από υπερβολική ταχύτητα.

Η λύση του προβλήματός σου έρχεται όταν τελικώς συνειδητοποιείς πως οι κοινότυποι μέθοδοι, συμπεριλαμβανομένου του απελπισμένου και σχεδόν μανιακού κυνηγητού σου, αποδεικνύονται ανεπαρκείς και ξεπερασμένοι. Κι όσο το δικό σου το φυλλοκάρδι ψοφάει για παρακάλια και για μέλια, άλλο τόσο αυτά θα σε ξεπληρώνουν με παράταση και πόρτα.

Διότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, υπεράνω και ψευτοαντάρτες, που δεν αρκούνται στα μερικά δικά σου ερωτευμένα λόγια και στον έρωτά σου θα πέσουν μόνο οικειοθελώς και αυτοβούλως, αφού πρώτα σιγουρευτούν πως ο δικός σου είναι δυνατότερος και μεγαλύτερος και συνεπώς ανυποχώρητος.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα σε παιδέψουν. Θα σε κάνουν πυρανάλωμα όταν σε δουν να βράζεις και θα δικαιολογούν πάντα τη ζημιά τους στο αδέξιο και ασυμβίβαστο του χαρακτήρα τους. Ασυμβίβαστοι· λες κι εσύ τ’ ορκίστηκες ποτέ να λες σε όλα ναι.

Οι άνιωθοι και οι «δεν είμαι εγώ για σχέσεις». Οι περίεργοι κι οι «τραβάτε με κι ας κλαίω». Οι «σε θέλω αλλά» και πάντα ένα πρόβλημα στη μέση. Στην ιδιάζουσα αυτή περίπτωση των εν λόγω ανθρώπων το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι σκαρφίζονται ένα άλλο, το οποίο στη συνέχεια οικειοποιούνται και χρησιμοποιούν ως τακτική σαδομαζοχιστικού φλερτ.

Βέβαια, τούτο το εγχείρημά τους δε θα είχε ανταπόκριση αν εσύ δεν έτρεφες κάποιο είδος καταστροφικής έλξης προς οτιδήποτε περίπλοκο και μη συγκεκριμένο. Έτσι, το άγνωστο και μυστηριώδες, που αποτελεί από καταβολής κόσμου στοιχείο ερωτεύσιμο, σε συνδυασμό με τη δική σου αδυναμία, οδηγεί σε τελική φάση σε μη αναστρέψιμη καψούρα.

Τώρα εσύ θα αναρωτηθείς -και με το δίκιο σου- προς τι όλη αυτή η φασαρία, όταν θα μπορούσατε απλά να αρκεστείτε σε μια-δυο ενήλικες κουβέντες, ξηγημένες και σταράτες.

Στο φινάλε, γιατί με βασανίζεις άνθρωπέ μου, θα έλεγες, αφού δεν κάνω καμιά προσπάθεια να σου κρύψω πως σε θέλω; Και μολονότι θέλεις πολύ να βγεις και να διαδηλώσεις πως εσύ βεβαίως-βεβαίως δεν είσαι γραμματόσημο να κολλάς όσο σε φτύνουν, το γνωρίζεις κι ας το κρύβεις πως εν τέλει, θα βρεθείς πάλι σαν ανεμοδαρμένος βράχος καταμεσής μιας καταστροφικής ερωτοθύελλας.

Ύστερα ακολουθούν σενάρια τύπου «με θέλει, δε με θέλει», αναθεώρηση της στρατηγικής κατάκτησης του πόθου σου και πιθανή κατάστρωση μιας νέας ενώ τέλος, λεπτομερής και εξουθενωτική ανάλυση κάθε μικρής και μάλλον ασήμαντης λεπτομέρειας, που θα αποδείξει την αρχική σου θεωρεία πως το αίσθημα σε θέλει, σωστή.

Γιατί φίλε μου και φίλη μου, ναι. Το κουράζεις.  Ψαρώνεις σαν να  ‘σαι χθεσινός κι αρχίζεις να αμφιβάλλεις. Σε θέλει μα κι αν εσύ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την πλάκα στο φλερτ και το καψόνι, τότε μην παίζεις με φωτιές που θα σε κάψουν.

Στο κάτω-κάτω έρωτας είναι αυτός.

Αν δεν κάψει, δεν αξίζει.