Εμβολιασμένος ερωτεύτηκε ανεμβολίαστο

Ξεκινώντας να μιλάμε για μια ερωτική σχέση, χρειάζεται να προσεγγίσουμε το θέμα απ’ την αρχή. Πριν καν γνωρίσουμε έναν άνθρωπο που μας ενδιαφέρει έχουμε κάποια κριτήρια, τα οποία διαμορφώθηκαν είτε υποσυνείδητα, παρακολουθώντας τους ανθρώπους του κοντινού μας περιβάλλοντος, είτε πολύ συνειδητά, επειδή είχαμε κάποιες εμπειρίες που μας έδειξαν ότι με κάποιους ανθρώπους δεν κολλάμε. Ενίοτε, όμως, υπάρχουν και χαρακτηριστικά-καταλύτες, που όσο κι αν νιώθουμε ότι μας ταιριάζει κάποιος, απομακρύνουν τη σκέψη ερωτικής συνύπαρξης μαζί του.

Ένας απ’ αυτούς τους καταλυτικούς παράγοντες φαίνεται πως έγινε πλέον και το αν έχει ή δεν έχει εμβολιαστεί κάποιος. Σε περίπτωση που βρεθεί ένας εμβολιασμένος με κάποιον μη εμβολιασμένο, αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις κι έπειτα οι υπεκφυγές. Το πρώτο άτομο θα αισθανθεί ανασφάλεια για την ακεραιότητα της υγείας του, καθώς το δεύτερο είναι πιθανότερο να φέρει τον ιό. Ο μεγαλύτερος πανικός δημιουργείται, βέβαια, σκεπτόμενοι το αν είναι ήδη ασυμπτωματικός φορέας, καθώς δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε αν είναι όντως ή δεν είναι. Απ’ την άλλη πλευρά, ο ανεμβολίαστος θα απομακρυνθεί απ’ τον εμβολιασμένο, είτε για να μη δεχτεί κάποιου είδους προσηλυτισμό στην ιδέα του εμβολιασμού, είτε γιατί θεωρεί ότι είναι από άλλο κόσμο, λόγω της απόστασης των απόψεων. Κάτι που μπορεί ν’ απασχολεί αμφότερους είναι, επίσης, η πρακτικότητα του θέματος, καθώς αισθάνονται ότι δεν μπορούν να μοιραστούν εύκολα εξόδους και δραστηριότητες, όντας ο ένας περιορισμένος.

Το κυριότερο θέμα, ωστόσο, εντοπίζεται στις αντιλήψεις του καθενός κι η στάση του γι’ αυτές. Συνήθως, κανένας απ’ τους δύο παράγοντες δεν έχει ειλικρινά τη διάθεση να συζητήσει την οπτική του με χαλαρότητα κι είναι πάντα έτοιμος για καβγά. Κανένας απ’ τους δύο δεν προτίθεται να δεχτεί τη λογική του άλλου, επειδή φαίνεται τελείως παράλογη στα δικά του μάτια. Το να κατηγορεί ο ένας τον άλλον και να χρησιμοποιούν διάφορους χαρακτηρισμούς, προσβάλλοντας το πνευματικό επίπεδο του καθενός, είναι σχεδόν πάντα η κατάληξη μιας προσπάθειας για ανάλυση του συγκεκριμένου θέματος. Ίσως, το να τσακωθούμε μ’ ένα άτομο για να βγούμε απ’ τη δύσκολη θέση να εξηγήσουμε ότι δε θέλουμε κάτι μαζί του για κάποιον παράδοξο λόγο, είναι μια πρακτική που μας προφυλάσσει από περαιτέρω χαρακτηρισμό. Ίσως, δε θέλουμε ν’ αντιληφθούμε ότι βλέπουμε τους άλλους τελείως ρατσιστικά κι απαξιωτικά, μόνο και μόνο επειδή διαφωνούμε.

Βέβαια, τα περιστατικά που μας φέρνουν σε μεγάλη αμηχανία δεν αφορούν τα εν δυνάμει ζευγάρια, αλλά τα ζευγάρια που διατηρούν σχέση επίσημα και πιο ανεπίσημα. Η διάσταση των απόψεων έχει αποτελέσει μεγάλο πρόβλημα σε σχέσεις κι οικογένειες, που φτάνει έως και στη χρήση βίας. Έτσι, παρακολουθούμε στα τηλεοπτικά και διαδικτυακά μέσα ειδήσεις με τους εξής τίτλους: «Χώρισε την κοπέλα του επειδή έκανε το εμβόλιο», «Ξυλοκόπησε νοσοκόμα επειδή έκανε το εμβόλιο στην κοπέλα του», «Ζευγάρι χωρίζει μετά από 10 χρόνια σχέσης λόγω εμβολίου» και λοιπά συναφή.

Ο καθένας μας θα γνωρίζει έστω μία περίπτωση ζευγαριού που ήρθε σε ρήξη, λόγω εμβολιασμού ή μη. Κοπέλα που αποφεύγει τη διαδικασία μάλωνε κλαίγοντας τον σύντροφό της επειδή δεν την ενημέρωσε για το ότι έκλεισε ραντεβού εμβολιασμού. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα, ο καθένας πήρε το δρόμο του. Τα σχόλια περιττεύουν. Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις κι απ’ την άλλη πλευρά, όπου ο ένας παράγοντας της σχέσης απειλεί τον άλλον ότι θα χωρίσουν ή ότι θα πάψει να φροντίζει γι’ αυτόν με τον οποιονδήποτε τρόπο, σε περίπτωση που δεν υποβληθεί σ’ αυτήν τη διαδικασία. Παρά την προσωπική τοποθέτηση κάποιου επί του θέματος, έχει καταπιεστεί απ’ τον δικό του άνθρωπο να κάνει κάτι που δε θέλει. Στην ουσία, επιβάλλεται το «σωστό», κατά τη γνώμη του ενός, κάνοντας στην άκρη οποιαδήποτε αμφιβολία του άλλου γι’ αυτό.

Και με τα one night stand τι γίνεται; Ρωτάμε ή δε ρωτάμε τον παρτενέρ μας περί εμβολίου; Πώς τίθεται άραγε μια τέτοια ερώτηση κι είναι εντός των ορίων και μέτρων προφύλαξης που έτσι κι αλλιώς καλό είναι να ζητάς; Ίσως το εμβόλιο να έχει πάρει στις ερωτικές μας σχέσεις τη λογική ενός νέου προφυλακτικού και ψάχνουμε τον τρόπο να εντάξουμε την ερώτηση και τη συζήτηση γι’ αυτό χωρίς να γίνουμε αδιάκριτοι.

Το όλο θέμα έχει μεγάλη κοινωνική υπόσταση, καθώς είναι σαν να έχουν διαχωριστεί τα μέλη της κοινωνίας σε δύο αντίπαλες ομάδες, που δυσκολεύονται να συνυπάρξουν, διότι νιώθουν ότι οι κινήσεις της μίας δημιουργούν προβλήματα στην άλλη. Αυτό που φαίνεται ότι άρχισε να εκλείπει σοβαρά είναι ο σεβασμός προς κάθε προσωπικότητα και τις επεκτάσεις των σκέψεων και πράξεών του. Δε σκεφτόμαστε αν κάποιος άνθρωπος διατηρεί κάποιο φόβο που τον αποτρέπει απ’ το να πάει στη μία ή την άλλη πλευρά του ζητήματος. Το ζήτημα είναι ότι με τις αντιπαλότητες και τις διενέξεις, δεν ερχόμαστε κοντά -πόσω μάλλον να ερωτευτούμε κιόλας- παρά φερόμαστε αμήχανα, ενοχικά ή κι επιθετικά.

Επομένως, δεν είναι τόσο κακό να μας αρέσει κάποιος στην αντίπερα όχθη, ούτε είναι τόσο κακό να βάλουμε μπροστά όλα τα άλλα που μας τραβάνε προς εκείνον και ν’ αφήσουμε πίσω το ένα που μας αποτραβάει. Kι όντως ίσως θα μπορούσε να γίνει, να βρούμε έναν τρόπο να μη μοιάζει ο έρωτας με σειρά του Μανουσάκη. Άλλωστε, το μόνο που δε χρειαζόμαστε είναι άλλο ένα ταμπού. Και μάλιστα στον έρωτα.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!