Η απόσταση, η φυσική, είναι συμβολισμός πολλών πραγμάτων και δείχνει από την οικειότητα που έχεις με κάποιον, μέχρι και τις κοινωνικές προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες βρίσκεστε. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει μόνο για τις περιπτώσεις επαφής μας με άγνωστους, αλλά και μ’ ανθρώπους που βρίσκονται στη ζωή μας σε ενεργό ρόλο. Mήπως, λοιπόν, να αδράξουμε την ευκαιρία που μας δίνεται και να αναλογιστούμε την αποστασιοποίησή μας από ανθρώπους που δεν ήταν ό, τι καλύτερο, όχι για τη σωματική, αλλά τη συναισθηματική μας ακεραιότητα;
Ξέρεις πολύ καλά σε ποιους αναφέρομαι· το σκέφτεσαι και το ξανασκέφτεσαι αλλά ελπίζω αυτή να είναι η τελευταία φορά. Μέχρι στιγμής φαίνεται να μην καταλαβαίνεις πως δεν αξίζει το τίμημα που επιμένεις να πληρώνεις. Την πρώτη θέση στη λίστα μας κατέχει ο έρωτας, που σε κάθε περίπτωση μας τα κάνει μαντάρα, αφού ή εμείς δε θα παίρνουμε χαμπάρι τι συμβαίνει και θα είμαστε στον κόσμο μας, ή η απέναντι πλευρά θα έχει κάνει κι αυτή τις ανάλογες λάθος επικοινωνίες κι ενώ πρέπει να τερματίσει το μεταξύ μας, αυτό δε γίνεται από πείσμα. Και στις δύο περιπτώσεις, απλά σταμάτα το! Το ξέρω, είναι αρκετά κολακευτικό να σκέφτεσαι το αντίθετο, αλλά μπορεί να ζήσει και χωρίς εσένα κι εσύ επίσης. Πάτε παρακάτω, δεν πέτυχε, τι να κάνουμε. Έτσι, εσύ θα πάψεις να αισθάνεσαι αυτή τη σκοτοδίνη, που νιώθεις όταν πρέπει να ανταποκριθείς και πιο συγκεκριμένα καταπιέζεσαι να ανταποκριθείς και ν’ ανταποδόσεις συναισθήματα. Είναι πολύ ψυχοφθόρο και για τον άλλον άνθρωπο να αποδέχεται μόνο ό, τι σου έχει απομείνει.
Η δεύτερη θέση που ανταγωνίζεται έντονα την πρώτη ανήκει στον άνθρωπο που σε έχει ξεπεράσει ή δεν ενδιαφέρεται για σένα αλλά εσύ ακόμα διεκδικείς. Πάψε να επιμένεις σε μη αμοιβαίες καταστάσεις, αρκετά έφθειρες τον εαυτό σου. Καταντάμε φορτικοί και γραφικοί στο φινάλε. Αυτού του είδους οι καταστάσεις είναι πολύ σπάνιο να αλλάξουν και να λειτουργήσουν υπέρ σου. Έκανες την προσπάθειά σου, στο εξής θα είναι πιο ωφέλιμο να διοχετεύσεις την ενέργειά σου σε κάποιον ή σε κάτι που θα υπάρχει αντίκρισμα.
Έπειτα, αξιολόγησε τις παρέες σου κι αυτούς που αποκαλείς φίλους σου και δράσε ανάλογα. Δεν υπάρχει λόγος να βρίσκεσαι από συνήθεια –και ειδικά υπό αυτές τις ειδικές συνθήκες– με την παρέα που βαριέσαι αφόρητα και δεν έχεις κανένα κοινό ενδιαφέρον. Δε σε γεμίζει κι είναι σαν να πετάς τον πολύτιμο ελεύθερό σου χρόνο. Ούτως ή άλλως γίνεται κι από τους άλλους αντιληπτό· είτε είσαι παρών, είτε όχι, είναι το ίδιο πράγμα.
Συγκεκριμένα συμφέροντα κι οφέλη, ξεσπάσματα συμπλεγμάτων, υποτίμηση, λόγια και λοιπά είναι τελείως άσκοπο να υπάρχουν εντός των σχέσεων κι αυτές να συνεχίζονται. Σίγουρα, το ορθότερο θα ήταν ν’ απαλλάξεις κι εσύ ο ίδιος την παρουσία σου απ’ τη ζωή των ανθρώπων που φέρθηκες με ανάλογο τρόπο και ταυτόχρονα να κάνεις κι εσύ τα ξεκαθαρίσματά σου.
Θα μπορούσαμε όλη τη μέρα να αναφέρουμε παραδείγματα σχέσεων που πρέπει να κρατήσουμε σε απόσταση άνω των δύο μέτρων αλλά δε θα χρειαστεί, διότι το νόημα παραμένει το ίδιο σε κάθε περίπτωση. Είμαστε πολύ απασχολημένοι με το να βάλουμε σε τάξη τις ντουλάπες μας και να τακτοποιήσουμε το σπίτι μας, μα ξεχνάμε το μέσα μας. Αν δεν έχεις κάνει το ίδιο και με τις σκέψεις σου αναθεωρώντας τα αποτελέσματα των συναναστροφών σου, η καλύτερη ώρα είναι τώρα!
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να αναλωνόμαστε και να δοκιμάζουμε την αντοχή μας με ανθρώπους που δε μας καλύπτουν συναισθηματικά ή και που δεν τους αρκούν όσα έχουμε τη δυνατότητα να τους προσφέρουμε, όπως και το αντίστροφο σαφώς. Ποιο το νόημα να υπάρχουν σχέσεις που δεν έχουν τίποτα να πουν; Ίσως τελικά αυτή η ιστορία, να μας δείξει περισσότερο από ποτέ ποια είναι η ουσία της επαφής, του αγγίγματος, του «θέλω να σε δω». Κι αν δεν υπάρχει κάτι να σας τραβάει τον έναν προς τον άλλον, είτε λέγεται φίλος είτε έρωτας, ούτε καν τώρα, ήρθε η ώρα το σκοινί να κοπεί. Άλλωστε, με το ζόρι κρατούσε, απλώς τώρα καταφέραμε να το δούμε καθαρά. Τι να κάνουμε, σε λα βι!
Συντάκτης: Ελένη Βαλαβάνη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
