Όταν οι Aerosmith μάς θύμισαν να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα υποστήριζαν ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία κι επιτυχία στη ζωή απ’ το να πραγματοποιήσει κανείς τα όνειρά του. Όλοι γνωρίζουν -κι ας μην το παραδέχονται- ότι δε βλέπουμε όνειρα μόνο στον ύπνο μας, αλλά περνάνε και σαν οράματα μπροστά απ’ τα ανοιχτά μάτια μας, κάνοντάς τα να λάμπουν. Το περιεχόμενό τους αφορά σε κάποιο διακαή μας πόθο ή κάποιον στόχο που θεωρούμε ανεπίτευκτο ή πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε πολύ μακριά απ’ αυτόν στο στάδιο που είμαστε. Όσο μεγαλεπήβολα κι αν είναι τα όνειρά μας, μπορούν να πραγματοποιηθούν ή είναι καταδικασμένα να μείνουν στη σφαίρα της φαντασίας μας;

Μέσα απ’ το τραγούδι «Dream on», οι Aerosmith μας τραγούδησαν και μας έδειξαν πώς γίνεται! Αυτό το πασίγνωστο κομμάτι υπήρξε το χρυσό εισιτήριο του συγκροτήματος προς την κορυφή των λιστών της ροκ μουσικής, ήδη απ’ το 1974. Πριν απ’ την κυκλοφορία του ως single, οι Aerosmith ήταν απλώς ένα απ’ τα πολλά συγκροτήματα της Βοστώνης. Η ιστορία του τραγουδιού, όμως, αρχίζει πολύ πριν τη σύνθεση του μουσικού σχήματος.

Ο Steven Tyler, ο δημιουργός του κομματιού και μετέπειτα βασικός τραγουδιστής του συγκροτήματος, ομολόγησε στην αυτοβιογραφία του ότι έγραψε τους στίχους σε ηλικία μόλις δεκατεσσάρων ετών, ενώ συνέθεσε τη μουσική σε ηλικία μεταξύ δεκαεφτά και δεκαοχτώ ετών. Είναι σχεδόν αδιανόητο και γι’ αυτό πολλοί θαυμαστές του εξέφραζαν κι ακόμη εκφράζουν τη δυσπιστία τους ως προς αυτό, χωρίς να σημαίνει πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Ο Tyler δήλωσε πως είχε πολλές επιρροές απ’ την κλασσική μουσική, χάρη στο μουσικό πατέρα του που επιχειρούσε να φτιάχνει διασκευές κομματιών γνωστών συνθετών του συγκεκριμένου είδους, όπως ο Μπαχ κι ο Σοπέν. Εκείνος του είχε διδάξει τις πρώτες του γνώσεις στη μουσική.

Όλα ξεκίνησαν, λοιπόν, στο πατρικό σπίτι του Steven Tyler, πάνω από ένα πιάνο «Steinway», χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις μουσικής ή σύνθεσης. Τέσσερα χρόνια αργότερα, συγκροτήθηκε η μπάντα κι ετοιμάζοντας τον πρώτο δίσκο τους, ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στο επίμαχο κομμάτι. Ο Tyler το παρουσίασε με αρμόνιο στους συνεργάτες του και προέτρεψε τον Joe Perry, τον κιθαρίστα, να ακολουθήσει τη μελωδία απ’ τις κινήσεις του ενός χεριού του και τον Joey Kramer, τον ντράμερ, το ίδιο απ’ την αντίθετη πλευρά. Το σύνολο της σύνθεσης εξαρχής δεν ακολουθούσε τα συνηθισμένα μοτίβα, αλλά γεννήθηκε βάσει της ακουστικής και μουσικής διαίσθησης του Tyler. Είναι και θα είναι μια πολύ ξεχωριστή ροκ μπαλάντα, αναλογιζόμενοι ότι δεν ακολουθήθηκε κάποια συγκεκριμένη φόρμουλα. Αυτό γίνεται αντιληπτό κι απ’ τους ανθρώπους που δε γνωρίζουν τους μουσικούς κανόνες, καθώς το πρώτο ρεφρέν ακούγεται στα δύο περίπου λεπτά του τραγουδιού, αρκετά αργότερα απ’ την πλειονότητα.

Το «Dream on» ηχογραφήθηκε το 1972, με τον παραγωγό Adrian Barber της «Columbia Records» και συμπεριλήφθηκε στον πρώτο δίσκο των Aerosmith. Η απήχησή του, όμως, δεν ήταν η προσδοκώμενη, καθώς οι πωλήσεις των αντιτύπων δεν ήταν σε υψηλά επίπεδα, αλλά ούτε κι οι ροκ ραδιοφωνικοί σταθμοί επέλεγαν συχνά τραγούδια του άλμπουμ. Λίγο πριν την απόφαση για το τέλος του συγκροτήματος, οι καλλιτέχνες έπεισαν τη δισκογραφική να κυκλοφορήσουν μια πιο σύντομη εκδοχή του τραγουδιού σε single, από τα 4:26 λεπτά στα 3:25. Το 1973, η μπάντα σώθηκε κι άρχισε να αναγνωρίζεται από το κοινό της Βοστώνης, χωρίς όμως αυτό να είναι ακόμη αρκετό. Το 1975, κυκλοφορεί και πάλι ως single στην αρχική του εκδοχή και αρχίζει να εκτιμάται απ’ τους ειδήμονες του συγκεκριμένου είδους μουσικής. Εκείνη τη χρονική περίοδο ήταν αρκετά δύσκολο να εκτιμηθεί και να αναδυθεί μια hard rock/blues μπαλάντα, καθώς τα rock n’ roll συγκροτήματα στόλιζαν τα δημιουργήματά τους με μεγάλη ένταση και πολλή ενέργεια.

Από τότε κι έπειτα οι καλλιτέχνες είχαν περισσότερες ευκαιρίες, διεκδικώντας τη θέση τους σε ορχήστρες ζωντανών τηλεοπτικών παραγωγών και σημείωσαν πολλές επιτυχίες, με σπουδαιότερες τα τραγούδια «Walk This Way», «Janie’s Got A Gun», «Sweet Emotion» και «Love In An Elevator». Ωστόσο, καμία απ’ αυτές δεν μπορεί να ξεπεράσει το τραγούδι που τους έκανε αστέρες∙ τουλάχιστον όχι σε κομψότητα και λυρισμό. Φυσικά, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως το συγκεκριμένο κομμάτι στα αυτιά ενός μουσικού έχει κάποια λάθη, όπως είναι οι αναπνοές του τραγουδιστή σε ορισμένα σημεία, αλλά για να τα εντοπίσει κανείς χρειάζεται σχετική εμπειρία κι επαγγελματικά ακουστικά. Ίσως μ’ αυτά τα μικρά πταίσματα να γίνεται ακόμη πιο αγαπητό ως τραγούδι, καθώς μας εισάγουν ακριβώς στο νόημα των στίχων.

Παρατηρώντας τη σημασία των στίχων, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ενός είδους «motivation» μέσω τραγουδιού, το οποίο μας προτρέπει να μην εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας, όσα λάθη κι αν κάνουμε, όσες κακοτυχίες κι αν μας κάνουν να λοξοδρομήσουμε. Να συνεχίζουμε να προσπαθούμε και στις ευχάριστες αλλά και στις δυσμενείς συνθήκες και να λαμβάνουμε κάθε άσχημη εμπειρία ως ένα μάθημα ζωής, που δίχως αυτό δε θα μπορούσαμε να φτάσουμε στον προορισμό μας. Να μαθαίνουμε από κάθε είδους άνθρωπο όσα έχει να μας διδάξει με την ιστορία ή τη συμπεριφορά του. Να πορευόμαστε ενθυμούμενοι πάντα το όνειρό μας, καθώς αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να το πραγματοποιήσουμε. Να συνειδητοποιήσουμε πόσο σύντομη κι αναπάντεχη είναι η ζωή, ώστε να μην αναλωνόμαστε σε αδιάφορα ή επουσιώδη πράγματα.

Ο Steve Tyler είχε δηλώσει σε μια συνέντευξη πως πίσω απ’ αυτούς τους στίχους βρισκόταν η τρελή επιθυμία του συγκροτήματος να ανέλθουν, να γίνουν κάποιοι που μετράνε στο χώρο της μουσικής. Όταν το «λέει» η καρδιά κάποιου, μιλάει και στην καρδιά των ανθρώπων που είναι θεατές!

Ο σκοπός των Aerosmith επιτεύχθηκε σίγουρα και με το παραπάνω, αφού το περιοδικό «Rolling Stone» κατέταξε το «Dream on» στην 173^η θέση ανάμεσα στα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών, ενώ εντάχθηκε επίσης στη λίστα του Rock And Roll Hall Of Fame με τα τραγούδια που καθόρισαν το μουσικό είδος της Rock and Roll. Ως μονάδα, ο καλλιτέχνης Steven Tyler έχει τιμηθεί με τους τίτλους ως ο τρίτος απ’ τους εκατό σπουδαιότερους metal τραγουδιστές όλων των εποχών, απ’ το περιοδικό «Hit Parader» και «Rolling Stone». Τέλος, ο ίδιος μαζί με τον Joe Perry τιμήθηκαν «ASCAP» εισερχόμενοι στο Songwriters Hall Of Fame.

Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε αυτούσιο ή και διασκευασμένο σε δώδεκα διαφορετικές καλλιτεχνικές παραγωγές και εκτελέστηκε από εκατό διαφορετικούς καλλιτέχνες! Ωστόσο, κανένας δεν μπόρεσε να το αποδώσει ακριβώς όπως ο Tyler, δικαίως χαρακτηριζόμενος ως «δαίμονας των κραυγών».

Η τελευταία εκτέλεση ανήκει στην Jennifer Lopez και πραγματοποιήθηκε κατά την τελευταία μέρα του 2020, στην εκδήλωση «New Year’s Rockin’ Eve». Η τραγουδίστρια αποχαιρέτησε το παλιό έτος μ’ ένα ποτ πουρί, βρίσκοντας λίγο χρόνο στο ενδιάμεσο να επικοινωνήσει στο κοινό πως χάσαμε πάρα πολλούς και πολλά τη χρονιά αυτή. Ξεκίνησε τραγουδώντας το πρώτο κουπλέ του δικού της τραγουδιού «Waiting for tonight», που σηματοδοτούσε την εισαγωγή μας στο 2000 και συνέχισε με το «Dream on», δίνοντας το μήνυμα να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε καλύτερες ημέρες. Φωνητικά δε θα έλεγε κάποιος ότι ήταν η καλύτερη εκτέλεση, αλλά το αξιοπρόσεκτο είναι το πάθος κι η ενσυναίσθηση που έδειξε με την ερμηνεία της, προκαλώντας τη συγκίνηση σ’ όποιον την είδε. Μια απ’ τις πιο συγκλονιστικές και συγκινητικές ερμηνείες είναι αυτή των ίδιων των Aerosmith με την Παιδική Χορωδία της Νότιας Καλιφόρνιας, προς τιμήν των μαραθωνοδρόμων θυμάτων του βομβαρδισμού στη Βοστόνη.

Αν κάποιος απορεί ακόμη για το ποια είναι τα συστατικά της επιτυχίας, βάσει της συγκεκριμένης περίπτωσης, θα λέγαμε ότι είναι τα εξής: σκληρή δουλειά, επιμονή, αφοσίωση, υπομονή και πίστη στο σκοπό και τον εαυτό μας. Καμιά φορά βρισκόμαστε πιο κοντά στο πολυπόθητο, ό,τι κι αν είναι αυτό, αλλά λόγω της αρνητικής στάσης μας δεν το καταλαβαίνουμε. Όπως είπε κι ο Steve Tyler, «αν δεν έχεις κάποιο όνειρο, δεν πρόκειται να γίνει η πραγματικότητα».