Κατά το ξεκίνημα μιας ερωτικής σχέσης, αυτό που δε λείπει σίγουρα απ’ αυτήν είναι ο ενθουσιασμός, ο οποίος μπορεί να περισσεύει κιόλας. Αν υπήρχαν και συναισθήματα από πριν και τώρα πια ήρθε η ώρα να εκφραστούν, γίνεται ακόμη περισσότερος. Όποια κι αν είναι τα συναισθήματα, αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια· πολλές φορές και σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο θα έπρεπε. Αδιαμφισβήτητα, η εκδηλωτικότητα είναι απαραίτητη κι απ’ τους δύο παράγοντες μιας σχέσης, αλλά κάποτε αυτό δεν αρχίζει να λειτουργεί εναντίον μας;
Αρκετά συχνά, κάνουμε το λάθος να δείχνουμε τόσο διαθέσιμοι και αφοσιωμένοι στο ταίρι μας, που στο τέλος καταντάμε κεκτημένοι. Μερικοί άνθρωποι το χαίρονται αυτό, καθώς νιώθουν ασφαλείς και κατοχυρωμένοι, όμως, ακόμα και γι’ αυτούς, θα καταντήσουμε βαρετοί και κουραστικοί, αν έχουμε μόνιμα αυτή την υπερβολική συμπεριφορά. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι πρέπει να πάμε στο άλλο άκρο και να είμαστε τελείως επιφυλακτικοί ή απαθείς. Οτιδήποτε είναι ακραίο, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επιφέρει κάτι καλό. Το να τα δίνουμε και να τα δείχνουμε όλα είναι το ίδιο κακό με το να μη δίνουμε και να μη δείχνουμε τίποτα.
Πιο συγκεκριμένα, οι υπέρμετρες συναισθηματικές εκρήξεις μπορούν να έχουν κατά βάση δύο αποτελέσματα, ανάλογα με το είδος τους. Απ’ τη μία, αν πρόκειται για την προσκόλληση στον σύντροφό μας και τον αποκλεισμό του από όλους τους άλλους, για να είναι συνέχεια μαζί μας, θα τον κάνουμε να νιώσει ότι πνίγεται, αφού πια του έχουμε γίνει στενός κορσές. Απ’ την άλλη, αν πρόκειται για σκηνές ζηλοτυπίας που δεν έχουν σταματημό ή για πράξεις που δείχνουν την καχυποψία μας και την έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στον άνθρωπό μας, αυτός θα εκνευριστεί έως και θα αηδιάσει με τις συγκεκριμένες συμπεριφορές μας κι αργά ή γρήγορα και μ’ εμάς. Με τον φόβο μας να μη χαθεί το ενδιαφέρον και με τις επικείμενες αθέμιτες προσπάθειες να το διατηρήσουμε, έχουμε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που επιδιώκουμε.
Αν κάποιος ανήκει στην κατηγορία ανθρώπων που καταφεύγει συνειδητά ή ασυνείδητα σ’ αυτές τις πρακτικές, η αναγνώριση του προβλήματος θα είναι το πρώτο βήμα για τη βελτίωση πολλών πραγμάτων και στον εαυτό του και στις σχέσεις του. Ακόμα καλύτερα θα είναι, αν το συνειδητοποιήσει έγκαιρα κατά τη διάρκεια της σχέσης του και ξεκινήσει τις αναγκαίες αλλαγές που θα οδηγήσουν σε μια διαφορετική μοίρα για τη σχέση του απ’ αυτήν που εύλογα θα είχε.
Βλέποντας το ζήτημα κι από μια άλλη οπτική, διαπιστώνουμε ότι αν δεν υπάρχει και λίγο κυνηγητό, χάνονται τα πυροτεχνήματα στη σχέση και γίνεται κάπως επίπεδη. Είναι τελείως διαφορετικό το αίσθημα του να πηγαίνουν όλα καλά και να ‘ναι φλατ η κατάσταση, σε αντίθεση με το αίσθημα του να βεβαιωνόμαστε ότι όλα συνεχίζουν να πηγαίνουν καλά, μέσω των επιτευγμάτων μας. Οι όμορφες και γλυκές στιγμές που υπάρχουν στη σχέση έχουν άλλη αξία όταν είναι διακριτό πως δεν είναι δεδομένες. Όλη αυτή η τακτική, που μοιάζει κουραστική για κάποιον δοτικό κι εκδηλωτικό άνθρωπο, δε θα μπορούσε να επικρατεί εσαεί, αλλά χρειάζεται έως ότου κατακτήσει ολοκληρωτικά ο ένας τον άλλον. Σε κανέναν τομέα δεν είναι το εύκολο ιδιαίτερα ελκυστικό, είναι μόνο βολικό.
Άρα, πριν αφεθείς πάλι ολοκληρωτικά με τη μία ή ευχηθείς να σου τύχει ένας άνθρωπος που κάνει κάτι τέτοιο, ξανασκέψου πόσο άχαρη θα είναι μια σχέση που απ’ το πρώτο της στάδιο θα έχει φτάσει κατευθείαν στο τελευταίο. Επίσης, σκέψου πόσο όμοια θα είναι αυτή η σχέση με εκείνες του παρελθόντος, λόγω της συμπεριφοράς σου, αλλά σκέψου και τη δική σου στάση απέναντι σ’ αυτόν τον άνθρωπο, που θα σου προσφέρει τόσα και θα μένει ίσως ανικανοποίητος κάθε φορά που δε λαμβάνει τα αντίστοιχα, κάνοντάς σε να αισθάνεσαι ενοχές. Είναι σίγουρο ότι θέλουμε κάτι τέτοιο για τον εαυτό μας; Μάλλον είναι προτιμότερο να ευχόμαστε να ‘ρθει στη ζωή μας κάποιος άνθρωπος που θα θέλει να μας διεκδικεί συνεχώς κι εμείς το ίδιο εκείνον. Δεν είναι πάντα τόσο δύσκολο να καταλάβουμε γιατί τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα θέλαμε στη σχέση μας. Αρκεί για λίγο να παρατηρήσουμε κι οι απαντήσεις θα αρχίσουν να εμφανίζονται. Το ίδιο και οι λύσεις.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου