Χωρίς το Γιν δε θα υπήρχε το Γιανγκ (και αντίστροφα)

Το σύμβολο του Γιν-Γιανγκ είναι γνώριμο σχεδόν σε όλους μας, καθώς είτε το έχουμε κάπου συναντήσει είτε το διαθέτουμε σε μπρελόκ, σε στάμπες ή και σε τατουάζ. Πριν από κάποια χρόνια ήταν στη μόδα και θα έλεγε κανείς πως είχαμε πάθει ψύχωση μαζί του! Αν ρωτήσει κάποιος μια μερίδα ανθρώπων ποια είναι η σημασία του, η συνηθέστερη απάντηση που θα λάβει είναι «το καλό και το κακό», που είναι πολύ αόριστη μπροστά στην πραγματική του σημασία.

Το Γιν-Γιανγκ αντιπροσωπεύει, κυρίως, τις διαζεύξεις του καλού και του κακού, του φωτός και του σκότους, της ζωής και του θανάτου, αλλά και κάθε άλλο αντιθετικό ζεύγος που σχετίζεται με οποιαδήποτε κατάσταση. Πρεσβεύει πως για να υφίσταται η θετική όψη ενός πράγματος, πρέπει να υφίσταται και αντίστοιχη αρνητική και πως στον καθένα υπάρχουν στοιχεία και του αντιθέτου του. Ανήκει στην κινεζική φιλοσοφία και πιο συγκεκριμένα στη θρησκεία του ταοϊσμού. Πολλοί ταοϊστές φιλόσοφοι υποστήριξαν, επίσης, ότι η θέση του λευκού και του μαύρου εναλλάσσονται∙ δηλαδή, πως το θετικό μπορεί να γίνει αρνητικό και αντίστροφα. Για να γίνει λίγο πιο κατανοητό, θα μπορούσαμε να πούμε πως η θεωρία του Γιν-Γιανγκ ταυτίζεται σ’ έναν βαθμό με την αρχαία ρήση «ουδέν κακόν αμιγές καλού», που συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας, σε συνδυασμό με τον τελεολογικό χαρακτήρα στην ύπαρξη κάθε όντος, που αποδίδει ο δικός μας αρχαίος φιλόσοφος, ο Αριστοτέλης.

Για να καταστεί, όμως, ακόμη πιο σαφές, ας το συσχετίσουμε με τις ερωτικές μας σχέσεις, δίνοντας κάποια παραδείγματα. Ο ενθουσιασμός που νιώθουμε για κάποιον άνθρωπο είναι το Γιν, δηλαδή το θετικό κομμάτι, ενώ το ξενέρωμα που τυγχάνει να επέλθει το Γιανγκ, ήτοι το αρνητικό κομμάτι. Η ερωτική μας επιτυχία είναι το Γιν, ενώ η απογοήτευση το Γιανγκ. Το ξεκίνημα της σχέσης μας είναι το Γιν και το φινάλε της είναι το Γιανγκ. Η αμέριστη προσοχή του συντρόφου μας είναι το Γιν και η αδιαφορία το Γιανγκ. Η αφοσίωση είναι το Γιν, η προδοσία είναι το Γιανγκ. Όλα αυτά υπάρχουν και γνωρίζουμε ότι ενδέχεται να έρθουμε αντιμέτωποι μ’ αυτά, είτε πρόκειται για κάποιο απ’ τα όμορφα, είτε για κάποιο απ’ τα άσχημα.

Όπως φαίνεται λογικό, αν δεν υπήρχε η μία όψη, δε θα γινόταν να υπάρχει η άλλη, και ακόμη και να γινόταν, δε θα είχε την ίδια σημασία ούτε η μεν ούτε η δε. Βέβαια, κάποια φάση απ’ τις παραπάνω, αν και φαινομενικά είναι καλή, μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά για εμάς και κάποια αντίστοιχα κακή, μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Γι’ αυτό λέγεται πως το Γιν-Γιανγκ κάνει στροφή 180 μοιρών, κι εδώ φαίνεται κι η σχετικότητα των πραγμάτων∙ τα πάντα καθορίζονται απ’ τις περιστάσεις. Οτιδήποτε χαρακτηρίζει μια κατάσταση ή εμάς, δε θα μπορούσε να υφίσταται χωρίς το αντίστοιχο αντίθετό του. Ο λόγος ύπαρξης του ενός εξαρτάται απ’ τον λόγο ύπαρξης του άλλου.

Ακόμα, μια πολύ σημαντική αρχή του ταοϊσμού που συνδέεται άμεσα με το Γιν-Γιανγκ, είναι το Γου-Γουέι και συμβολίζει το πότε καλούμαστε να ενεργούμε και πότε όχι, πότε πρέπει να κάνουμε κάτι, επειδή είναι σημαντικό ή θα λειτουργήσει θετικά, και πότε δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτα, διότι δε θα έχει κάποια σημασία ή θα λειτουργήσει αρνητικά.

Συσχετίζοντας κι αυτό με τις ερωτικές μας σχέσεις, θα μπορούσαμε να φέρουμε ως παράδειγμα κάποιες καταστάσεις ή συμπεριφορές, ώστε να αντιληφθούμε καλύτερα τη σημασία του. Το να διατηρούμε μια σχέση που δεν είναι υγιής, επειδή κάποτε ήταν ή έχει γίνει συνήθεια, είναι άσκοπο, καθώς παρά την επιμονή μας δεν πρόκειται να επιστρέψει στην αρχική της κατάσταση. Το να δείχνουμε υπερβολικό ενδιαφέρον, σε σημείο που μπορεί να μεταφραστεί ως εξάρτηση, είναι κάτι που θα τρομάξει και πιθανότατα θα διώξει το ταίρι μας. Αντιθέτως, το να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη σχέση μας και να μην το συζητάμε, είναι κάτι που δεν κάνουμε κι έχει κι αυτό αρνητικό πρόσημο. Το να μη δίνουμε τόση σημασία στις επιθυμίες του ανθρώπου μας ή να μην έχουμε τη διάθεση να τον κατανοήσουμε, επίσης θα επιδράσει αρνητικά στη σχέση μας.

Το Γιν-Γιανγκ έχει απασχολήσει σε μεγάλο βαθμό τη φιλοσοφία, αλλά και άλλους επιστημονικούς κλάδους, όπως η ψυχολογία και η φυσική. Θα συμπεραίναμε πως είναι μια πολύ σύνθετη θεωρία, η οποία όμως θέλει να μας διδάξει με απλά λόγια πως οφείλουμε να είμαστε ευγνώμονες για καθετί που ζούμε και αποτελούμε. Όλα τα αντώνυμα δημιουργούν, συμπληρώνουν, υποστηρίζουν, σχετίζονται και μεταμορφώνουν το ένα τ’ άλλο. Κι όσο για το συγγενές του, το Γου-Γουέι, θέλει να μας δείξει πως δε χρειάζεται να καταβάλλουμε για όλα υπερπροσπάθεια, αλλά να αφήνουμε τη ροή των πραγμάτων να φέρει αυτό που προορίζεται, όταν δε βρίσκεται κάτι υπό τον έλεγχό μας. Ας μην κάνουμε συνέχεια τα απλά, σύνθετα!