Ξεκινάς για «μια δοκιμή» και καταλήγεις εθισμένος

Ποσό μεθυστική είναι αυτή η μια φορά. «Μόνο μια φορά θα το κάνω», υπόσχεσαι στον εαυτό σου, αλλά κρυφά μέσα σου αμφιβάλλεις. Τη φοβάσαι αυτή τη φράση. Είσαι ικανός να τηρήσεις αυτή την υπόσχεση; «Έλα μωρέ μια δοκιμή θα κάνω». Και αν σ’ αρέσει; Τι γίνεται μετά; Με ποιο τρόπο θα το διαχειριστείς, ώστε η πρώτη φορά να είναι και η τελευταία; Μπορείς να συγκρατήσεις τον εαυτό σου και να αρκεστείς σε μια δοκιμή ή μετά δε θα καταφέρεις να αντισταθείς στην επιρροή που έχει πάνω σου;

Κάποιοι το ονομάζουν εμπειρία ζωής. Κάποιοι άλλοι μιμούνται τον περίγυρό τους και δοκιμάζουν τα όριά τους, πιστεύοντας πως μετά είναι ικανοί να βάλουν φρένο. Αυτή η μια φορά μπορεί να περιλαμβάνει μια δοκιμή σε κάτι επικίνδυνο ή επιβλαβές για τον ίδιο σου τον εαυτό ή και για την ισορροπία της ζωής σου.

Γιατί, όμως, κάποιος να μη ζήσει μία και μοναδική στιγμή που θα τον βοηθήσει να ξεφύγει απ’ τη ρουτίνα του; Που θα κάνει κάτι διαφορετικό απ’ τα συνηθισμένα; Που θα ενδώσει σε ένα απωθημένο -πάσης φύσεως; Από ένα νέο πρόσωπο στη ζωή του για ένα βράδυ μέχρι χρήση ουσιών, τζόγος, ασταμάτητα ψώνια και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Αν όλα αυτά είναι για μια μέρα, για μια φορά, μήπως δεν είναι δα και τόσο μεγάλο παράπτωμα;

Γιατί να καταπιέσει τον εαυτό του ενώ θα μπορούσε να γευτεί το γλυκό ποτό της αμαρτίας μία και μοναδική φορά; Για να μην επαναληφθεί όμως, θα πρέπει να το διαγράψει από τη μνήμη του, να το ξεχάσει, να μην παρασυρθεί. Θα καταφέρει να το κρατήσει κλεισμένο καλά μέσα του; Να μην το διαδώσει; Να μην το θυμάται; Αν κάτι εν τέλει σου αρέσει πραγματικά και σε γεμίζει πώς μπορείς μετά την πρώτη δοκιμή να το σβήσεις και να φερθείς σαν να μην έγινε;

Είναι πολύ λεπτή η γραμμή μεταξύ της μίας φοράς και επόμενων, των επαναλαμβανόμενων, τότε που αρχίζει το πραγματικό πρόβλημα, το οποίο δύσκολα διορθώνεται. Όλοι εκείνοι που δεν μπορούν να θέσουν όρια στον ίδιο τους τον εαυτό ξεφεύγουν χωρίς να το καταλάβουν. Η μια φορά τους, φτάνει γρήγορα το διψήφιο νούμερο. Κατά συνέπεια, κάποιες φορές προτιμούν να αποφεύγουν τα απωθημένα τους για να προλάβουν τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις που δυνητικά θα προκύψουν.

Και με την περιέργεια για το άγνωστο, τι γίνεται; Συνεχίζει να υπάρχει και θα μείνει εκεί τριγυρνώντας διαρκώς στο μυαλό τους; Διορθώνεται αυτή η κατάσταση; Ξέρεις τι λείπει σε εκείνους τους ανθρώπους; Η αυτοκυριαρχία λείπει, η οποία είναι και ό,τι πιο σημαντικό σε τέτοιες καταστάσεις. Όσοι τη διατηρούν έχουν αρκετά ισχυρή προσωπικότητα και δεν ξεφεύγουν από τα όρια τους. Είναι ικανοί να δώσουν το χώρο που απαιτείται, ούτε παραπάνω, ούτε λιγότερο. Τα ζυγίζουν πολύ καλά και δεν τους ξεφεύγει τίποτα. Αυτοί είναι εκείνοι που προτιμούν να δοκιμάσουν, παρά να μείνουν για πάντα με την περιέργεια.

Κι ας είναι για μια και μόνο φορά. Θα την απολαύσουν μέχρι το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου. Μέχρι τέλους. Θα το απολαύσουν και έπειτα θα το ξεχάσουν, σαν να μην έγινε ποτέ. Θα κυριαρχήσει η εγκράτειά τους, δε θα το μάθει κανείς. Μόνο η ευτυχία εκείνης της μίας και μόνο φοράς που θα είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους θα μαρτυράει την αλήθεια.

Εσύ; Τι θα έκανες; Θα το δοκίμαζες;