Αν δε φλερτάρεις στα μπουζούκια, τότε πού;

Φλερτ! Πότε σταματάει να συμβαίνει; Υπάρχει κάποιο ηλικιακό όριο; Μήπως παύει να σε νοιάζει όταν δέσεις τον γάιδαρό σου; Έχουμε ακούσει αρκετούς ψυχολόγους να λένε ότι το φλερτ ανανεώνει τη σχέση, όταν σαφώς κάνοντάς το δεν παύεις να σέβεσαι το σύντροφό σου και δεν ξεφεύγεις απ’ τα όρια. Είναι το γνωστό «φάτε μάτια ψάρια». Βλέπεις, μιλάς, μα δεν αγγίζεις. Σαν να υπάρχουν κρεμασμένα παντού γύρω σου ταμπελάκια “Do not touch”.

Αν πάλι είσαι ελεύθερος, όλα επιτρέπονται. Μπορείς να το φτάσεις μέχρι τα άκρα -ή και να τα ξεπεράσεις. Δε σε περιορίζει κανένας. Πέρα απ’ το ταμπεραμέντο σου. Γιατί, εδώ που τα λέμε, το φλερτ είναι και θέμα κουλτούρας, θέμα λαού κι οι Έλληνες, όχι να το παινευτούμε, αλλά το ‘χουμε στο αίμα μας.

Όσο να ‘ναι ο τρόπος ζωής μας, απ’ τη φιλοξενία μας μέχρι και τη διασκέδασή μας, ευνοούν την αλληλεπίδραση των ανθρώπων. Είμαστε, στην πλειοψηφία μας, τύποι ανοιχτοί και γεμάτοι όρεξη. Το χιούμορ μας χτυπάει κόκκινο κι δηλώνουμε πάντα πρόθυμοι γι’ αυτό το χαλαρό ποτάκι, που με μαθηματική ακρίβεια, σχεδόν κάθε φορά, καταλήγει στα μπουζούκια.

Μουσική, που εξυμνεί την καψούρα, στο τέρμα, φώτα χαμηλά αλλά και φωτορυθμικά που φτιάχνουν μια άκρως ερωτική ατμόσφαιρα, αλκοόλ να ρέει στις φλέβες μας και να ζαλίζει τις άμυνές μας, χορευτές και χορεύτριες που δίνουν ζωή σε κάθε στίχο των τραγουδιών, κουνώντας αισθησιακά τα κορμιά τους και παρασύροντάς μας, δημιουργούν το τέλειο σκηνικό για φλερτάρισμα. Τα τραπέζια είναι τόσο στενά κι ασφυκτικά ενωμένα που δεν μπορείς να αρνηθείς ένα ευγενικό κέρασμα ή ακόμα και μια πρόταση για έναν χορό στην πίστα. Ε, και κάπως έτσι, εκεί γίνονται οι καλύτερες γνωριμίες.

Πάνω στο ξεφάντωμα, όταν όλοι χορεύουμε σαν να είμαστε μία παρέα, εμφανίζεται απ’ το πουθενά μια παρουσία και σου πιάνει το χέρι, ευγενικά και τρυφερά. Εσύ τι; Θα αρνηθείς; Αν είναι δυνατόν, ένας χορός είναι. Και μετά ο ένας φέρνει τον επόμενο και τον μεθεπόμενο, και πάει λέγοντας, μέχρι που καταλήγετε να τα πίνετε στο τραπέζι σου και να λικνίζεστε μαζί μέχρι τελικής πτώσης.

Κι εκεί, πάνω στο λίκνισμα του γοφού, σε ένα απ’ τα γνωστά και μη εξαιρετέα λαϊκότατα και διαχρονικά αγαπημένα τσιφτετέλια, βρίσκει την ευκαιρία να σε πλησιάσει απειλητικά. Με δυο δανεικές τζούρες και δυο σφηνάκια, η θολούρα του καπνού κι η γλυκιά ζαλάδα του αλκοόλ είναι ό,τι πρέπει για να ‘ρθετε στα ίσια σας ή μάλλον στα στραβά σας, αφού αδυνατείτε να περπατήσετε στην ευθεία και το φλερτ έχει πάρει τον σωστό δρόμο.

Χαμογελάς χωρίς να ξέρεις τον λόγο. Ξέρεις, όμως, πως περνάς φανταστικά. Έχεις χαθεί ανάμεσα στον ρυθμό των ελληνικών τραγουδιών τον οποίο έχεις ενσωματώσει στο κορμί σου και στο οινόπνευμα που έχει γαργαλήσει το σώμα σου. Σε ποιο άλλο περιβάλλον θα μπορέσεις να αφεθείς έτσι και να δεχθείς ακόμα κι ένα πιο χύμα πέσιμο; Είναι κι η κάπως πιο (με την καλή έννοια) παρακμιακή ατμόσφαιρα σε τέτοιους χώρους που σε κάνει να αποβάλλεις τύψεις κι αναστολές.

Μεταμορφώνεσαι σε ένα πλάσμα που ζει μόνο για το παρόν και δεν ενδιαφέρεται για το μετά. Λατρεύεις να αρέσεις κι απολαμβάνεις τα βλέμματα και τις προσεγγίσεις μέχρι το τελευταίο λεπτό. Είσαι στο κατάλληλο μέρος, τη σωστή ώρα, λίγο πριν ξημερώσει, με τη συνειδητοποίηση πως πας εκεί για να περάσεις καλά και να τα σπάσεις -σπάζοντας παράλληλα ντροπές κι αμηχανίες.

Γι’ αυτό βγες, πήγαινε με την παρέα σου στα μπουζούκια κι αφέσου στη στιγμή χωρίς δεύτερες σκέψεις. Παραδώσου στον ρυθμό της μουσικής και γίνε ένα με τους τραγουδιστές και τους θαμώνες πάνω στην πίστα. Μη βιαστείς να κλείσεις πόρτες. Γνώρισε κόσμο -ακόμα κι αν δε θέλεις και δεν περιμένεις τίποτα. Διασκέδασε και κάνε τη νύχτα σου μία απ’ αυτές που θα θυμάσαι για καιρό!