Στη σχέση είστε τρεις; Εσύ, το αμόρε και το κολλητάρι σου;

Αδιαπραγμάτευτη η αξία της φιλίας στη ζωή μας. Με το φιλαράκι μας περνάμε τις περισσότερες στιγμές της καθημερινότητάς μας, όταν φυσικά είμαστε κι οι δύο ελεύθεροι κι άνευ υποχρεώσεων. Είναι εκείνος ο άνθρωπος που θα στηριχτούμε πάνω του σε μια δύσκολη στιγμή και φυσικά ο ίδιος που θα μας ακολουθήσει σε κάθε απερισκεψία.

Τι γίνεται, όμως, όταν συγκατοικείς με τον σύντροφό σου ή όταν έχεις δημιουργήσει μαζί του οικογένεια; Μήπως το κολλητάρι περιθωριοποιείται λιγάκι; Κι αν όχι, μήπως θα έπρεπε; Υπάρχουν φορές που νιώθεις άσχημα επειδή εσύ έχεις το παιδί να κρατήσεις ή κάποια άλλα πράγματα που οφείλεις να τακτοποιήσεις κι οι συνθήκες δε σου επιτρέπουν να βγεις για έναν μαραθώνιο καφέ, όπως παλιά. Τότε συνειδητοποιείς ότι οι υποχρεώσεις έχουν μπει ανάμεσά σας και για να μην καταστραφεί αυτή η σχέση, αποφασίζεις να μετατρέψεις το σπίτι σου σε μια μίνι καφετέρια.

Είσαι πρόθυμος να καλέσεις το φιλαράκι, σχεδόν καθημερινά, να πιείτε το καφέ σας, να πείτε τα νέα σας, να φάτε παρέα κι αναπόφευκτα νιώθει τον χώρο σου σαν το σπίτι του, κάτι που κι εσύ επιθυμούσες. Τα σαββατοκύριακα επιδιώκετε να βρίσκεστε όλοι μαζί και γουστάρεις αρκετά όλη αυτή τη φάση. Σου ‘χε λείψει η τόση οικειότητα με το κολλητάρι. Χαίρεσαι που ο άνθρωπός σου αποδέχεται τις επιλογές σου και του ταιριάζει όλο αυτό.

Αράζετε συχνά οι τρεις σας στο σαλόνι και τα πίνετε αναλύοντας το καθετί ενώ αρκετές είναι κι οι φορές που καταλήγεις να στρώνεις τον καναπέ για να ισιώσει το κορμάκι του. Άλλωστε, πού να τριγυρνάει τέτοια ώρα στους δρόμους; Κακά τα ψέματα, καίγεσαι κι εσύ γι’ αυτές τις βραδιές, με τα sleepover που θυμίζουν εφηβεία και που μετά τη συγκατοίκηση τις είχες διαγράψει απ’ τον νου. Ιδανικό το σενάριο, λοιπόν, ο σύντροφος και το κολλητάρι να ταυτίζονται. Τους καμαρώνεις και νιώθεις μεγάλη χαρά γι’ αυτό που σου συμβαίνει. Δεν πιέζεσαι πια να επιλέξεις, ούτε σκας πώς θα μοιράσεις τους χρόνους σου. Έχεις χαλαρώσει.

Κάπου εδώ, όμως, ίσως και να προκύψουν μερικοί προβληματισμοί κι ίσως και να επιβάλλεται να μπουν κάποια όρια, αν δεν έχουν ήδη μπει. Αν το φιλαράκι ανήκει στο ίδιο φύλο με ‘σένα, δηλαδή σε αυτό που έλκει και το αμόρε σου, ίσως και να μην έπρεπε να ‘σαι και πολύ openminded, με τη σιγουριά πως τίποτα πονηρό δεν πρόκειται να παίξει, γιατί αν ξεφύγει η κατάσταση πώς θα τη μαζέψεις;

Καλό θα ήταν να γίνει διαχωρισμός της σχέσης (πόσο μάλλον της οικογένειας, αν μιλάμε για τέτοια περίπτωση) που έχεις δημιουργήσει με την κολλητή παρέα. Έχεις άλλες προτεραιότητες τώρα και πρέπει να αποδεχτείς αυτήν την αλλαγή. Σαφώς και το κολλητάρι θα ‘ρθει σπίτι σου, θα πιείτε καφέ, θα φάτε, θα περάσετε και κάνα σουκού μαζί, αλλά μην ξεχνάς ότι ο σύντροφός σου έχει την ανάγκη να δεθεί μαζί σου, στον χώρο σας. Θα πρέπει να περνάτε χρόνο οι δυο σας κι όχι να συναντάει την παρέα σου πιο πολύ από εσένα.

Ειδικά αν το φιλαράκι δεν αντιλαμβάνεται τα όρια κι έχει μια παραπάνω άνεση, τότε να θέσεις τις κόκκινες γραμμές σου. Μπορεί απ’ την αρκετή οικειότητα να αναπτυχθούν αισθήματα σύγκρισης ή ζήλιας. Αρκετές φορές, όταν οι αντιστάσεις μειώνονται –κι αυτό συμβαίνει και με την ανάπτυξη οικειότητας– ο κόσμος αφήνεται κι αντιδρά διαφορετικά.

Κανείς δεν αντιλέγει ότι τα σπάει να πίνεις τις μπίρες σου το βράδυ που επιστρέφεις απ’ τη δουλειά με την παρέα σου, αλλά τα όρια είναι στενά. Θέσε τους κανόνες του σπιτιού σου κι υποστήριξέ τους μέχρι τέλους, γιατί μετά είναι δύσκολο κάτι τέτοιο να αλλάξει, χωρίς απώλειες.  Μάζεψε το κολλητάρι μη μαζεύουν εσένα μετά απ’ τα πατώματα.