Θες μια μαριονέτα ή έναν αληθινό σύντροφο;

Από μικρά παιδιά μας έχουν δασκαλέψει να βρούμε κάποιον που να μας κάνει όλα τα χατίρια, κάποιον να μας προσέχει, να μας φροντίζει και να μας συμπληρώνει. Κάθε παραμύθι που διαβάζαμε τελείωνε με τον πρίγκιπα που ερωτεύτηκε μια κοπέλα, την έκανε πριγκίπισσα και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Λες και δεν ήταν ολοκληρωμένοι από μόνοι τους κι έψαχναν το κομμάτι που τους λείπει.

Γιατί κάποιος να ψάχνει απεγνωσμένα αυτόν που τον συμπληρώνει; Τι είναι, μισός; Έχει μισή προσωπικότητα, μισές επιθυμίες; Ή μήπως ψάχνει εκείνον που δεν είναι ολοκληρωμένος, ώστε να τον μετατρέψει στη δική του μαριονέτα;

Αν είσαι μοναχοπαίδι ή έχεις (πολύ) μεγαλύτερα αδέλφια, είναι ακόμα πιο δύσκολο να ξεφύγεις από αυτόν τον φαύλο κύκλο που έχει δημιουργηθεί πριν τη σύλληψή σου -τουτέστιν, δε σώζεσαι με τίποτα. Πάντα γνωρίζεις πως η μαμά, ο μπαμπάς και τ’ αδέρφια σου δε θα σε απογοητεύσουν. Ξέρεις πως ό,τι κι αν κάνεις, κάποια πλάτη θα βρεθεί να ακουμπήσεις κι έτσι ποτέ δε μαθαίνεις να ‘σαι ανεξάρτητος. Σε μαθαίνουν να αγαπάς τους αδύναμους –ακόμη κι αν σου κρύβουν πως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς– κι άθελά τους σε κατευθύνουν να τους χειρίζεσαι.

Κανείς δε μας δίδαξε την ομορφιά της ανεξαρτησίας κι όλοι πέσαμε στον λάκκο της ανάγκης και του φόβου. Έχω ανάγκη να μου μιλάνε, γιατί φοβάμαι να μείνω μόνος μου. Έχω ανάγκη να μ’ αγαπάνε, γιατί δεν υπάρχει καν «γιατί». Έχω ανάγκη να κάνεις αυτό που έχω ανάγκη, γιατί έτσι είναι το σωστό. Έτσι έμαθα κι έτσι πρέπει να μάθεις κι εσύ. Σπάνια ενδιαφερόμαστε –για να μην πούμε ποτέ– για το αν κάποιος άλλος θα ήθελε να τον βοηθήσουμε, όχι από λύπηση αλλά από ανθρωπιά. Ακόμη πιο σπάνια κατανοούμε τον σύντροφό μας και στεκόμαστε δίπλα του χωρίς να τον πνίγουμε.

Ο χειρότερος αντίκτυπος της παραπάνω κατάστασης είναι η λάθος επιλογή συντρόφων, που λίγο-πολύ όλοι έχουμε κάνει. Καλύτερα δεν είναι –σκέφτεσαι με το αθώο σου μυαλουδάκι– να έχω κάποιον που πάει με τα νερά μου και με κάνει να νιώθω σαν να μην υπάρχει άλλος στον κόσμο; Κάποιον να μου πραγματοποιεί κάθε μου επιθυμία κι ανάγκη; Εκείνον που όταν το χρειάζομαι, με αγκαλιάζει και μου λέει κάθε λέξη που επιθυμώ να ακούσω;

Ναι! Φυσικά κι αυτό είναι μαγικό, όμως μόνο όταν συμβαίνει από μόνο του. Αν είσαι τόσο τυχερός και συναντήσεις κάποιον που σε καταλαβαίνει τόσο πολύ –κι αυτό είναι αμοιβαίο– τότε παντρέψου τον χθες! Μη φοβηθείς τίποτα και πήγαινέ το ως το τέρμα. Όμως, πόσο εφικτό είναι να σε ελκύει ένας άνθρωπος που τον έχεις πλάσει εσύ όπως έχεις ονειρευτεί;

Αποδέχεσαι να ζεις με έναν άνθρωπο που δεν έχει προσωπικότητα κι απλώς ακολουθεί τις δικές σου εντολές γιατί δε θέλει να σε χάσει; Είναι απογοητευτικό να μην μπορεί να σε γοητεύσει ένας άνθρωπος, πόσο μάλλον ο σύντροφός σου. Παύεις να τον θαυμάζεις κι αυτό –με κάθε ειλικρίνεια– είναι το κλειδί της αποτυχημένης σχέσης.

Εκείνος έχει χάσει πια τον εαυτό του κι εσύ νιώθεις πως δεν έχει κάτι άλλο να σου προσφέρει. Η σχέση βαλτώνει και ψάχνεις άλλες διεξόδους, χωρίς όμως να του δείχνεις τον δρόμο προς τη σωτηρία. Τον αφήνεις εγκλωβισμένο μέσα στα λασπόνερα που εσύ δημιούργησες και πηγαινοέρχεσαι σαν να μην τρέχει τίποτα.

«Εκείνος φταίει που δεν πάτησε πόδι όταν έπρεπε», σκέφτεσαι. Κάνε μία παύση κι αναλογίσου. Ο σύντροφός σου ήθελε να σε βλέπει να λάμπεις από ευτυχία. Ίσως αυτό να είναι το παράπτωμά του. Ίσως και να φοβάται μη σε χάσει για λόγους που ανακουφίζουν τις δικές του ανασφάλειες. Αλλά έχει νόημα να μην εκτιμάς τον άνθρωπό σου και να προσπαθείς να τον κάνεις ό,τι θέλεις, εγκλωβίζοντάς τον στο φόβο να αποδεχτεί την πραγματικότητα;

Δεν είναι πιο όμορφο να είσαι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος που, αφού έχει καταφέρει να αγαπήσει τον εαυτό του, είναι σε θέση να αγαπήσει και να εκτιμήσει την αγάπη κάποιου άλλου; Ξεκόλλα απ’ τις προσδοκίες της κοινωνίας για την τέλεια σχέση κι απλά επίτρεψε στον σύντροφό σου να σου αποκαλύψει τον χαρακτήρα του. Αγάπησε τον γι’ αυτό που έχει εκείνος να σου δώσει και πάψε να ζητάς και να ζητάς και να ζητάς. Δεν αξίζει να πλάθεις κάποιον όπως ακριβώς τον έχεις φανταστεί. Μπες στη διαδικασία να τον γνωρίσεις απ’ την αρχή. Να γοητεύεσαι καθημερινά από εκείνον και να θαυμάζεις κάθε του κίνηση.

Αυτό είναι το κλειδί μιας επιτυχημένης κι ευτυχισμένης σχέσης∙ η αποδοχή!