Μην ψάχνεις σε όλα μια εξήγηση

Είναι πολύ φυσιολογικό να σκεφτόμαστε πως για όλα υπάρχει μια εξήγηση, πως όλα μπορούμε να τα αποδείξουμε με κάποιο τρόπο. Δεν γίνεται, λες, κάποιος λόγος θα υπάρχει που έγινε αυτό, κάτι άλλο θα προηγήθηκε για να έγινε εκείνο, κάποιοι παράγοντες θα συνέβαλαν για να γίνει το άλλο.

Κι άντε τώρα να κάθεσαι να σκέφτεσαι και να προσπαθείς να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά, να προσπαθείς να βρεις μια απάντηση σε ερωτήματα και προβληματισμούς που το καλύτερο θα ήταν να μην απαντηθούν ποτέ.

Για το δικό σου καλό και τη δική σου ψυχική και πνευματική ηρεμία, όχι τίποτα άλλο, καταλαβαίνεις τι κάνεις στον εαυτό σου κάθε φορά που προσπαθείς να βρεις μια εξήγηση για ό,τι γίνει; Όχι, δε μιλάω για περιπτώσεις σοβαρές που χρήζουν ερμηνείας κι απάντησης σε σοβαρά και σημαντικά ερωτήματα, αλλά για περιπτώσεις που το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να το παίξεις αδιάφορος και να τις προσπεράσεις.

Γιατί, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, αν για ορισμένες καταστάσεις δεν κάναμε την πάπια και δεν τις αγνοούσαμε, τώρα θα μας γυρνούσαν από τρελάδικο σε τρελάδικο λόγω ψυχικών διαταραχών από υπερβολική σκέψη, ένταση κι ανάλυση γεγονότων.

Γιατί υπερανάλυση είναι οι ασταμάτητες σκέψεις που έρχονται η μία μετά την άλλη, με την επόμενη σκέψη να κάνει είσοδο πριν καν ολοκληρωθεί η προηγούμενη. Τι σου προκαλεί αυτό; Άγχος, ανησυχία, αμφιβολία, ανασφάλεια, νευρικότητα, πίεση. Που αυτά οδηγούν στο να παίρνει ο εγκέφαλός σου φωτιά.

Μα δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ αυτό. Και δε σου λέω πως είναι κακό να αναλύεις. Γιατί άλλο ανάλυση κι άλλο υπερανάλυση. Μεταξύ αυτών των δύο μια εγκεφαλική έκρηξη δρόμος. Απλώς καλό θα ήταν να ζυγίζεις τα πράγματα και να κρίνεις έτσι ποια θέματά σου -καθημερινότητας και μη- αξίζει να σε απασχολούν και να τα σκέφτεσαι και ποια πρέπει να αγνοείς και να τα αφήνεις λίγο στην άκρη, αφού δεν αξίζουν και τόσο την προσοχή και το χρόνο σου.

Η υπερανάλυση δεν είναι τύπος μαθηματικών που θα τον εφαρμόσεις και που θα σε οδηγήσει κάπου. Η υπερανάλυση δε θα σε οδηγήσει πάντα σε αποτελέσματα κι απαντήσεις, αντιθέτως μπορεί να σε συγχύσει, να σου προκαλέσει άλλα προβλήματα, χειρότερα από αυτά που είχες ξεκινήσει να υπεραναλύεις.

Είναι με λίγα λόγια μια σειρά σκέψεων, τις οποίες μεγαλοποιείς θέλοντας και μη και που καταναλώνεις με αυτές τον πολύτιμό σου χρόνο. Κι η τραγική ειρωνεία; Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει καν λογική πίσω από αυτές. Χρησιμοποιείς τη λογική σου τόσο πολύ αναμειγνύοντάς τη με τα συναισθήματά σου, πράγμα που σε οδηγεί να ξεφεύγεις από αυτήν στην τελική. Ένας ολοήμερος, καθημερινός εφιάλτης που σε αναλώνει, σε κουράζει και σε φθείρει.

Γι’ αυτό κάνε μια προσπάθεια, ισορρόπησε λίγο τον τρόπο που ορμούν οι σκέψεις στο μυαλό σου και βρες τα με τον εαυτό σου για το ενδιαφέρον σου σε ζητήματα που αφορούν τη ζωή σου. Βάλε στην καθημερινότητά σου τακτικές και συνήθειες που θα σε βοηθούν να χαλαρώνεις όταν το χρειαστείς και που θα μπορείς με αυτές να διώχνεις τοξικές σκέψεις και τον αρνητισμό που πρόκειται να σε περιβάλει με το που θα μπεις στη διαδικασία της υπερανάλυσης.

Μην προσπαθείς να βρεις για όλα μια εξήγηση, λοιπόν. Μερικά πράγματα συμβαίνουν απλώς για να τα προσπεράσεις, λες κι είναι απ’ τη φύση τους έτσι, λες και δε χρειάζεται καν να απασχολήσεις το μυαλό σου γι’ αυτά. Συμβαίνουν χωρίς να χρειαστεί να υπεραναλύεις συζητήσεις και καταστάσεις για να πρέπει να βρεις μια εξήγηση και να πρέπει να καταλήξεις σε ένα συμπέρασμα.

Μην καταπιάνεσαι απ’ το καθετί που συμβαίνει γύρω σου ή ακόμα και σε σένα τον ίδιο κι άσε τα πράγματα να κυλήσουν. Δε χρειάζεται να τα εξηγήσεις όλα και μάλιστα με τόσο μαζοχιστικό τρόπο. Δώσε βαρύτητα εκεί που αξίζει και τα υπόλοιπα ασ’ τα να τα πάρει το ποτάμι.