Μπορεί να σας περιγράψει τόσο καλά κάποιος αυτή τη στιγμή λες και σας κοιτάζει απ’ το παράθυρο. Ο ένας στην πολυθρόνα κι ο άλλος αραχτός στον τριπλό καναπέ, παρακολουθείτε κι οι δύο σαν μανιακοί τη νέα σειρά που ξεκινήσατε μαζί εδώ και δύο-τρεις μέρες. Πάει η προηγούμενη, δε χάσατε επεισόδιο, τα είδατε όλα σε δύο εβδομάδες. Τα μάτια σας δεν ξεκολλάν απ’ την οθόνη, δεν κάνετε καν τον κόπο να κοιτάξετε ο ένας τον άλλο. Οι συζητήσεις σας μηδαμινές, το πολύ-πολύ να σχολιάσετε λίγο τη σκηνή που η γιαγιά του πρωταγωνιστή πέθανε ξαφνικά. Α, και το πόσο όμορφη είναι η σύζυγός του.
Μα πώς καταντήσατε έτσι, ρε παιδιά; Εσείς πριν τέσσερις μήνες πεθαίνατε να συναντηθείτε γιατί δεν μπορούσατε ο ένας μακριά από τον άλλο. Κι όταν επιτέλους συναντιόσασταν ούτε τηλεόραση υπήρχε στο σπίτι ούτε κινητά ούτε τίποτα. Σας αρκούσε μόνο η απαλή μουσική του ραδιοφώνου που σας έκανε συντροφιά καθώς εσείς απολαμβάνατε τις ζεστές σοκολάτες σας στο χαλί του σαλονιού.
Κεράκια για να υπάρχει φως αφού σνομπάρατε και τα φωτιστικά, ανοιχτά παράθυρα να μπαίνει το δροσερό αεράκι και συζητήσεις που δεν είχαν τελειωμό. Για τα πάντα. Κυριολεκτικά για τα πάντα, δεν αφήνατε κουβέντα που σας ερχόταν στο μυαλό να μην την πείτε. Ζούσατε τη δική σας σειρά, τον δικό σας έρωτα, το δωμάτιο ξεχείλιζε από πάθος, δε σταματούσατε να θέλετε ο ένας τον άλλο σαν τρελοί.
Τώρα τίποτα. Από τότε που σας κατέβηκε η ιδέα να ξεκινήσετε να παρακολουθείτε σειρές μαζί, πήρατε την κατηφόρα. Κοιτάξτε τους ίδιους σας τους εαυτούς, μούφα και ξενέρα, μόνο έτσι μπορεί να περιγράψει κανείς την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε αυτή τη στιγμή. Μα πού πήγε το πάθος; Πού πήγε η λαχτάρα; Η επικοινωνία χάθηκε και μαζί χάθηκε κάθε επαφή. Στέλνετε μηνύματα απλά για να κανονίσετε τον τόπο και την ώρα που θα βρεθείτε για να συνεχίσετε τις σειρές σας. Ουάου, πολύ συναρπαστικό.
Ήσασταν εθισμένοι ο ένας στον άλλο, όταν δεν ήσασταν μαζί ζητούσατε παθιασμένα τη δόση σας, θέλατε να ανταλλάξετε ανιδιοτελώς έρωτα και μόνο έρωτα. Τώρα είστε εθισμένοι σε μια σειρά, σε ένα στημένο σενάριο, σε λόγια που γράφτηκαν για να ειπωθούν από ηθοποιούς, ανθρώπους που δεν τα εννοούν καν την ώρα που τα λένε, που μόνο υποκρίνονται για να κάνουν τη δουλειά τους. Κι εσείς είστε η απόδειξη ότι πουλάνε.
Τουλάχιστον στην αρχή που ξεκινήσατε να βλέπετε ταινίες, τις βλέπατε αγκαλιά στον καναπέ, κουλουριασμένοι με μια κουβερτούλα, χάδια, τσιμπήματα, πειράγματα, φιλάκια. Τώρα ούτε καν αυτά, χώρια τις βλέπετε κι εντελώς παθητικά.
Πλέον ό,τι είναι να νιώσετε όταν είστε μαζί αφορά τη σειρά. Παντρεύτηκαν; Χαίρεστε με τη χαρά τους. Χώρισαν; Χαλάει ολόκληρη η διάθεσή σας και κλαίτε με την κατάντια τους. Κάνουν έρωτα; Ανάβετε κι εσείς, οι ορμόνες σας χοροπηδούν σαν τρελές για κανένα τρίλεπτο μέχρι να τελειώσει κι αυτή η στημένη σκηνή. Με τη δική σας κατάντια, όμως, ποιος θα κλάψει;
Μα δεν είναι κακό ένα ζευγάρι να περνάει χρόνο μαζί με αυτόν τον τρόπο. Τι ζημιά μπορεί να κάνει στη σχέση σας το να παρακολουθείτε μια σειρά παρέα. Αλλά όχι και να ξεπερνάτε το όριο, υπάρχουν ένα σωρό άλλες δραστηριότητες που θα μπορούσατε να κάνετε μαζί εκτός απ’ τις άνευ τέλους ώρες μπροστά στην τηλεόραση και τον υπολογιστή. Δοκιμάστε, δε θα χάσετε τίποτα. Οι σειρές μπορούν να περιμένουν, τις βρίσκετε αργότερα και στο διαδίκτυο.
Αν δεν ξυπνήσετε όσο πιο σύντομα γίνεται, όμως, αυτό που θα χάσετε θα είναι κάτι πολύτιμο. Θα χάσετε ο ένας τον άλλο. Τα σώματά σας είναι τόσο κοντά μέσα στο σαλόνι κι όμως, απέχετε τόσο πολύ συναισθηματικά αυτή τη στιγμή. Αν προσπαθήσετε να κοιτάξετε ο ένας τον άλλο έστω για λίγο, σίγουρα θα λάμπει ακόμα μια σπίθα στα μάτια σας.
Ο έρωτας δε χάθηκε ακόμη, το πάθος σας περιμένει απ’ την τελευταία φορά που το νιώσατε να το βγάλει ο ένας απ’ τα εσώψυχα του άλλου όσο πιο αργά, βασανιστικά κι απολαυστικά γίνεται. Αναζωπυρώστε τη δέσμευσή σας, γευτείτε τον πόθο του ενός για τον άλλο, φέρτε στην επιφάνεια τη χαμένη χημεία.
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Παπαγεωργίου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλενα Παπαγεωργίου
