Δύο άνθρωποι μπορούν να δώσουν τέλος στη σχέση τους με το δικό τους τρόπο. Σίγουρα, όμως, κανένας χωρισμός δεν είναι ευχάριστος. Έχουν συμβεί πολλά ανάμεσα στους δύο ούτως ώστε να αποφασίσουν να δώσουν στη σχέση τους ένα τέλος. Ένα επεισοδιακό τέλος. Να γίνει, όμως, ξεκάθαρο πως επεισοδιακό τέλος, δε σημαίνει απαραίτητα τέλος με καbγάδες, μαχαίρια, βία και τέτοιου είδους καταστάσεις.

Ναι, υπάρχουν κι αυτά, αν και δεν είναι η κατάλληλη επιλογή για να τελειώσεις μια σχέση. Όπως και να ‘χει, επεισοδιακό τέλος μπορεί να θεωρηθεί ένα τέλος που έχει σημαδέψει τα άτομα μιας σχέσης, που τα έχει ταρακουνήσει ψυχολογικά, που μετά το τέλος της σχέσης τους έκανε τη ζωή τους άνω-κάτω.

Μετά από ένα χωρισμό οι άνθρωποι χάνουν για λίγο καιρό τον εαυτό τους. Μπορεί και περισσότερο, αυτό το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι. Νομίζουν πως έχουν χάσει τα πάντα. Η ζωή τους είναι ένα χάος. Έχουν την εντύπωση πως δε θα μπορέσουν να ξαναβρούν τα πόδια τους και να σταθούν στο ύψος τους, πως θα έχουν να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη για το υπόλοιπο της ζωής τους. Κι όλα αυτά να λαμβάνουν χώρα βαθιά μέσα τους, βρίσκονται σε διαμάχες με τον ίδιο τους τον εαυτό για καιρό, χωρίς ο υπόλοιπος κόσμος να χαμπαριάζει.

Αν δεν έχεις βρεθεί ακόμη σε αυτή τη φάση, τότε σου εύχομαι να μη βρεθείς. Εσύ που βρέθηκες, γνωρίζεις πολύ καλά πως δεν έχει απολύτως καμία σημασία, στην τελική, το ποιος απ’ τους δύο είναι αυτός που έριξε τίτλους τέλους στη σχέση σας. Το αποτέλεσμα είναι κοινό. Καταρρακώθηκες κι εσύ και ο άλλος.

Συνέβησαν πολλά που σας έκαναν να φτάσετε μέχρι εδώ. Συμφιλιώνεσαι με την ιδέα πως δεν πήγαινε άλλο η κατάσταση. Νιώθεις πως η ζωή σου αλλάζει δραματικά μέσα σε λίγα μόνο λεπτά, μόνο με μερικά σκληρά λόγια που ειπώθηκαν. Το ίδιο νιώθει κι ο άλλος.

Νιώθεις ακόμη πως χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου, δεν είσαι αρκετά σίγουρος για αυτό που μόλις τώρα συνέβη, είτε το περίμενες είτε όχι. Το ίδιο νιώθει κι ο άλλος. Μπορεί να προηγήθηκε καυγάς. Μπορεί κι όχι. Μπορεί να βάλατε τις φωνές και να σας άκουσε ολόκληρη η γειτονιά. Μπορεί κι όχι. Τα πραγματικά, όμως, ουρλιαχτά τα άκουσες μοναχά εσύ, ουρλιάζεις από μέσα σου. Πονάς. Πολύ.

Όταν μια σχέση τελειώνει, ο πραγματικός πόλεμος, τα πραγματικά επεισόδια συμβαίνουν μέσα σου. Το στομάχι σου, σου δίνει ασταμάτητα μπουνιές, η καρδιά σου χτυπά γρήγορα και σπρώχνει τα δάκρυα προς τα πάνω, δεν αντέχει άλλο να τα κρατάει. Πρέπει να ξεσπάσεις κάποια στιγμή, επιβάλλεται. Ξαφνικά μισείς τα πάντα. Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη κι αντικρίζεις έναν άνθρωπο, ο οποίος γνωρίζεις καλά πως φταίει κι αυτός για την κατάντια σου αυτή τη στιγμή. Για την κατάντια σας! Αμέτρητα λάθη, τα ίδια και τα ίδια, εμφανίζονται τώρα μπροστά σου σαν τιμωρία, δε θα σε αφήσουν ήσυχο.

Το επεισοδιακό τέλος το γράφεις μόνος σου στο σπίτι σου, εκεί όπου μπορείς να απελευθερωθείς και να εκφραστείς όπως εσύ θέλεις. Τώρα είναι που αρχίζουν όλα. Χτυπάς τα χέρια σου στον τοίχο από οργή και θυμό, τραβάς ανελέητα τα μαλλιά σου από αγανάκτηση. Σπας ποτήρια, σκίζεις τετράδια, φωτογραφίες, δίνεις μια σπρωξιά στο τραπεζάκι του σαλονιού και να τα όλα κάτω, το ποιος θα τα μαζέψει μετά είναι το τελευταίο πράγμα που σε ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή.

Καταντάς το σπίτι άνω-κάτω, τα κάνεις όλα κομμάτια. Θέλεις στα πάντα γύρω σου να αντικατοπτρίζεται η άθλια κατάσταση του μέσα σου, θέλεις να κάνεις τα πάντα γύρω σου να μοιάζουν με τη δική σου κατάντια κι εξαθλίωση. Για φινάλε βουλιάζεις το ταλαιπωρημένο πρόσωπό σου σε ένα μαξιλάρι και κλαις και σπαράζεις σαν να μην υπάρχει αύριο.

Μπορεί αυτή η κατάσταση να διαρκέσει μέρες. Θα βρεθείς σε διακυμάνσεις, θα φάσκεις και θα αντιφάσκεις με τον εαυτό σου. Θα τριγυρνάς στο σπίτι παραμιλώντας, θα τρως ασταμάτητα, δε θα ξέρεις τι σου γίνεται. Απ’ τη μια θα χρειάζεσαι να βρίσκονται συνεχώς τα δικά σου άτομα δίπλα σου για να αποφύγεις να έρθεις αντιμέτωπος με τη μοναξιά σου κι απ’ την άλλη θα διώχνεις τους πάντες, γιατί θα έχεις ανάγκη να ξεσπάσεις και πάλι. Ωστόσο, το κινητό σου σταθερά στο χέρι σου. Μπας και στείλει. Μπας κι αποφασίσεις εσύ να στείλεις. Βασανίζεσαι στη σκέψη ότι μπορεί να βρίσκεται ήδη σε άλλη σχέση και να είναι μάλιστα πολύ ευχαριστημένος.

Δεν ξέρεις αν πρέπει να ελπίζεις ξανά, το μυαλό σου θα εκραγεί απ’ τα «αν» και τα «γιατί». Τα επεισόδια μέσα σου θα αργήσουν να τελειώσουν. Ειδικά αν θέλεις προς τα έξω να μη δείχνεις τίποτα από αυτά που νιώθεις, μέσα σου τότε θα αργήσουν ακόμη πιο πολύ. Παλεύεις μόνος σου. Όμως πρέπει να ξυπνήσεις, δεν μπορείς να βρίσκεσαι για πολύ καιρό ακόμη σε αυτή την κατάσταση. Φτάνει πια. Στάσου ξανά στα πόδια σου και χτίσε τη ζωή σου απ’ την αρχή.

 

Συντάκτης: Έλενα Παπαγεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη