«Το να αφήνεις πράγματα ή ανθρώπους να φεύγουν από τη ζωή σου όταν πρέπει, είναι σημάδι υγείας και αγάπης προς τον εαυτό σου». Γνωστή η θεωρία και μεταξύ μας τώρα, με το που διάβασες την πρώτη πρόταση το μυαλό σου πήγε αυτόματα κάπου. Παραδέξου το, δεν είναι κακό. Κάποια στιγμή στη ζωή μας όλοι μας κολλήσαμε για τα καλά σε κάποιες καταστάσεις ή άτομα για τα οποία είμασταν απόλυτα πεπεισμένοι πως η επιμονή μας, η υπομονή μας και το πέπλο της αγάπης μας, θα πετύχαινε αυτό που κατά βάθος ζητούσε η ψυχούλα μας.
Έχουμε βάλει τις ανάγκες άλλων πάνω από τις δικές μας, αφιερώσαμε χρόνο σε φίλους, συγγενείς, συναδέλφους, χωρίς όμως να κάνουμε το ίδιο και για εμάς. Χαλάσαμε ενέργεια, πόθο και πάθος και καταλήξαμε να αυτοφασκελωνόμαστε κλαίγοντας αγκαλιά με το μαξιλάρι και τα χαρτομάντιλα. It’s ok baby. Το θέμα είναι να ανακάμπτεις και πάντα να θυμάσαι πως ό,τι σου χαλάει τη ζαχαρένια πρέπει να το στέλνεις από εκεί που ήρθε. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Εύκολο να το λέμε, δύσκολο στην πράξη βέβαια.
Το να αναγνωρίζεις και να βρίσκεις τη δύναμη να απομακρύνεις όλα αυτά που βλάπτουν σοβαρά την υγεία σου, είτε την ψυχική, είτε τη σωματική μόνο εύκολο δεν είναι και το σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να το καταφέρεις από τη μία μέρα στην άλλη. Μοιάζουν κάποιες φορές οι περιστάσεις μας με εκείνο το ντουλάπι που υπάρχει σε κάθε σπίτι κι είναι γεμάτο με αντικείμενα που ποτέ δε θα χρειαστούμε, μα δεν πετάμε γιατί νιώθουμε ένα δέσιμο. Κάθε περίσταση θέλει τον χρόνο της και κάθε άνθρωπος τον δικό του χώρο και χρόνο έτσι ώστε να συνειδητοποιήσει πως η συναισθηματική υγεία, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη σωματική, πρέπει να μπει σε μια προτεραιότητα.
Το μυστικό είναι ένα κι όσο κοινότυπο κι αν διαβαστεί, είναι πέρα για πέρα αληθινό. Σκέψου θετικά! Ναι, αυτό είναι το μυστικό κι όσο γελοίο κι αν σου ακούγεται στη θεωρία, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι πάντα εύκολο. Εφαρμόσιμο όμως είναι. Λίγη προπόνηση και επιμονή χρειάζεται για να μάθουμε να βλέπουμε τα πράγματα από εκείνη τους την πλευρά, τη λίγο πιο αισιόδοξη. Να χαμογελάμε και στα δύσκολα, ακόμα κι αν δε μας βγαίνει αυθόρμητα και να δίνουμε λίγο περισσότερο βάρος στα όμορφα που έχουμε καταφέρει να συλλέξουμε. Η εξάσκηση και η συνειδητή επιλογή της απομάκρυνσης κάποιων σκέψεων, είναι από μόνες τους ικανές να απομακρύνουν την αρνητικότητα που νιώθουμε να μας περιβάλλει και να μας τρώει λίγο από τον αέρα.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου ένα πρόσωπο αναλώνεται και αφήνει τον εαυτό του να συμβιβάζεται στην καθημερινότητα μιας σχέσης οποιουδήποτε είδους κι ας είναι αρνητικό το πρόσημο. Είναι δύσκολο να φύγει ένας άνθρωπος από την καθημερινότητα κάποιου, ειδικά αν αποτελεί κομμάτι της ζωής του, αν τον αγαπάει ή αν έχει δεθεί σε ένα βαθμό με την ιδέα πως το πρόσωπο αυτό είναι εκεί να δηλώνει παρουσία. Αν δεν εξελισσόμαστε όμως μέσα από μια ανθρώπινη σχέση, τότε σίγουρα αυτή δεν είναι για εμάς. Όταν συνειδητοποιήσει κάποιος πως μέσα σε μια ερωτική, οικογενειακή, ή επαγγελματική επαφή, βαλτώνει, η απομάκρυνση από «το ταμείο» είναι η μόνη λύση και -πίστεψέ με- εδώ το λάθος πρέπει να αναγνωρίζεται.
Πόσες φορές το άγχος, ο πόνος μας και η θλίψη μας σωματοποιήθηκε; Πόσες στιγμές η κούραση έριξε κάτω το σώμα μας; Πόσες φορές αισθανθήκαμε ότι ο κόπος που καταθέσαμε σε μια περίσταση στην ουσία δε φάνηκε πουθενά και η απογοήτευσή μας πήρε φτυάρι κι έριξε την ψυχολογία μας τρεις ορόφους κάτω από ό,τι αποκαλούσαμε «τα πατώματα»;
Έχουν ειπωθεί πολλές ατάκες για τη φροντίδα του εαυτού που πρέπει να είναι προτεραιότητα για κάθε οργανισμό, δεν έχω λοιπόν σκοπό να σε φορτώσω με άλλες τόσες. Θυμήσου όμως πως στο ζωικό βασίλειο το ένστικτο της επιβίωσης είναι αυτό που βοηθάει τα ζώα να παλέψουν και να μείνουν ζωντανά. Τα φυτά αναπτύσσονται άσχετα με την εξέλιξη του περιβάλλοντος και προσπαθούν ακόμα και στις καιρικές συνθήκες να μείνουν εκεί και να μας προσφέρουν μέσα από τις αγαπημένες τους διεργασίες το πολύτιμο οξυγόνο. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς για τον εαυτό μας.
Σκέψου τώρα αλήθεια. Πόσες φορές είπες στον εαυτό σου «σε αγαπώ ρε φιλαράκι, έλα κάθισε να τα πούμε λίγο, να πιούμε ένα ποτό οι δυο μας και να πάρεις μια ανάσα»; Μήπως ήρθε αυτή η ώρα;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Εμμανουέλα Μπερτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
