«Τι εννοείς δεν πάει έτσι ο στίχος; Αποκλείεται, εγώ έτσι το τραγουδάω από παιδί και μαζί με μένα όλος ο κόσμος!»
Και ναι. Σε δικαιολογούμε απόλυτα!
Κάτι δεν πάει καλά όταν όλοι μας δολοφονούμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στίχους από τραγούδια. Κι όταν λέμε δολοφονούμε δεν εννοούμε πως τα τραγουδάμε τόσο παράφωνα που μέχρι και οι ίδιοι οι στίχοι τρέχουν να κρυφτούν. Αντ’ αυτού όμως, αλλάξαμε με τέτοια επιτυχία τους στίχους που δημιουργήσαμε σύγχυση μέχρι και στους ίδιους τους εκτελεστές, τους καλλιτέχνες. Ακολουθούν λοιπόν 10 τραγούδια που μεταξύ μας, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, και θα καταλάβατε αμέσως τι λέμε:
1. «Γιορτάζω, γιορτάζω μα ούτε που το φωνάζω!»
Μα γιατί να το φωνάξεις αγαπημένε μου Θάνο Καλλίρη; Δε χρειάζεται. Άλλωστε κανείς δε θα το ακούσει. Άλλωστε τόσα χρόνια τώρα «μ’ ακούτε» που το φωνάζω λες εσύ, μα εμείς ούτε που τ’ ακούμε.
2. «Καρδιά μου στα ‘δωσα όλα κι έμεινα στον Νάσο»
Ποιος είναι ο Νάσος που τα έδωσες όλα και πήγες να μείνεις μαζί του; Δεσποινάκι δε μας τα λες καλά. Αλλού τα δίνεις αλλού πας και μένεις; Όχι για να είμαστε και ξηγημένοι δηλαδή. Στον άσσο έμεινε η κοπέλα. Στον άσσο! Άλλωστε τη μέρα που θα φύγεις θα καταστραφώ. Στον Νάσο θα έχω παρέα. Ε, δεν κολλάει.
3. «Ο δικός μου ο δρόμος»
Αχ πόσο κλάμα έχει πέσει με το τραγούδι σου Πασχάλη Τερζή. Πόσοι έχουμε περπατήσει τη μοναξιά μας στην οδό «Γραφημόνος». Τι εννοείς πού είναι αυτή η οδός; Ηπείρου και Πατησίων γωνία; Τι εννοείς «στην οδό γράφει “μόνος”»; error 404 not found. Google maps off.
4. Πρωταπριλιά
Αχ να ‘τανε Θεέ μου καλύτερα Πάσχα, αχ να ‘τανε πρωταπριλιά. Hey! Εντάξει το ξέρουμε το Πάσχα, είναι φανταστική γιορτή. Αρνάκι, τσουρέκια, μαγειρίτσα. Ανυπομονείς. Το έκανες τραγούδι. Ο Χρήστος Δάντης όμως κλαίει κι οδύρεται να ήτανε φάρσα. Όχι χάσκα. Όχι Πάσχα. Φάρσα και μάλιστα χωρίς χιούμορ.
5. «Καμαρούλα μια σταλιά»
Η παρανόηση: Καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία, όχι και λατρεία δίχως και φιλιά
Το σωστό: Καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία, κόγχη και λατρεία τοίχος και φιλιά. Κόγχη. Απλά. Λιτά. Δωρικά. Δεν είναι τραγούδι του ’40 για μεγαλοπρεπή, επαναστατικά όχι. Πουλόπουλε μας χάρισες ένα αριστούργημα όμως, να τα λέμε κι αυτά.
6. «Στην ντισκοτέκ την παλιά»
Τα Ημισκούμπρια και η Ελπίδα κάποτε μας τραγούδησαν τον ύμνο που ταρακούνησε την 80s και 90s δεκαετία κι εμείς ήρθαμεν, εκτελέσαμεν και πετσοκόψαμεν.
7. «Είναι πουλί πισεσί, το χαμόγελό σου»
Ένα νέο είδος πουλιού, σίγουρα προς εξαφάνιση. Βασικά είναι ένα είδος που ποτέ δεν εμφανίστηκε στη γη. Το σωστό: «Είναι που λείπεις εσύ, το χαμόγελό σου, είναι που λείπεις εσύ κι ό,τι είν’ δικό σου.» Και νομίζω ότι και προς το δεύτερο μισό γίνεται ένα πανηγυράκι στον δόλιο τον στίχο αυτό, αλλά θα το αφήσω εκεί.
8. «Γουάκαμακαφον»
Ας πιάσουμε και λίγο το ξένο ρεπερτόριο. Κόλλησε τόσο πολύ -και τόσο ωραία- που δε μας ένοιαζε που ήταν λάθος. Συγκεκριμένα, δε μας καιγόταν καρφί. Ακόμα κι όταν μάθαμε ότι δεν έχει καμία σχέση αυτό που τραγουδάμε με τον πραγματικό στίχο του κομματιού, δεν προδώσαμε εκείνο που εξαρχής είχαν πιάσει τ’ αυτιά μας. Όσα χρόνια κι αν περάσουν λοιπόν, το «rock the microphone» που λέει στ’ αλήθεια το κομμάτι θ’ αναπαράγεται απ’ όλους μας με το all time classic (κι ελαφρώς ιαπωνικόφερτο) «γουάκαμακαφον». Φριστάιλααα baby!
9. «Κουτσουμπιλό»
Ίσως ευθύνεται το γεγονός πως όταν ξεκινήσαμε να το ακούμε, ήμασταν ακόμα τόσο μικροί που δεν ξέραμε αγγλικά. Ίσως πάλι, να ξέραμε αγγλικά, αλλά να ήμασταν σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή που βρισκόταν συχνότατα ο Μπομπ Μάρλεϊ και δε γινόταν (ακόμα κι αν το θέλαμε) να το προφέρουμε σωστά. Όπως και να ‘χει, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Για κάθε μία σωστή προφορά του «could you be loved» υπάρχουν τουλάχιστον δέκα που ακούστηκε το περίφημο «κουτσουμπιλό» με τουλάχιστον πέντε όμικρον να τραβάνε την κατάληξη. Τραγούδησέ το κι εσύ μπορείς! Εδώ τα κατάφερε ο Bob!
10. «Πάρ’ το φεγγάρι και κάν’ το βέρα μου»
Ίσως ένα από τα πιο τρυφερά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ, μας προκαλεί να κάνουμε ένα λάθος που δε βγάζει κανένα απολύτως νόημα. «Πάρ’ το φεγγάρι και κάν’ το βέρα μου» λέει η Μαρινέλλα, «Πάρ’ το φεγγάρι και κάν’ το πέρα μου εμείς». Κανένα νόημα. Όχι ότι βγάζεις νόημα με το φεγγάρι που ζητάει να το κάνεις βέρα. Καθόλου πρακτικό. Αλλά μιλάμε για έντεχνο οπότε όλα συγχωρούνται. Μα να πάρει το φεγγάρι και να το κάνει πέρα της;
10+1. Όλα τα τραγούδι της Ντίσνεϊ!
Από το «μουστιλάν κορίτσια» της Μουλάν στο «θα-μου-σκασω-πια-σαν-το-ασκί» του βασιλιά των λιονταριών, πολλούς στίχους της Ντίσνεϊ τους αλλάξαμε γιατί ακούγονταν κάπως μπερδεμένα από τους πρωταγωνιστές, οπότε κι εμείς απλώς ακολουθούσαμε το ένστικτό μας! Κι αν κάναμε και κανένα λάθος, Χακούνα Ματάτα βρε παιδιά!
Δεν ξέρουμε τι θα σκέφτεται ο δημιουργός κάθε φορά που ακούει να χρησιμοποιούμε άλλον στίχο από εκείνον που είχε εμπνευστεί, αυτό που ξέρουμε όμως, είναι πως ακόμα κι αν μάθουμε τον σωστό, αρνούμαστε να τον ακολουθήσουμε. Και καλά κάνουμε εδώ που τα λέμε! Λίγη δόξα και σε εμάς παρακαλώ πολύ ως νέοι-παλιοί στιχουργοί. Τι, όχι;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Εμμανουέλα Μπερτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
