Θ’ αφεθείς όταν σε διεκδικήσουν χωρίς φόβο. Κι εσύ που είσαι το αντικείμενο της διεκδίκησης αλλά κι εσύ που θα βγεις επιτέλους από το καβούκι σου συνειδητοποιώντας το εξής· πως οι αναστολές και το κρυφτό, το μπες-βγες και τα πισωγυρίσματα δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από συμπεριφορές που δημιουργήθηκαν από προηγούμενες σχέσεις και πως μια νέα γνωριμία δε χρειάζεται να περάσει το καψόνι αυτό χάριν ξένης ανασφάλειας.
Εκεί θα δεις πως μια σχέση θα σου φανεί συναρπαστική, θα σε κάνει άλλο άνθρωπο. Θα βλέπεις την κάθε σου μέρα με άλλο μάτι. Τίποτα δε θα σου φαίνεται χρόνος για χάσιμο, αντιθέτως από μόνος θα φτιάξεις μια ώρα παραπάνω για ν’ αναπληρώσεις αυτό που σου έκαψαν σε μια προηγούμενη σχέση.
«Έλα πέρασε. Θα μείνεις; Να κάνω όνειρα ή καφέ;» Δεν είμαι πολύ σίγουρη ποιος ξεκίνησε αυτήν την ατάκα ορόσημο, αλλά κρύβει πίσω της όλο το παράπονο ενός ανθρώπου που νοσταλγεί να ζήσει τον έρωτα μέσα σε κάθε του κύτταρο. Να τον αγκαλιάσει χωρίς δεύτερες σκέψεις και χωρίς ερωτήματα που να ξεκινάνε από μια αμήχανη υπόθεση που νιώθεις πως δε δικαιούσαι καν να κάνεις. Αν φύγει; Αν με παίξει; Αν θέλει μονάχα να πάρει επιβεβαίωση; Αν κάνουμε πίσω στην πορεία;
Κι αυτός ο φόβος είναι απόλυτα δικαιολογημένος. Και ξέρεις γιατί; Γιατί πριν σου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι δε γράφει πουθενά οδηγίες ζωής για το άτομο που θα περπατάει πάνω του, ούτε θα σου ανοίξουν την τράπουλα να σου πουν το μέλλον έτσι ώστε να πεις εξ αρχής πως άσ’ το καλύτερα, μεγάλη ταλαιπωρία. Αντιθέτως θα μπλέξεις και το πιο πιθανό είναι να φτάσεις στο σημείο να πέσεις κάτω και να το ζήσεις με κάθε σου εγκεφαλικό κύτταρο να χοροπηδάει ανέμελα, με όλους τους σφυγμούς της καρδιάς σου να χτυπάνε μόνο γι’ αυτό το άτομο που δε θα είναι εκεί για σένα.
Ή θα είναι. Και μετά δε θα είναι. Αλλά μετά θα ξανά-είναι. Αλλά δεν είναι και πολύ σίγουρο. Άραγε θα σιγουρέψει κάποια στιγμή; Κι εσύ τι θα κάνεις; Θα φύγεις. Όχι, λες να μείνεις λιγάκι. Θα κάνεις πως φεύγεις ενώ μένεις ουσιαστικά. Όχι, όχι θα μείνεις. Ερωτευμένος είσαι, όλα εντάξει. Ή μήπως όχι; Ξέρεις, είναι το μεγαλύτερο βάρος στον κόσμο να κουβαλάς στην καρδιά σου το άτομο που δε σε θέλει. Ή το άτομο που δεν ξέρει αν σε θέλει. Κι αυτό, όχι γιατί κάποιος είναι καλός και κάποιος κακός, αλλά γιατί αν είσαι σίγουρος, δεν αντέχεις την αβεβαιότητα, νιώθεις πως παίζεις άνισα, πως τελικά σε ρίχνουν και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό.
Στην αντίπερα όχθη ο μπερδεμένος ή αυτός που δεν ξέρει όντως τι θέλει, αυτός που την έχει πατήσει κι έχει υψώσει ένα τοίχος, φοβάται μήπως πάρει τη λάθος απόφαση ή δε θέλει να πάρει απόφαση και περιμένει να τον βγάλεις από τη δύσκολη θέση. Μπορεί να μην το ξέρει ότι το περιμένει καν, μπορεί να νομίζει ότι είσαι σε παρόμοια φάση. Σ’ όποια κατηγορία κι αν είσαι, θα έχουμε δράματα. Κι αν δε θες να τσακίσεις καμιά καρδούλα, μην την κρατάς στα χέρια σου στριφογυρίζοντάς τη επιδεικτικά πάνω από το κεφάλι του θύματος. Σε κάθε περίπτωση, το μπες βγες στη ζωή κάποιου καλό δεν είναι.
Γι΄αυτό κι εσύ, θ’ αφεθείς όταν σε διεκδικήσουν χωρίς φόβο. Όταν οι ανασφάλειες παραμεριστούν και συνειδητοποιήσεις πως κάθε άνθρωπος διαφορετικά θα σε αγκαλιάσει, διαφορετικά θα σε φιλήσει, διαφορετικά θα σου πει το πόσο σε θέλει, διαφορετικά θα διαχειριστεί την κάθε σας στιγμή, την κάθε συμπεριφορά. Θα αφεθείς όταν αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο από φαντάσματα και σκιές του παρελθόντος. Όταν τον άνθρωπο που θα σου κινήσει το ενδιαφέρον δε θα τον κοιτάξεις πλέον με το ένδυμα του παλιού και θα τον γδύσεις από τα στάνταρ που έως τώρα είχαν κατσικωθεί μέσα σου.
Ο χρόνος που έχασες κάποια στιγμή, έχει πλέον περάσει. Όπως και το συναίσθημα που μπορεί να πεθάνει μέσα μας, όμως πάντα θα υπάρξει ένας άνθρωπος που δε θα φοβηθεί να το αναστήσει.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Εμμανουέλα Μπερτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
