Το δωμάτιο είναι κενό. Ο χώρος που βρίσκεσαι χωρίς άτομα. Είσαι στο σπίτι σου. Μπορεί και στη δουλειά, αλλά εκείνη τη στιγμή, στο σημείο εκείνο που είσαι, βρίσκεσαι μόνο εσύ, ο υπολογιστής, τέσσερις τοίχοι και γύρω γύρω ψυχή- εκτός από μια μύγα που πεταρίζει από εδώ κι από εκεί.
Παρ’ όλ’ αυτά, έχεις στήσει έναν τέλειο διάλογο με τον εαυτό σου! Εκφράζεις τη συναισθηματική φόρτιση της στιγμής, οργανώνεις φωναχτά τις σκέψεις σου, συντονίζεις τις επόμενες κινήσεις σου, περνάς μπροστά από τον καθρέφτη, σε χαίρεται κιόλας κι εδώ που τα λέμε και πολύ καλά κάνεις!
Το να μιλάμε στον εαυτό μας, μας βοηθάει να υλοποιήσουμε ή ακόμα και να αναλύσουμε καλύτερα τις σκέψεις που έχουμε στο κεφάλι μας, να έχουμε καλύτερη αίσθηση των πραγμάτων κι όπως λένε οι ψυχολόγοι, αυτό είναι δείγμα ευφυΐας και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας δημιουργεί ενοχές ή ανησυχίες πως κάτι δεν πάει καλά με εμάς.
Βλέποντάς το λίγο πιο αναλυτικά θα δούμε πως με το να μιλάμε στον εαυτό μας κατά κύριο λόγο μόνο θετικό είναι κι εδώ θα δούμε το γιατί. Αρχικά, μάς βοηθάει να καταλάβουμε ακόμα καλύτερα τις σκέψεις μας. Με το να ηχοποιούμε όσα έχουμε στο μυαλό μας είναι πολύ πιο εύκολο να ξεδιαλύνουμε ταυτόχρονα κάτι που ίσως μας μπερδεύει, μας φέρνει σε ένταση ή μας προβληματίζει. Ακόμα και η συνειδητοποίηση πως μια σκέψη μας δεν έχει λογική, με το να την ακούσουμε με την ίδια μας τη φωνή, έρχεται απευθείας κι η απάντηση -φίλε ακούς τι λες; -. Επίσης, μπορούμε να προετοιμάσουμε καλύτερα έναν διάλογο, μια δύσκολη συζήτηση, μια συνέντευξη. Συζητώντας με τον εαυτό μας του δίνουμε την ευκαιρία να προετοιμάσει πολύ καλύτερα το τι θα πει αλλά και το πώς, άρα και να πετύχει ευκολότερα αυτό που θέλει να παρουσιάσει ή να στηρίξει.
Το να μιλάς στον εαυτό σου είναι η καλύτερη μέθοδος επίσης, για να ενισχύσει κάποιος τη μνήμη του. Με το να ακούει λοιπόν κάποιος από τον ίδιο το τι δουλειές έχει να κάνει, τι εκκρεμότητες έχει αφήσει στη μέση ή ακόμα και πού άφησε ένα αντικείμενο, η πρακτική αυτή τον βοηθάει να μην τα ξεχάσει. Αν είχες μια δύσκολη μέρα, αν είσαι από τους ανθρώπους εκείνους που δε μιλάνε ή που δεν εκφράζονται εύκολα, μια συνομιλία με τον εαυτό σου θα σε αποφορτίσει και θα διώξει την ένταση που μαζεύτηκε. Μπορεί να μην ειπωθούν όσα έπρεπε να ειπωθούν στο υποκείμενο της σκέψης σου, όμως τα αρνητικά συναισθήματα θα βγουν από μέσα σου και θα αποβάλλεις την ένταση. Μια δοκιμή θα σε πείσει.
Με το να συζητάς με τον εαυτό σου το μόνο σίγουρο είναι πως μιλάς με έναν άνθρωπο, εσένα, που γνωρίζεις καλά και μπορείς να γνωρίσεις ακόμα καλύτερα. Πέρα από εσένα, κανένας άλλος δε γνωρίζει πραγματικά τα άγχη σου, τους προβληματισμούς σου και τον τρόπο που χτυπάει η καρδιά σου πάνω σε ένα θέμα. Εκφράζοντας στο είδωλό σου στον καθρέφτη οποιαδήποτε αρνητικό συναίσθημα το αποδυναμώνεις και χαλαρώνεις. Το ίδιο συμβαίνει και με το να μιλάς δυνατά σε σένα για τα θετικά σου συναισθήματα, τα ενδυναμώνεις κι ανεβάζεις τη διάθεσή σου.
Τα όρια μεταξύ του φυσιολογικού και μη, είναι πολύ λεπτά και φυσικά μπορούν να διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση και από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αν η συνήθεια της συνομιλίας με τον εαυτό μας δεν αγγίζει τα όρια του μη φυσιολογικού, το σίγουρο είναι πως έχουμε βρει έναν πολύ καλό τρόπο αποσυμπίεσης, κατανόησης και προστασίας του εαυτού μας συζητώντας μαζί του. Στο κάτω κάτω αν δεν τα πούμε με αυτόν τον τυπάκο, εμάς ντε, με ποιον θα τα πούμε καλύτερα για να επιφέρουμε τα καλύτερα;
Συντάκτης: Εμμανουέλα Μπερτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
