Και στην τελική, ούτε ο ίδιος μας ο εαυτός δεν έχει το δικαίωμα να μας πει πως δεν πιστεύει στον εαυτό του.

«Δε θα τα καταφέρεις!»

«Άκου να δεις φιλαράκι, θα τα πας μια χαρά και σε λίγο καιρό θα είμαστε εδώ και θα τα ξαναλέμε και θα σου χαμογελάω κατάμουτρα.»

Κι αν σε μπέρδεψε ο παραπάνω διάλογος, αυτή είναι μια κλασική συζήτηση με τον εαυτό μου όταν αναλαμβάνω κάτι σημαντικό και βαρύγδουπο στη ζωή μου. Πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του, καθρέφτη με καθρέφτη δηλαδή, me, myself and I. Κι αυτό είναι και το μεγαλύτερο κίνητρο: να πιστεύεις στον εαυτό σου, πιο πολύ από τον εαυτό σου και περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον πάνω στη γη. Η ευχαρίστηση του να δικαιώνεσαι όταν εξ’ αρχής ακόμα κι εσύ ο ίδιος είχες αμφιβολίες για σένα και ταυτόχρονα όταν αντί για το boost που θα ήθελες από το γύρω περιβάλλον δε λαμβάνεις καμία υποστήριξη. Ούτε πρακτική, ούτε ψυχολογική.

Είναι σημαντικό να έχει κάποιος αυτοπεποίθηση. Να μπορεί να πιστέψει στον εαυτό και στις ικανότητές του, διότι αυτό είναι που τον φέρνει πιο κοντά σε μια πραγματικότητα που δε θα καθορίζεται από τον κύκλο του. Δείχνοντας πίστη στις δυνάμεις μας μπορούμε να διαχειριστούμε τόσο τους γύρω μας όσο και τις εκάστοτε καταστάσεις που εμφανίζονται στη ζωή μας, τα απρόβλεπτα, τα όχι και τόσο με το μέρος μας, ακόμη και τα απαισιόδοξα. Από την άλλη, όταν ακούμε τις γνώμες των άλλων κι ακολουθούμε τυφλά τις οδηγίες τους, είναι σαν να παραμερίζουμε τον πραγματικό μας εαυτό, σαν να υποτιμάμε τις δυνάμεις και να μη μας δίνουμε την ευκαιρία για εξέλιξη κι απόκτηση εμπειριών ζωής. Μα το κυριότερο, είναι σαν να μη θέλουμε την απόφαση οπότε και τη νίκη, την οποία θυσιάζουμε για μια ενδεχόμενη ήττα που θα φορτώσουμε αλλού.

Το να έχει κίνητρο σε καθετί που αναλαμβάνει ένας άνθρωπος είναι αυτό που τον κάνει να πεισμώνει και να κυνηγάει με περισσότερο πάθος τους στόχους του. Το κίνητρο και η επίτευξη ενός στόχου είναι τα δύο εκείνα υλικά που μπορούν να εμφυσήσουν τη θέληση, το πείσμα, την προσωπική εργασία και γενικότερα τη δράση. Σε μια πιο ελεύθερη επεξήγηση θα λέγαμε πως το κίνητρο είναι το ψυχολογικό μέσο το οποίο μπορεί να διαμορφώσει και να διατηρήσει τη συμπεριφορά μας πάνω στην εργασία που θα πραγματοποιήσουμε για έναν σκοπό μέχρι τη στιγμή που θα τον φέρουμε εις πέρας. Από τη δική μας πλευρά δεν μπορούμε κανέναν, πέραν του εαυτού μας, να υποχρεώσουμε να πιστέψει σ’ εμάς, καθώς η πίστη ενός ανθρώπου προς το πρόσωπό μας είναι μια υποκειμενική στάση που μπορεί να έχει κάποιος, ανεξάρτητα τη σχέση που μπορεί να έχουμε μ’ αυτόν.

Κυκλοφορεί μια έκφραση best seller στάμπα σε μπλουζάκι. «Αν κάποιος σου πει πως δεν μπορείς τότε πες του κοίτα να μαθαίνεις!» Ορθώς παίζει αρκετά, κακώς δεν της δίνουμε το νόημα και τη σημασία στο βάθος που της πρέπει. Θέσε ρεαλιστικούς στόχους, μη σταματάς να σε φροντίζεις, να μιλάς και να αντιτάσσεσαι, μάθε να λες «όχι» και «μπορώ», μην αποφεύγεις τα δύσκολα, μη φοβάσαι την αποτυχία, όρισε όρια, σκέψου θετικά.

Ποτέ μα ποτέ μην ξεχνάς πως μέσα από κάθε αγώνα, είτε βγεις νικητής είτε ηττημένος, αποκτάς ένα κομμάτι εμπειρίας. Στη νίκη σου λοιπόν, η χαρά σου θα είναι ακόμα πιο μεγάλη και η ευχαρίστηση της δικαίωσης ακόμα πιο δυνατή. Σε κάθε περίπτωση, το κίνητρο που θα σε βάλει στη διαδικασία να φέρεις εις πέρας μια δοκιμασία, είναι αυτό που θα κινήσει τα νήματα μέσα σου και θα σε ανταμείψει στο τέλος για τα ξενύχτια, τα άγουρα πρωινά, τους καφέδες στο γραφείο, τις διαδρομές στη βροχή, τις άφθες από το άγχος και το καρδιοχτύπι πριν τις ανακοινώσεις. Ακόμη κι αν κανένας γύρω σου δεν πιστέψει στον αγώνα σου, αν εσύ ο ίδιος πιστέψεις σε εσένα τότε έχεις πετύχει ήδη το πενήντα τοις εκατό του στόχου σου. Τι λες, αξίζει;

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Εμμανουέλα Μπερτάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου