Υπάρχουν αγγίγματα που μιλάνε χωρίς λέξεις. Σαν να βρίσκουν το δρόμο προς την καρδιά σου χωρίς καν να χρειαστεί να χτυπήσουν την πόρτα. Αγγίγματα που δεν είναι απλώς μια επαφή δέρμα με δέρμα, αλλά μια σιωπηλή συνομιλία ανάμεσα σε δύο ψυχές που ίσως μόλις γνωρίστηκαν, αλλά ήδη αναγνωρίζουν κάτι οικείο.
Είναι αυτά τα αγγίγματα που σε ηλεκτρίζουν, σε αναστατώνουν, μιλούν σε όλο σου το είναι χωρίς να ακουστεί ούτε μια λέξη, διαπερνώντας το σώμα και την ψυχή σου. Είναι εκείνες οι στιγμές που τα σώματα επικοινωνούν σε μια γλώσσα παλιά όσο και ο χρόνος, ένα είδος διαλόγου που γίνεται χωρίς λέξεις, αλλά μόνο με αισθήσεις. Ένα χάδι που μοιάζει τυχαίο, μια χλιαρή επαφή που ξεκλειδώνει σιγά σιγά όλα τα κρυφά σου συναισθήματα. Αυτά τα αγγίγματα είναι η πιο καθαρή μορφή αλήθειας, η δική σου, η δική της, η δική του, η δική σας αλήθεια.
Στην αρχή, κάθε άγγιγμα έχει μια δική του ιστορία να διηγηθεί. Είναι τα δάχτυλα που αγγίζουν τυχαία τα δικά σου, κάνοντάς σε να νιώσεις ένα κύμα ζεστασιάς. Είναι εκείνη η πρώτη αγκαλιά που σου αφήνει μια αίσθηση ασφάλειας ή η παλάμη που ακουμπά στη μέση σου όταν περπατάτε, σαν να σου ψιθυρίζει «είμαι εδώ, μαζί σου, για σένα». Η γλώσσα του σώματος είναι αυτή η πρώτη μορφή επικοινωνίας που ξεπερνά τους δισταγμούς, τη νευρικότητα ή τις ερωτήσεις που βασανίζουν το μυαλό σου. Τα αγγίγματα μιλούν για ειλικρίνεια ή για πόθο, για φροντίδα ή για αβεβαιότητα. Μπορείς να καταλάβεις τόσα πολλά για τον άλλον αν αφεθείς και ακούσεις αυτά τα μικρά, σχεδόν ανεπαίσθητα μηνύματα που σου στέλνει το σώμα. Πώς όμως διαβάζεις τη γλώσσα του σώματος όταν τα λόγια δεν έχουν προλάβει να ειπωθούν; Πώς ξεχωρίζεις ένα απλό φλερτ από μια βαθύτερη σύνδεση;
Η πρώτη φορά που αγγίζεις κάποιον, είναι σαν να ανοίγεις μια πόρτα σε έναν άγνωστο κόσμο. Είναι εκείνη η στιγμή που ολόκληρο το σώμα σου αντιδρά χωρίς να ρωτήσει το μυαλό σου. Τα νεύρα τεντώνονται, η αναπνοή επιταχύνεται και το σώμα ανταποκρίνεται αυτόματα. Ένα απαλό άγγιγμα στο χέρι, ένα τυχαίο χτύπημα των γονάτων. Φαινομενικά μικρές στιγμές που, όμως, κουβαλούν μέσα τους αλήθειες. Όχι μόνο για όσα νιώθει ο άλλος, αλλά κυρίως για όσα εσύ αρχίζεις να ανακαλύπτεις για τον εαυτό σου.
Αν σου πιάσει το χέρι και το κρατήσει λίγο παραπάνω απ’ όσο θα το έκανε ένας φίλος, μη γελιέσαι· κάτι θέλει να σου πει. Είναι εκείνη η αμήχανη, αλλά τόσο γλυκιά στιγμή που νιώθεις πως προσπαθεί να περάσει μέσα από τις άμυνές σου, να σπάσει τους τοίχους που ίσως έχεις χτίσει γύρω σου. Και μετά, ένα απαλό χάδι στα μαλλιά σου, μια ανεπαίσθητη κίνηση να ισιώσει το σακάκι σου, μικρές χειρονομίες που κρύβουν τρυφερότητα, φροντίδα, ίσως και κάτι βαθύτερο. Είναι σημάδια που μιλάνε πιο δυνατά από κάθε φλύαρη εξομολόγηση.
Τα λόγια καμιά φορά μπλέκονται, χάνουν το νόημά τους ή απλά δεν αρκούν. Τα αγγίγματα όμως; Είναι η απόλυτη ειλικρίνεια του σώματος. Ένα χάδι που σέρνεται ντροπαλά στο πρόσωπό σου, μια αγκαλιά που κρατά λίγο παραπάνω, ένα παιχνιδιάρικο τράβηγμα των μαλλιών. Δε χρειάζεται να μιλήσει. Τα χέρια, το βλέμμα, η απόσταση μεταξύ σας φωνάζουν όσα δεν τολμούν να βγουν ως λέξεις. Κάθε επαφή έχει τον δικό της κώδικα, κι αν αφεθείς, θα τον καταλάβεις. Είναι εκεί για να σου δείξει αν σε φροντίζει, σε επιθυμεί ή αν απλά θέλει να κρατήσει το ενδιαφέρον σου λίγο ακόμα.
Υπάρχουν κι αγγίγματα που μοιάζουν με φλόγες, που είναι γεμάτα ενέργεια, ένταση και επιθυμία. Είναι εκείνη η αίσθηση όταν τα δάχτυλα χαράζουν ανεπαίσθητα τη γραμμή του χεριού σου, όταν η παλάμη του ακουμπά τη μέση σου κι ολόκληρος ο κόσμος παγώνει για μια στιγμή. Αυτές οι επαφές είναι γεμάτες ένταση, είναι σαν ένα σιωπηλό «σε θέλω». Είναι οι στιγμές που η ανάσα σου κόβεται κι όλα μέσα σου φωνάζουν ότι εδώ υπάρχει κάτι πιο βαθύ, πιο έντονο, κάτι ανεξήγητο.
Αλλά υπάρχουν κι εκείνα τα αγγίγματα που μοιάζουν με ένα απαλό αεράκι. Ένα χάδι στο πρόσωπο που λέει «είμαι εδώ», μια αγκαλιά που κουβαλά ασφάλεια, ένα άγγιγμα που σου ψιθυρίζει χωρίς λέξεις «ανήκεις εδώ». Είναι η φροντίδα, η τρυφερότητα που αποτυπώνεται σε κάθε απλή κίνηση. Αυτά είναι τα αγγίγματα που δε φωνάζουν, αλλά σου μιλούν κατευθείαν στην ψυχή, κάνοντάς σε να νιώθεις ότι βρίσκεσαι ακριβώς εκεί που πρέπει.
Κάποιες φορές, πάλι, τα αγγίγματα κουβαλούν αμηχανία, φόβο ή δισταγμό. Είναι εκείνα τα νευρικά, βιαστικά ή κάπως άγαρμπα αγγίγματα που φανερώνουν κάποιον που ακόμα ψάχνει τον τρόπο να σε πλησιάσει, ή που δεν ξέρει με βεβαιότητα το τι νιώθει. Δεν είναι απαραίτητα αρνητικό αυτό· ίσως απλά να μην ξέρει πώς να το εκφράσει. Μπορεί να είναι ο φόβος της απόρριψης ή η διστακτικότητα ενός ανθρώπου που ακόμα μαθαίνει τα μονοπάτια της σύνδεσης μαζί σου. Δώσε χρόνο και προσοχή.
Το μυστικό για να κατανοήσεις τη γλώσσα του σώματος είναι να εμπιστευτείς τη δική σου διαίσθηση. Πώς νιώθεις όταν σε αγγίζει; Νιώθεις ασφάλεια, ζεστασιά, οικειότητα; Η απάντηση βρίσκεται μέσα σου. Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτό το άγγιγμα; Σε ηρεμεί, σου δίνει ασφάλεια ή σε γεμίζει ένταση και πάθος; Ή μήπως σε μπερδεύει, σε κάνει να αμφιβάλλεις; Εμπιστεύσου το σώμα σου, γιατί αυτό καταλαβαίνει όσα το μυαλό αργεί να συνειδητοποιήσει.
Στην αρχή, τα λόγια είναι σαν παζλ. Άλλα μένουν μισοειπωμένα, άλλα φοβούνται να βγουν από το στόμα. Τα σώματα, όμως; Αυτά ξέρουν. Ξέρουν να μιλούν χωρίς δισταγμό, χωρίς ανασφάλειες, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Άφησε τη σιωπηλή αυτή γλώσσα να σε παρασύρει. Μην αναλύεις κάθε μικρή κίνηση, μην προσπαθείς να αποκωδικοποιήσεις τα πάντα. Ζήσε τη στιγμή, νιώσε την αβεβαιότητα, απόλαυσε το ταξίδι.
Στο τέλος της μέρας, τα αγγίγματα λένε την αλήθεια που οι λέξεις δεν τολμούν. Ένα χάδι, ένα τυχαίο άγγιγμα, μια παρατεταμένη επαφή είναι ο πιο αληθινός τρόπος να πει κάποιος «σε νιώθω». Αφουγκράσου τα. Ίσως αυτά σου πουν όσα περιμένεις να ακούσεις. Ίσως σου πουν ακόμα περισσότερα.
Συντάκτης: Βαλεντίνα Λεωνίδου
