3 μέρη στην Ελλάδα που κάτι παραφυσικό (ίσως και να) συμβαίνει

Τα παραφυσικά φαινόμενα είτε πιστεύεις την ύπαρξή τους είτε όχι, κουβαλούν ένα μυστήριο που δύσκολα σε αφήνει να τα προσπεράσεις. Θες τουλάχιστον ν’ ακούσεις τον μύθο ή την ιστορία που τα συνοδεύει κι ας πεις στο τέλος «ποιος τα πιστεύει όλα αυτά;». Είναι ακριβώς αυτή η μαγεία του ανεξήγητου που διεγείρει τη φαντασία ή που κάνει την πραγματικότητα λιγότερο βαρετή. Αυτή που ανοίγει ένα παράθυρο στο άγνωστο που πολύ θα ήθελες να εξερευνήσεις, αλλά πιθανόν φοβάσαι. Αυτή που μπορεί να σε κάνει ν’ αναρωτηθείς «κι αν τελικά κάτι από αυτά είναι αλήθεια;», δημιουργώντας πολλαπλές εκρήξεις στους νευρώνες του εγκεφάλου σου. Γι’ αυτό και τα παραφυσικά φαινόμενα έχουν μια γοητεία απόκοσμη και ταυτόχρονα ελκυστική. Δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο που δεν έχει να διηγηθεί τέτοιες ιστορίες. Η Ελλάδα, φυσικά, δε θα μπορούσε ν’ αποτελεί εξαίρεση.

Δροσουλίτες

Κάθε Μάιο στην Κρήτη, και συγκεκριμένα στην περιοχή Φραγκοκάστελο στα Σφακιά, λαμβάνει χώρα ένα περίεργο φαινόμενο που ονομάζεται Δροσουλίτες. Σύμφωνα με αυτό, κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, με τη δροσιά, τόσο πάνω στα τείχη του μεσαιωνικού κάστρου, απ’ το οποίο πήρε και το όνομά της η περιοχή, όσο και στον κάμπο που εκτείνεται γύρω από αυτό κάνουν την εμφάνισή τους κινούμενες σκιές, οι μορφές των οποίων παραπέμπουν σε πολεμιστές έφιππους και πεζούς που φορούν πανοπλίες και κρατάνε όπλα. Η παράδοση θέλει τις σκιές αυτές να αποτελούν τα φαντάσματα των πολεμιστών του Χατζημιχάλη Νταλιάνη που ρίχτηκαν στη μάχη ενάντια στους Οθωμανούς του Μουσταφά Ναϊλή Πασά με σκοπό να απελευθερώσουν την Κρήτη και να ενωθούν με την υπόλοιπη Ελλάδα.

Οι Δροσουλίτες προσελκύουν το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο που ασχολούνται με τη διερεύνηση παραφυσικών φαινομένων. Ποικίλες ερμηνείες έχουν δοθεί για την εξήγηση του φαινομένου που περιλαμβάνουν τον μαζικό αυτοϋπνωτισμό έως τον αντικατοπτρισμό καραβανιού που προέρχεται από την αφρικανική ακτή. Η επιστημονική ερμηνεία από την άλλη, κάνει λόγο για απλή οφθαλμαπάτη που δημιουργείται από την εξάτμιση της πρωινής δροσιάς. Οφθαλμαπάτη ή μη, όπως και να έχει, αν βρεθείτε στα Σφακιά τέλη Μαΐου, θα ήταν ενδιαφέρον να γίνεται οι ίδιοι μάρτυρες ενός τόσο ιδιαίτερου φαινομένου.

Το Σανατόριο της Πάρνηθας

Από τα πιο πολυσυζητημένα μέρη στους κύκλους ερευνητών των παραφυσικών φαινομένων αποτελεί το σανατόριο της Πάρνηθας. Ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, απόμερο, μακριά από κάποιο αστικό κέντρο, που κάποτε οι εγκαταστάσεις του χρησιμοποιήθηκαν για τη φροντίδα ασθενών από φυματίωση. Δύο από αυτούς τους ασθενής που νοσηλεύτηκαν εκεί ήταν και οι ποιητές Γιάννης Ρίτσος και Γιώργος Κοτζιούλας. Ιστορικά αρχεία αναφέρουν πως τη δεκαετία 1929-1938 έχασαν τη ζωή τους περίπου 100.000 άνθρωποι από τη φυματίωση. Αναπόφευκτα, το σανατόριο έγινε τόπος έντονων συναισθημάτων πόνου, θλίψης, απόγνωσης και φόβου. Λειτούργησε για 40 χρόνια κι έπειτα, το 1960 έκλεισε αφού η ανακάλυψη της πενικιλίνης οδήγησε στον περιορισμό της επικινδυνότητας της νόσου και ως εκ τούτου στην βαθμιαία παρακμή των σανατορίων. Από το 1965 ως το 1985 το σανατόριο λειτούργησε ως ξενοδοχείο με το όνομα «Ξενία» ενώ ταυτόχρονα κάποια στιγμή ξεκίνησε να στεγάζει και τη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων του Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης.

Από το 1985 το κτίριο παραμένει ανεκμετάλλευτο, αλλά προσελκύει το ενδιαφέρον πλήθος επισκεπτών ακόμα και μετά τον σεισμό του 1999 όπου κρίθηκε ακατάλληλο για επίσκεψη για λόγους ασφαλείας. Μαρτυρίες κάποιων από αυτούς τους επισκέπτες αναφέρουν πως κατά τις βραδινές ώρες αντιλήφθηκαν την ύπαρξη υπερφυσικών οντοτήτων. Άλλοι κάνουν λόγο για απόκοσμους ήχους, κραυγές και ουρλιαχτά ενώ έχει επιβεβαιωθεί από ομάδα ερευνητών παραφυσικών φαινομένων η ύπαρξη ήχων πολλοί εκ των οποίων δε γίνονται αντιληπτοί με γυμνό αυτί, καθώς και μεγάλες μεταβολές θερμοκρασίας σε τμήματα εντός του κτιρίου που ακόμα δε διαθέτουν κάποια επιστημονική εξήγηση.

Οδός Μαύρης Πέτρας

Περνώντας την οδό Ακροπόλεως στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης και λίγο πιο πάνω από τους «Κήπους του Πασά», βρίσκεις ένα δρομάκι στο τέλος του οποίου μπορείς να απολαύσεις μία από τις πιο όμορφες θέες της πόλης. Κοιτώντας την πινακίδα του θα διαβάσεις μια ονομασία που σίγουρα δε θα αφήσεις ασχολίαστη: Οδός Μαύρης Πέτρας. Η επικρατέστερη εκδοχή για την προέλευση της ονομασίας είναι αυτή που συνδέεται με την καταστροφική πυρκαγιά που ξέσπασε στη Θεσσαλονίκη το 1917 και κατέστρεψε εκατοντάδες σπίτια κι επιχειρήσεις. Λέγεται πως εκείνη τη μέρα μια τεράστια μαύρη πέτρα από σίδερο έπεσε από τον ουρανό δημιουργώντας έναν κρατήρα στο σημείο της πτώσης. Στο σημείο, επίσης, παρατηρείται διαταραχή του μαγνητικού πεδίου που αποδίδεται σε αυτή την ιστορία. Μετά από όλα αυτά, ένας αστικός μύθος άρχισε να συνοδεύει την οδό Μαύρης Πέτρας.

Σύμφωνα μ’ αυτόν, κάθε 15 μέρες (ή κάθε 3 με βάση άλλη εκδοχή) στο δρομάκι αυτό, μετά τις 12 τα μεσάνυχτα και για 15 λεπτά, ανοίγει μια αστρική πύλη που μεταφέρει όποιον τη διαβεί σε μια άλλη διάσταση ή χωροχρονική πραγματικότητα, στην οποία εγκλωβίζεται και δε μπορεί να επιστρέψει πίσω. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η πύλη δεν είναι ορατή και μπορεί κάποιος που θα βρεθεί εκεί τη λάθος στιγμή να τη διαβεί χωρίς να το αντιληφθεί. Η αλήθεια είναι πως, αν και δε γίνεται εύκολα πιστευτός αυτός ο αστικός μύθος, παρόλα αυτά προσελκύει το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων που επισκέπτονται το δρομάκι αυτό, κάποιοι από τους οποίους αναφέρουν πως νιώθουν μια παράξενη ενέργεια να διαπνέει τον χώρο. Μύθος ή πραγματικότητα, ό,τι και να συμβαίνει, το σίγουρο είναι πως η οδός Μαύρης Πέτρας αποπνέει ένα μυστήριο που δεν αφήνει ασυγκίνητους τους λάτρεις των παραφυσικών κι ανεξήγητων φαινομένων.