Η δύναμη ν΄αντιμετωπίσεις τα κακόβουλα σχόλια είναι δυνατότερη από τα ίδια

Ένα αναπόφευκτο κομμάτι της κοινωνικής συναναστροφής είναι η άλλοτε εκούσια κι άλλοτε ακούσια λήψη και αποστολή σχολίων μεταξύ των ατόμων. Τα σχόλια αυτά έχουν συνήθως τη μορφή ερωτήσεων κι αφορούν τομείς της ζωής μας όπως οι προσωπικές και διαπροσωπικές μας σχέσεις, η επαγγελματική και οικονομική μας κατάσταση, η εξωτερική μας εμφάνιση, η σκέψη και η συμπεριφορά μας, το κοινωνικό μας status. Όλοι μας έχουμε δεχθεί ή έχουμε κάνει σχόλια του τύπου «Πάχυνες;», «Γιατί αδυνάτισες τόσο; Δεν είσαι καλά;», «Βρήκες καμιά σχέση ή ακόμη;», «Ακόμα μ’ αυτόν/αυτήν είσαι;», «Τι περιμένεις και δεν παντρεύεσαι;», «Πότε θα κάνεις παιδιά; Τι το σκέφτεσαι;», «Ακόμα με αυτή την παλιατζούρα τριγυρνάς;» (σχόλιο για μεταφορικό μέσο), «Ακόμα σ’ αυτή τη δουλειά/θέση είσαι;», «Ακόμα σ’ αυτή την τρύπα μένεις;», «Δε θα σοβαρευτείς ποτέ εσύ;». Η λίστα είναι ατελείωτη κι αν κάτι μπορούν να πετύχουν καλά αυτές οι φράσεις είναι να σε μετακινούν από το τοπ της διάθεσης στο τοπ της ματαιότητας μέσα σε δευτερόλεπτα.

Τα παραπάνω σχόλια μπορεί να γίνονται αυθόρμητα και μέσα από ένα αθώο πρίσμα, χωρίς υποβόσκουσα σκοπιμότητα, αλλά μπορεί να είναι και σκοπίμως κακεντρεχή. Και στις δύο περιπτώσεις η συναισθηματική αντίδραση που προκαλούν στον αποδέκτη τους είναι ακαριαία και κυμαίνεται ανάμεσα στην πικρία και τη ματαιότητα. Η διαφορά είναι πως στη δεύτερη περίπτωση, εάν η κακεντρέχεια γίνει αντιληπτή, το κυρίαρχο συναίσθημα που μπορεί να σου προκαλέσει είναι ο θυμός. Αυτός με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε μια αυτόματη απόρριψη του σχολίου και σε μια κριτική, που συνήθως δεν εξωτερικεύεται, στο άτομο που έκανε το σχόλιο. Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, πως το σχόλιο δεν άφησε κάποιο συναισθηματικό αποτύπωμα. Υπάρχει περίπτωση, όμως, ο θυμός να κάλυψε το αποτύπωμα αυτό αποτρέποντάς σε να φτάσεις στο τοπ της ματαιότητας.

Στην περίπτωση του αυθόρμητα αθώου σχολίου, τα πράγματα αλλάζουν λίγο. Ο θυμός γίνεται δευτερεύον συναίσθημα ενώ η απογοήτευση, η ανασφάλεια, η αυτο-αμφιβολία και η ντροπή κυριαρχούν. Απόρροια αυτών των συναισθημάτων είναι να επιδοθείς σε έναν απολογισμό που μπορεί να αφορά τον συγκεκριμένο τομέα της ζωής σου, για τον οποίο δέχτηκες το σχόλιο, ή να επεκταθεί και σ’ άλλους τομείς, κάνοντας ταυτόχρονα μια αυτοκριτική, έτοιμη να πυροδοτήσει σε χρόνο ρεκόρ ένα ντόμινο σκέψεων και συναισθημάτων που με ευκολία σε οδηγεί στο τοπ της ματαιότητας.

Μια φράση που σου είπε ή μια παρατήρηση που έκανε κάποιος έχει τη δύναμη να σου χαλάσει τη διάθεση και σε πολλές περιπτώσεις, όλη τη μέρα. Η επίδραση που έχει το σχόλιο πάνω σου είναι ανάλογη της ευαλωτότητας, της ανασφάλειας και της δυσαρέσκειας που νιώθεις για τον τομέα ή το αντικείμενο του σχολιασμού. Κι αυτά είναι που δίνουν τη δύναμη στη φράση ή στην παρατήρηση που άκουσες. Η αντίδραση στο σχόλιο δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα καθρέφτισμα της εσωτερικής σου κατάστασης. Η πραγματική του δουλειά, όμως, δεν είναι να σε κάνει να νιώσεις απογοήτευση, ματαίωση ή θυμό. Η πραγματική του δουλειά είναι να φέρει στην επιφάνεια και να σου καθρεφτίσει τα «κακώς κείμενα» της ζωής σου που επιμελώς σπρώχνεις κάτω από το χαλάκι. Αυτό θα σε βοηθήσει να τα δεις ξεκάθαρα και να παραδεχθείς ότι υπάρχουν, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσεις να τα φροντίσεις και να τα απελευθερώσεις. Και τότε, το ίδιο σχόλιο που κάποτε σε πλήγωνε τώρα δε θα έχει την ικανότητα να σε επηρεάσει. Τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό.

Την επόμενη φορά που θ’ ακούσεις μια φράση που θα πυροδοτήσει άμεσα μια ανεπιθύμητη συναισθηματική απόκριση, θυμήσου πως έχεις δύο επιλογές. Η μια είναι να αφήσεις τη φράση αυτή να σε παρασύρει σ’ έναν φαύλο κύκλο σκέψεων και συναισθημάτων που σε απομυζούν ψυχολογικά. Η άλλη είναι να μη φοβηθείς να κοιτάξεις, ό,τι κι αν είναι αυτό που σε πληγώνει, κατάματα. Να το αποδεχθείς. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να το νικήσεις. Αποδοχή δε σημαίνει ηττοπάθεια ούτε παραδίδομαι άνευ όρων σε μια μοίρα εχθρική. Η αποδοχή δεν εμπεριέχει κανένα «φταίω» ή «φταίει» και καμία αντιπαραγωγική αυτοκριτική που σου ροκανίζει τη δύναμη. Αποδοχή σημαίνει αναγνωρίζω για να μπορέσω να κατανοήσω, να φροντίσω, να θεραπεύσω.

Αντί να νιώσεις το σχόλιο απειλητικό προς την ασφάλεια, την ψυχική σου ηρεμία και την αυτό-εικόνα σου, μπορείς να το δεις ως ευκαιρία να φροντίσεις ένα τομέα τη ζωής σου που ζητά την προσοχή σου. Είναι κι αυτό μια οπτική που έχεις την επιλογή να στραφείς, να δοκιμάσεις και να τσεκάρεις τα αποτελέσματά της. Η δύναμη που έχεις να τροποποιήσεις την επιρροή κάποιων «ενοχλητικών» σχολίων πάνω σου, είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη των σχολίων καθαυτών. Μένει μόνο να το αναγνωρίσεις.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!