Στον Βωβό κινηματογράφο, εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το αισθητικό ρεύμα του γαλλικού ιμπρεσιονισμού που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Α’ παγκόσμιου Πολέμου, με εμπνευστές τους Αμπέλ Γκανς, Ζερμαίν Ντυλλάκ, Μαρσέλ Λ’ Ερμπιέ, Ζαν Επστάιν και Λουί Ντελίκ, το οποίο διήρκεσε περίπου από το 1918 έως το 1929.
Στον Γαλλικό Ιμπρεσιονισμό ή κεντρική ιδέα της ιστορίας αφορούσε το ψυχολογικό βάθος της αφήγησης με σκοπό την ανάλυση των αισθήσεων και των διαθέσεων των χαρακτήρων. Η αφήγηση έτεινε να είναι σκοτεινής φύσης και δεν απέφευγε θέματα ταμπού. Μια τέτοια ταινία με τίτλο The Seashell and the Clergyman, σε σκηνοθεσία Germaine Dulac, έκανε μια βαθιά, ανησυχητική, αν κι σουρεαλιστική, βουτιά στην ψυχή ενός ιερέα που είχε βλέψεις για τη γυναίκα ενός στρατηγού. Ένας συγγραφέας δήλωσε χιουμοριστικά ότι το κοχύλι του τίτλου ήταν κάτι που «σίγουρα δε θα έβαζες πουθενά κοντά στο αυτί σου».
Οι ιμπρεσιονιστές κινηματογραφιστές θεωρούσαν τον κινηματογράφο ως μια μορφή τέχνης από μόνο του κι όχι απλώς ένα μέσο για την ηχογράφηση θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Πίστευαν ότι δε θα έπρεπε να προσπαθεί να εκφράσει τις αλήθειες άμεσα, αλλά μάλλον να δημιουργήσει μια εμπειρία που γεννά συναισθήματα που θα οδηγούσαν το κοινό σε υποκείμενες αλήθειες. Η διάθεση κι η πρόταση, πια, υπερισχύουν της πλοκής. Οι ιδέες που διέπουν τον Γαλλικό Ιμπρεσιονιστικό Κινηματογράφο βρήκαν άρθρωση στα γραπτά του κριτικού κινηματογράφου κι ιδρυτή του κινηματογράφου Λουί Ντελίκ, ο οποίος συνέχισε να γράφει σενάρια και να σκηνοθετεί ταινίες στο κίνημα.
Κάποιες από τις πιο σπουδαίες ταινίες του Ιμπρεσιονισμού:
The Tenth symphony
90min., Drama | Silent Film
1918, Abel Gance
Ο διάσημος συνθέτης Enrid Damor δε γνωρίζει τίποτα για την προηγούμενη ζωή της νέας του συζύγου, Eve Dinant, η οποία έζησε ανήθικα με έναν τυχοδιώκτη, τον Fred Ryce. Η ίδια έγινε ερωμένη του κι εκείνος την παρακίνησε να αφαιρέσει τη ζωή από την αδελφή του, όμως, γρήγορα κατάλαβε ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει με έναν τόσο σκοτεινό άνθρωπο κι αποφάσισε να τον εγκαταλείψει.
Του έδωσε χρήματα για να εξαγοράσει τη σιωπή του, ωστόσο εκείνος συνέχισε και την εκβιάζει, ερχόμενος ξανά στη ζωή της κάνοντας πρόταση γάμου στην κόρη του Enrid.
Η Eve, για να προστατεύσει το παρελθόν της αλλά και για να εμποδίσει τον γάμο, λέει στον Enrid ψέματα πως είναι ακόμη ερωτευμένη με τον Fred. Εκείνος, συντετριμμένος από όσα μαθαίνει, συνθέτει μια συμφωνία για να εκφράσει τον πόνο του. Η Δέκατη Συμφωνία θεωρείται η πρώτη μεγάλη ταινία του ιμπρεσιονιστικού κινήματος.
Μan of the sea
85min, Drama | Silent Film
1920, Marcel L’Herbier
Χρόνια πριν αποφεύγοντας την ανθρωπότητα και τη ζωή στη στεριά, ο Nolff έχει χτίσει το σπίτι του σε μια απομακρυσμένη κορυφή ενός βράχου κι αφοσιώνεται στο ψάρεμά του και στη γυναίκα και τα παιδιά του. Η κόρη του, Djenna, είναι σκληρά εργαζόμενη κι υπάκουη. Ο γιος του, Michel, μεγαλώνει ως «ελεύθερος άνθρωπος» αλλά είναι εγωιστής κι εκμεταλλεύεται την τυφλή στοργή του πατέρα του, εθίζεται στις απολαύσεις της πόλης, παρασυρόμενος σε κακή συμπεριφορά από τον φίλο του Guenn-la-Taupe.
Σε μια γιορτή του Πάσχα, τη μοναδική περίσταση του χρόνου που ο Nolff κι η οικογένειά του συναντούν τους κατοίκους της πόλης, ο Michel πηγαίνει σε ένα κακόφημο μπαρ για να συναντήσει τη φίλη του, τη χορεύτρια Lia, τσακώνεται με τον προστάτη της και τον μαχαιρώνει. Ωστόσο γλιτώνει τη φυλακή με εγγύηση από τον πατέρα του. Στο μεταξύ η μητέρα του αρρωσταίνει και πεθαίνει, ενώ ο ίδιος ο Michel, ξαναμπλέκει σε συμπλοκή.
Ο Nolff, απελπισμένος πια, δένει τον γιο του σε μια βάρκα και τον αφήνει να χαθεί στη θάλασσα, ενώ στρέφεται προς τον Θεό σε μια προσπάθεια να βρει απαντήσεις και γαλήνη. Η Djenna είναι ένα βήμα πριν μπει σε μοναστήρι κι όλα δείχνουν πως κανένας ήρωας δε θα βρει τη λύτρωση που ψάχνει. Όμως, τελικά, ένα θαύμα θα φέρει την οικογένεια και πάλι μαζί.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου