Καλωσορίσατε στα Universal Studios του Hollywood

Universal και Hollywood βαδίζουν παρέα και κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Ένα από τα μεγαλύτερα studio του Hollywood, η Universal film manufacturing company, ιδρύθηκε το 1912 από τον ανερχόμενο παραγωγό Carl Laemmle. Διένειμε δικές της ταινίες κυρίως κι έμελλε να γίνει τεράστια δύναμη στον κόσμο της παραγωγής ταινιών. Έγινε το μεγαλύτερο στούντιο στο Χόλιγουντ και παρέμεινε έτσι για μια δεκαετία. Ωστόσο, αναζήτησε κοινό κυρίως σε μικρές πόλεις, παράγοντας κυρίως φθηνά μελοδράματα, γουέστερν και σίριαλ.

Τον Ιούνιο του 1909, ο Laemmle ξεκίνησε την Yankee Film Company με τους κουνιάδους του, Abe Stern και Julius Stern. Αυτή η εταιρεία γρήγορα εξελίχθηκε στην Independent Moving Pictures Company (IMP), με στούντιο στο Fort Lee, New Jersey, όπου πολλές πρώτες ταινίες στην πρώτη κινηματογραφική βιομηχανία της Αμερικής παρήχθησαν στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Laemmle έσπασε τη συνήθεια του Έντισον να αρνείται να δώσει πιστώσεις χρέωσης κι οθόνης στους καλλιτέχνες. Ονομάζοντάς τους αστέρες του κινηματογράφου, προσέλκυσε πολλούς από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της εποχής, συμβάλλοντας στη δημιουργία του star system. Το 1910, προώθησε τη Florence Lawrence, παλαιότερα γνωστή ως “The Biograph Girl”, και τον ηθοποιό King Baggot.

Το 1916, η Universal δημιούργησε ένα σύστημα επωνυμίας τριών επιπέδων για τις κυκλοφορίες της. Σε αντίθεση με τα στούντιο κορυφαίας βαθμίδας, η Universal δε διέθετε κανένα θέατρο για την προώθηση των ταινιών μεγάλου μήκους. Η καθολική επωνυμία του προϊόντος της , έδωσε στους ιδιοκτήτες θεάτρων και στο κοινό έναν γρήγορο οδηγό αναφοράς. Η επωνυμία θα βοηθούσε τους ιδιοκτήτες θεάτρων να κρίνουν τις ταινίες που επρόκειτο να μισθώσουν και θα βοηθούσε τους θαυμαστές ν’ αποφασίσουν ποιες ταινίες ήθελαν να δουν. Η Universal κυκλοφόρησε τρεις διαφορετικούς τύπους ταινιών μεγάλου μήκους:

-Red feather Photoplays: ταινίες μεγάλου μήκους χαμηλού προϋπολογισμού

-Bluebird Photoplays: κύρια κυκλοφορία και πιο φιλόδοξες παραγωγές

-Jewel: κινηματογραφικές ταινίες κύρους με υψηλούς προϋπολογισμούς χρησιμοποιώντας εξέχοντες ηθοποιούς

Παρά τον ρόλο του Laemmle ως καινοτόμου, ήταν ένας εξαιρετικά προσεκτικός επικεφαλής στούντιο. Σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές Adolph Zukor, William Fox και Marcus Loew, ο Laemmle επέλεξε να μην αναπτύξει μια αλυσίδα θεάτρου. Χρηματοδότησε επίσης όλες τις δικές του ταινίες, αρνούμενος ν’ αναλάβει χρέη. Αυτή η πολιτική σχεδόν χρεοκόπησε το στούντιο όταν ο ηθοποιός-σκηνοθέτης Έριχ φον Στρόχαϊμ επέμενε σε υπερβολικά πλουσιοπάροχες αξίες παραγωγής για τις ταινίες του Blind Husbands (1919) και Foolish Wives (1922), αλλά η Universal κέρδισε έξυπνα μια απόδοση σε μέρος των δαπανών λανσάροντας μια συγκλονιστική διαφήμιση-καμπάνια που προσέλκυσε θεατές του κινηματογράφου.

Ο ηθοποιός χαρακτήρων Lon Chaney έγινε το αστέρι για τη Universal τη δεκαετία του 1920, εμφανιζόμενος σταθερά σε δράματα. Οι δύο μεγαλύτερες επιτυχίες του για τη Universal ήταν το The Hunchback of Notre Dame (1923) και το Phantom of the Opera (1925). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Laemmle εμπιστεύτηκε τις περισσότερες αποφάσεις για την πολιτική παραγωγής στον Irving Thalberg. Ο Thalberg ήταν ο προσωπικός γραμματέας του Laemmle, που εντυπωσιάστηκε από τις πειστικές του παρατηρήσεις, για το πόσο αποτελεσματικά θα μπορούσε να λειτουργήσει το στούντιο. Με προαγωγή σε επικεφαλής στούντιο, ο Thalberg έδωσε στο προϊόν της Universal μια νότα κλάσης, αλλά ο επικεφαλής παραγωγής της MGM, Louis B. Mayer, παρέσυρε τον Thalberg μακριά από τη Universal με μια υπόσχεση καλύτερης αμοιβής. Χωρίς την καθοδήγησή του, η Universal έγινε στούντιο δεύτερης κατηγορίας και θα παρέμενε έτσι για αρκετές δεκαετίες.

Το 1926, η Universal άνοιξε μια μονάδα παραγωγής στη Γερμανία, την Deutsche Universal-Film AG, υπό τη διεύθυνση του Joe Pasternak. Αυτή η μονάδα παρήγαγε τρεις έως τέσσερις ταινίες ετησίως μέχρι το 1936, μεταναστεύοντας στην Ουγγαρία και στη συνέχεια στην Αυστρία ενόψει της αυξανόμενης κυριαρχίας του Χίτλερ στην κεντρική Ευρώπη. Με την έλευση του ήχου, αυτές οι παραγωγές έγιναν στη γερμανική γλώσσα ή, περιστασιακά, στην ουγγρική ή την πολωνική γλώσσα. Στις ΗΠΑ, η Universal Pictures δε διένειμε καμία από τις ταινίες αυτής της θυγατρικής. Ωστόσο, μερικά απ’ αυτά εκτέθηκαν μέσω άλλων ανεξάρτητων, ξενόγλωσσων διανομέων ταινιών με έδρα τη Νέα Υόρκη, χωρίς το πλεονέκτημα των αγγλικών υποτίτλων. Η ναζιστική δίωξη κι η αλλαγή ιδιοκτησίας για τη μητρική οργάνωση Universal Pictures, οδήγησαν στη διάλυση αυτής της θυγατρικής.

Πιο κοντά στο σήμερα δηλαδή, τις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Universal συνεργάστηκε με την Paramount για να σχηματίσει τη Cinema International Corporation, η οποία διένειμε ταινίες από την Paramount και τη Universal εκτός των ΗΠΑ και του Καναδά. Αν και η Universal έκανε περιστασιακές επιτυχίες, μεταξύ των οποίων το Airport (1970), το The Sting (1973), το American Graffiti (επίσης το 1973), το Earthquake (1974) και μια μεγάλη επιτυχία στο box office που αποκατέστησε την τύχη της εταιρείας: Jaws (1975), κατά τη διάρκεια της δεκαετίας ήταν κυρίως τηλεοπτικό στούντιο. Έως σήμερα παραμένει μια κερδοφόρα εταιρεία διανομής, με αρκετές πλέον συνεργασίες και συγχωνεύσεις προκειμένου να παραμείνει στην αγορά.