Τα όνειρα κι οι επιθυμίες μας ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία. Όνειρα μικρά ή επίμονα, με κρυφές φιλοδοξίες, αλλόκοτα αλλά και σημαντικά, που ορίζουν τη μετέπειτα ζωή μας.
Στιγματίζουν το δημιουργό τους, χωρίς πάντα να το συνειδητοποιεί. Του μοιάζουν άπιαστα και τα αφήνει σε μια σκοτεινή γωνιά του μυαλού του για να σβήσουν. Το σκοτάδι κι η επιθυμία, όμως, τα ωριμάζουν κι εμφανίζονται και πάλι στο φως. Ίσως και μετά από χρόνια επανέρχεται στο προσκήνιο η επιθυμία του.
Ακόμη κι αν η ζωή τον έχει πάει σ’ άλλους δρόμους κι έχει εκτροχιαστεί απ’ το δικό τους, δε θα τα τοποθετήσει για άλλη μια φορά στην άκρη. Συνεχίζει το διαφορετικό δρόμο προσπαθώντας, όμως, να μην τα ξεχάσει και παράλληλα ψάχνει την ευκαιρία για να τα πραγματοποιήσει.
Η ευκαιρία θα έρθει ξαφνικά κι απροειδοποίητα. Στο χέρι του είναι αν θα την αρπάξει από τα μαλλιά. Αν διστάσει, ρισκάρει να μη ζήσει ποτέ τ’ όνειρό του. Αν έχει το θάρρος για ρίσκο όμως κάνει μια προσπάθεια, η οποία μπορεί να τον οδηγήσει εκεί όπου έβλεπε από μικρός τον εαυτό του.
Τελικά παίρνει το ρίσκο και μετά τον απαραίτητο αγώνα κατάκτησης του στόχου μπορεί να επαναπαυτεί και να ζήσει αυτό που ήθελε, να το απολαύσει και να νιώσει την ευτυχία της εκπλήρωσης. Νιώθει ότι κάτι δεν πάει καλά όταν τίποτα από αυτά δε συμβαίνει. Ψάχνει εξονυχιστικά μέσα του να βρει το λάθος που έχει γίνει και νιώθει αυτό το κενό. Τίποτα. Όλα στον «αγώνα» πήγαν καλά.
Το όνειρό του πραγματοποιήθηκε και στέκεται μπροστά του και τον κοιτάζει περιμένοντας να δει τη χαρά του. Κι αυτός τίποτα. Κενό. Δεν μπορεί ούτε να γελάσει. Το ζει και το βιώνει και κάθε φορά πρέπει να υπενθυμίζει στον εαυτό του να χαρεί.
Αρχίζουν οι αμφιβολίες. Αμφιβολίες για την ποιότητα του ονείρου. Μήπως δεν ήταν το όνειρο της ζωής του; Μήπως το παρερμήνευσε; Από τότε που θυμάται τον εαυτό του αυτό θέλει. Μήπως δε θυμάται καλά; Μήπως ήταν κάτι άλλο; Όχι. Από τότε αυτό θέλει. Αλλά κενό.
Αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι στο όνειρο. Αυτό είναι «υγιές». Το πρόβλημα βρίσκεται στον ίδιο και πρέπει να το εντοπίσει. Πρέπει να καταλάβει τι πάει στραβά και δε νιώθει τίποτα. Ο συναγερμός αρχίζει και βαράει όταν η αλήθεια έρχεται κι αραδιάζεται μπροστά σου.
Για πρώτη φορά ανακαλύπτει ότι και ο παλιός του ο δρόμος, η μέχρι τώρα ζωή του, ήταν γεμάτη με επιτυχημένα όνειρά του. Όχι πολλά. Λίγα και, για τον ίδιο, σημαντικά. Γιατί δεν το έβλεπε; Γιατί δεν ένιωθε τη χαρά; Τι είναι αυτό που τον εμποδίζει; Αν το ξέρει, πρέπει να το απομακρύνει. Αν δεν το ξέρει, πρέπει να το βρει.
Με την αχαριστία δεν έχει καλή σχέση, οπότε αποκλείεται ως ενδεχόμενο. Γεγονότα όμως που έχουν συμβεί τον έχουν σημαδέψει τόσο πολύ που δεν έχει καταφέρει στην ουσία να τα ξεπεράσει. Γεγονότα άσχημα και σοβαρά, τα οποία ο κάθε ένας τα αντιμετωπίζει διαφορετικά. Κάποιοι τα διαγράφουν απ’ τη μνήμη τους και κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να ξεχάσουν. Η μη διαγραφή του γεγονότος έχει σαν αποτέλεσμα τη θλίψη και τη μελαγχολία που νιώθει.
Δεν είμαι ειδικός για να ορίσω αυτές τις έννοιες αλλά μπορώ με σιγουριά να πω, πως αν δεν ξεπεραστούν οι άσχημες στιγμές που βίωσε κάποιος, δε θα μπορέσει να προχωρήσει. Δεν είναι εύκολο. Κανείς δεν είπε ότι είναι.
Προσπάθεια χρειάζεται απ’ το ίδιο το άτομο και θέληση. Είναι άδικο να καταφέρνει να κάνει τα αδύνατα δυνατά και να μην μπορεί να γιορτάσει την επιτυχία του. Κι αν η προσπάθεια κι η δουλειά μόνο με τον εαυτό του δεν αρκεί, δεν είναι κακό να συμβουλευτεί και κάποιον ειδικό επί του θέματος.
Η ψυχική υγεία είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική.
Επιμέλεια Κειμένου Ελεονόρας Κοκκίνη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ελεονόρα Κοκκίνη
