Στην εποχή όπου η τεχνολογία έχει εισβάλλει κι ορίζει την καθημερινότητά μας αλλά και την πορεία της ζωής μας, κάποιες εντολές και μερικά πλήκτρα είτε συντηρούν είτε αφανίζουν μεγάλους έρωτες και φιλίες ετών.
Καθ’ όλα φυσιολογικό ορισμένες σχέσεις να φθείρονται κι αφού κάνουν τον κύκλο τους να οδηγούνται στο αναπόφευκτο τέλος. Ο πολιτισμός μπορεί και να μην είναι παρών σε μια τέτοια κατάσταση κάτι το οποίο μπορεί να φέρει παράλογες αντιδράσεις και βιαστικές ενέργειες.
Το πρώτο που θα κάνει ο φρεσκοχωρισμένος και φρεσκοπληγωμένος είναι να ανατρέξει στο προφίλ του και να χωρίσει και στη «φουμποζωή» του. Η προσωπική κατάσταση στη facebook κοινότητα επιβάλλεται να αλλάξει εντός εικοσιτετραώρου, καθώς η μη τήρηση του άγραφου αυτού «νόμου» είναι πιθανό να αφήσει υπόνοιες για επανασύνδεση, όπως επίσης κι ένα ανοιχτό παράθυρο στη ζωή της πρώην σχέσης, φιλικής ή ερωτικής.
Η «διαγραφή φίλου» είναι το βήμα που θα σε φέρει πιο κοντά στη φοβερή και τρομερή εκδίκησή σου. Πετάς έξω από την ιντερνετική σου ζωή το άτομο με το οποίο αποφασίσατε να ακολουθήσετε χωριστούς δρόμους. Το delete έρχεται να επισφραγίσει αυτή σας την απόφαση και να αποθαρρύνει τυχόν κινήσεις συμβιβασμού.
Φυσικά και δεν πρόκειται για κίνηση εκδίκησης –κι όσοι το πιστεύουν αυτό ας κουνήσουν λίγο το κεφάλι τους δεξιά-αριστερά– ούτε θα ορίσει ένα «delete» για ποιον θα νιώθεις αισθήματα και για ποιον όχι.
Ουσιαστικά το κάνεις για να βοηθήσεις το μυαλό σου να φύγει από μια σχέση. Αντί λοιπόν να σκίζεις και να καις φωτογραφίες, πατάς delete σε αρχεία εικόνων και προφιλ – πιο ασφαλές από το κάψιμο αντικειμένων, δεν το συζητώ. Χάνεις πλέον την πρόσβαση –έστω από συνήθεια– στην καθημερινότητα αλλά και στις δημοσιεύσεις του λογαριασμού του τέως αισθήματος.
Μια κίνηση φαινομενικά ανώριμη αλλά ουσιαστικά βοηθάει στην αποξένωση δυο ανθρώπων που πρέπει πλέον να ζήσουν χωριστά. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν το προφίλ είναι δημόσιο ή ανοιχτό για τους φίλους των φίλων και σου δίνει πρόσβαση σε λεπτομέρειες τις οποίες απέφευγες να μάθεις. Σε αυτήν την περίπτωση το delete δεν αρκεί. Κι εκεί έρχεται να αποτελειώσει ό,τι έχει απομείνει το block.
Μόλις μπλοκαριστεί το προφίλ του τιμώμενου προσώπου, απαλλάσσεσαι απ’ όλα τα δεσμά που μπορεί να σ’ έδεναν μ’ ένα παρελθόν που ήθελες να ξεχάσεις και να προχωρήσεις μπροστά.
Πολλοί είναι αυτοί που θα αποδοκιμάσουν αυτήν την ενέργεια αποκαλώντας την ανούσια και παιδιάστικη. Προτρέχουν όμως και ξεχνούν πως είτε μας αρέσει είτε όχι το facebook είναι η καθημερινότητά μας. Είναι η πρωινή, μεσημεριανή, απογευματινή και βραδινή μας παρέα. Είμαστε online συνεχώς και μέσα απ’ την αρχική μας ενημερωνόμαστε κι ενημερώνονται όλοι για τα πάντα.
Όταν χωρίζεις για να ξεπεράσεις την εκάστοτε σχέση αποφεύγεις να βρεθείς σε κοινά στέκια, αλλά και σε χώρους όπου ξέρεις πως θα βρίσκεται το άτομο που μόλις δεις ή θα σου κοπούν τα πόδια από την καψούρα ή θα σου γυρίσει το μυαλό από τα νεύρα – τη μάσκα της καψούρας.
Όπου «κοινά στέκια» και «χώροι συνάντησης» θέτω «facebook» κι η απάντηση βρίσκεται μπροστά στα μάτια σας. Αν θέλεις πραγματικά να ξεκόψεις από κάποιον φροντίζεις εκτός από τον real life χωρισμό να υπάρξει και ο e-χωρισμός.
Με αυτόν τον τρόπο βγάζεις από το scroll down που θα κάνεις για να ξεχαστείς, οποιαδήποτε τυχαία –και μοιραία ίσως– συνάντηση με κάποια ανάρτηση ή κάποιο tag. Και φυσικά αποτρέπεις –τουλάχιστον μέσω facebook– το άλλο πρόσωπο να επικοινωνήσει μαζί σου και να ταράξει την ηρεμία που προσπαθείς να βρεις.
Από μια διαφορετική σκοπιά τώρα μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι το block εξυπηρετεί κι άλλους, ίσως πιο σοβαρούς, σκοπούς. Τα fake προφίλ, τα οποία δημιουργούνται για να παρενοχλούν τους χρήστες, είναι πολλά και κρύβουν αρκετά καλά τα άτομα που βρίσκονται πίσω τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις το block κι ενίοτε μαζί με την αναφορά, έχουν ως στόχο να προφυλάξουν τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών μιας και με αυτή την απλή εντολή δεν υπάρχεις πουθενά για το άτομο που μόλις μπλόκαρες, αλλά ούτε κι αυτό για σένα.
Ναι, ήμουν από τα άτομα που σνόμπαρε το delete και το block μέχρι που χρειάστηκε να τα εφαρμόσω. Όσο η τεχνολογία αλλάζει κι εξελίσσεται κι ακολουθούμε τα social media θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε έστω και λίγο στη ζωή που μας προσφέρουν.
Επιμέλεια Κειμένου Ελεονόρας Κοκκίνη: Πωλίνα Πανέρη