Λέμε πολλές φορές πως όλα ξεκινάνε από μέσα μας, πως για να μπορείς να δώσεις αγάπη πρέπει να είσαι πρώτα καλά με τον ίδιο σου τον εαυτό. Κοινώς να τα έχετε βρει μεταξύ σας, να προσέχετε, να φροντίζετε ο ένας τον άλλον. Είναι και αυτό μία σχέση ίσως, αν όχι σίγουρα η πιο σημαντική. Εσύ είσαι αυτός που μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα, αυτός και που θα στη χαλάσει, που θα θέσει όρια, που θα τα ξεπεράσει, με λίγα λόγια που θα επιλέξει να ζει με όποιον τρόπο γουστάρει. Θεωρείς -και καλά κάνεις- ότι θέλεις να σε αποδέχονται όπως ακριβώς είσαι με τα υπέρ και τα κατά σου και κάνεις συχνά παράπονα ότι κανείς δε σε καταλαβαίνει και ότι προσπαθούν να σε αλλάξουν. Και όμως πολλές φορές όταν έχουμε να κάνουμε με τον άνθρωπό μας όλες οι θεωρίες καταρρίπτονται. Το «με προσέχω» μεταφράζεται σε «κοιτάω την πάρτη μου» και ο έρωτας ξεκινάει το παιχνίδι της κατρακύλας.
Ο εγωισμός θεωρείται κατ’ εξοχήν συνένοχος της κάθε ανάρμοστης πράξης κατά του έρωτα. Πρώτα φανερώνεται και μετά τραβάς τη σκανδάλη γιατί πολύ απλά είναι στη φύση του να δικαιολογεί πανηγυρικά κάθε του απόπειρα. Δίπλα στην περιγραφή του Μπαμπινιώτη είναι γραμμένες οι λέξεις «κέντρο του κόσμου» και έχει κλειστά τα αυτιά για οτιδήποτε υπάρχει και δεν περιτριγυρίζεται από τον ίδιο. Προτεραιότητά του είναι να αποτελεί ο ίδιος προτεραιότητα, λες και του το χρωστούσαν να πάρει το χρυσό και να ανέβει στο βάθρο εν μέσω χειροκροτημάτων. Ένα δηλητήριο που μπαίνει στις φλέβες σου και χαλάει κάθε καλή στιγμή, αυτό που λέμε μύγα τον τσίμπησε ξαφνικά. Ασυνείδητα βάζουμε τον εαυτό μας και συνάμα τον σύντροφό μας να διαλέξει ανάμεσα στο εγώ του και σε εμάς, θολά παρουσιασμένα τελεσίγραφα που αν το καλοσκεφτείς δεν έχουν καμία λογική εξήγηση, πόσο μάλλον εύλογη απάντηση. Μήπως τελικά η λύση στο πρόβλημά μας είμαστε καθαρά εμείς, γιατί πολύ απλά εμείς δημιουργούμε το πρόβλημα;
1. Άλλο άνθρωπο γνώρισες;
Και όμως, είναι ο ίδιος άνθρωπος που κάποτε καιγόσουν κι έβλεπες για αλάνθαστο. Σου άρεσε που πήγαινε γυμναστήριο, σε γοήτευε η αφοσίωση που είχε στη σχολή, που χανόνταν μέσα σε βιβλία, λάτρευες που ξέρει τόσο καλά να μαγειρεύει και έκανε διατροφή που δύσκολα χάλαγε, σε εντυπωσίαζε μάλιστα η αυτοσυγκράτηση που έδειχνε, που έβγαινε έξω με φίλους καθώς και το δέσιμο που είχε με την οικογένεια, που πρόσεχε και αγαπούσε τον εαυτό του! Παίνευες σε φίλους το πόσο ρομαντικό είναι σαν άτομο, που δε σε πιέζει τώρα που ξεκίνησες χορό κι ας βρισκόσαστε λιγότερο, που πήγαινες να δεις την αγαπημένη σου ομάδα και δεν γκρίνιαζε που το ξενύχτησες γιατί ήσουν με την παρέα. Κάποτε έβλεπες ιδανικό το ότι το πρόσωπο απέναντί σου ήθελε να έχει το χώρο και το χρόνο του. Πες μου λοιπόν γιατί; Γιατί το τότε ιδανικό τώρα έγινε «παρτάκιας»; Πού πήγαν όλες οι θεωρίες περί ανιδιοτέλειας;
2. Το «σταμάτησα σε εσένα» ισχύει μόνο σε τραγούδια
Η αλήθεια είναι ότι ανέπνεε και πριν σε γνωρίσει και φυσικά θα αναπνέει κι αργότερα, όσο συνταρακτικό και αν ακούγεται. Είχε σχέσεις ξανά στη ζωή του, φιλίες που κράτησαν και άλλες όχι, εμπειρίες που τον έκαναν τον άνθρωπο που επέλεξες να είσαι μαζί, όνειρα, κάποια από τα οποία ίσως κυνηγούσε από μικρό παιδί. Τον άνθρωπο που αποφάσισε και εκείνος να σε βάλει στη ζωή του, σαν σύντροφο όμως, όχι σαν αυτοδιορισμένο καθοδηγητή. Στην αγάπη και στον έρωτα δίνουμε γιατί πρώτα θέλουμε να καλύψουμε τη δική μας συναισθηματική ανάγκη για το αντικείμενο του πόθου μας, με ποια λοιπόν λογική το να μπεις στη διαδικασία να γίνεις εσύ η προτεραιότητα θα ωφελήσει και θα δημιουργήσει καλύτερο έδαφος από αυτό που ήδη υπάρχει; Καλό είναι να πετάμε στα σύννεφα, δε λέω, αλλά δίπλα-δίπλα. Όχι με τον έναν δεμένο πίσω από τον άλλον, να σέρνεται και να τρώει στη μάπα τα ενοχλητικά άσπρα αιωρούμενα αντικείμενα, απλώς και μόνο επειδή ο πρώτος τα απολαμβάνει.
3. Tο «ένα και μοναδικό συναίσθημα» μάλλον το ζήσαμε πολλοί!
Είναι ο έρωτας της ζωής σου, λες. Απόλυτο, ξεκάθαρο και πλήρως κατανοητό. Ο χρόνος κυλάει σαν νερό όταν είστε μαζί και το λεπτό μοιάζει αιώνας όταν είστε χώρια, ωραία το καταλάβαμε κι αυτό, ο έρωτας αποσυντονίζει κάθε δείκτη ρολογιού στην ευρύτερη περιοχή. Κάθε σου σκέψη έχει να κάνει με εκείνο το πρόσωπο και κάθε σου όνειρο έχει το ίδιο για πρωταγωνιστή! Been there, όλοι μας, μην τα ξαναλέμε. Το ότι το πρόσωπο όμως σκέφτεται, ζει, κάνει πράγματα για τον εαυτό του, κρατάει στιγμές προσωπικές και δε δείχνει καμία διάθεση να ξε-ρυθμίσει και τα δικά του τα έρμα τα ρολόγια για να ακολουθεί τις -κάπως ακατανόητες- ώρες σου, δε σημαίνει ότι δεν είναι ερωτευμένος. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Αντίθετα είναι απόλυτα φυσιολογικό για να έχεις μια καλή σχέση και επικοινωνία με τον άνθρωπό σου, αλλιώς καταντάει να είναι μια θηλιά στο λαιμό που όλο σφίγγει-σφίγγει και είτε θα πνιγείτε είτε θα την κόψετε· και όπως σε βλέπω, μάλλον είναι το τελευταίο που επιθυμείς.
4. Countdown
Στη συγκεκριμένη περίπτωσή σκέψου το ενδεχόμενο του it’s the final countdown, αν δε χαλαρώσεις λίγο με τους χαρακτηρισμούς. Ο άνθρωπός σου θα νιώθει ότι τον χρειάζεσαι για να ικανοποιεί το εγώ σου. Και φαντάζομαι σίγουρα θα ξέρεις το γνωστό άσμα κάνεις δεν είναι κανενός, αλλά και το ανήκω σε εμένα και στα όνειρά μου! Πριν λοιπόν όλα γίνουν από παραμύθι εφιάλτης, τον οποίο εσύ δημιούργησες, καλό θα ήταν να ψάξεις μέσα σου τι πραγματικά σε δυσκολεύει και τι ουσιαστικά εσύ έχεις αλλάξει. Πάντα η εύκολη λύση είναι να κατηγορούμε τους άλλους. Πονάει περισσότερο να παίρνουμε την ευθύνη εμείς, αλλά πολλές φορές είναι μονόδρομος και αυτό γιατί έχει να κάνει με τον δικό μας εγωισμό. Τα λάθη είναι ανθρώπινα, αρκεί να τα παραδεχόμαστε και σίγουρα να μην τα επαναλαμβάνουμε.
Πάρε λοιπόν την ανασφάλειά σου βάλ’ τη… σ’ένα κουτάκι και κρύψε την τόσο καλά που να ξεχάσεις κι ο ίδιος πού την καταχώνιασες. Είναι η μόνη λύση για να μπορείς να ζεις τη στιγμή και στις στιγμές εκείνες που ο εγωισμός θα παρελαύνει αναρωτήσου αν είναι πιο σημαντικός από τον άνθρωπό σου .
«Έρωτας είναι η ανιδιοτελής προσπάθεια να δημιουργήσεις χώρο στον άλλο για να είναι όπως θέλει να είναι» Χόρχε Μπουκάι
Συντάκτης: Κατερίνα Κύρκου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
