Αγάπη και έρωτας. Ποιος μπορεί να διαχωρίσει με ακρίβεια αυτά τα δύο; Να δώσει επιτέλους έναν ξεκάθαρο ορισμό, μια σημασία, ώστε να μπορέσουμε κι εμείς με τη σειρά μας να απαντήσουμε σε ερωτήματα και διλλήματα που μας αφήνουν άυπνους μέρες, μήνες, χρόνια. Ατάκες του τύπου «ο έρωτας περνάει και μένει η αγάπη» ή «η συνήθεια σκοτώνει τον έρωτα» μας στοιχειώνουν, κυριεύουν το υποσυνείδητο και γίνονται φόβος της καθημερινότητάς μας. Όταν πληγωθούμε, όταν ο δεσμός που θεωρούσαμε τόσο ισχυρό σπάσει, ανατρέπονται τα θέλω, οι όρκοι, τα πιστεύω μας. Το τι νιώθεις, το τι τι εύχεσαι και η γνώμη σου είναι οπτικές που συγκρούονται σε μια μάχη που ξεκάθαρα στο τέλος θα νικήσει το συναίσθημα.
Η πρώτη αντίδραση ενός πληγωμένου ατόμου μπορεί να είναι να πάρει το αίμα του πίσω. Αυτό εξηγείται επειδή μετά την προδοσία συχνά παίρνει σειρά ο εγωισμός και ο θιγμένος μας εαυτός μας που δώσαμε τόσα πολλά και πάλι δεν ήταν αρκετά. Δε σημαίνει ότι θα το κάνει, δε σημαίνει ότι το θέλει -μπορεί ναι, μπορεί και όχι-, σίγουρα όμως θα σκεφτεί έστω μια φορά πως όλα εδώ πληρώνονται και οι συμπεριφορές επιστρέφονται. Ναι, karma is a bitch, και είναι και δικαστής για τα μετέπειτα χρόνια με βάση τις πράξεις μας, τα πάρε-δώσε μας, τα σωστά και τα λάθη.
Σε εκείνο το σημείο αρχίζεις και συνειδητοποιείς τι πραγματικά ένιωσες. Τη στιγμή που είσαι πια θεατής, εκτός αυλαίας, που ο πρωταγωνιστής στη σκηνή βιώνει κάθε σου ανάμνηση μία προς μία. Είναι η ώρα που ένας κόμπος στο στήθος σε κάνει να παραλύεις, γιατί ξέρεις πως δεν μπορείς να σώσεις τίποτα. Και λυπάσαι γιατί η πραγματική αγάπη δεν περνάει όσα χρόνια κι αν περάσουν. Πώς άλλωστε μπορεί κάποιος να θέλει το κακό κάποιου που λάτρεψε;
Σταμάτα, λοιπόν, να κρύβεσαι πίσω απ’ το δάχτυλό σου. Περίμενες πως δε θα νοιαζόσουν για τον άνθρωπο που ήταν κάποτε πλάι σου; Τόσο πολύ προσπάθησες να κρύψεις τα συναισθήματά σου και να τα φυλάξεις χωρίς να βγουν στην επιφάνεια, όμως πάντα έρχεται η ώρα της αλήθειας. Στα δύσκολα φαίνονται όλα. Η αγάπη είναι ανιδιοτελής και δεν κουμαντάρεται όσο κι αν θα θέλαμε.
Προσπαθούμε να βάλουμε μια ταμπέλα για σε ό,τι ζήσαμε και νιώσαμε. Τι διαφορά έχει το «είμαι ερωτευμένος» απ’ το «αγαπώ» και ποια λέξη έχει περισσότερη βαρύτητα για να ακουστούν όσα νιώθεις; Πάρε, λοιπόν, τον λόγο και ανέβα στο βήμα για μια κατάθεση ψυχής, όχι για τους άλλους αλλά γιατί το χρωστάς στον εαυτό σου. Η αγάπη δεν έρχεται δίχως έρωτα. Η αγάπη που μετακινείς βουνά, που παλεύεις με τα πάντα, που βάζεις πάνω απ’ όλα τον άλλο. Και ο έρωτας δεν αναζωπυρώνεται δίχως την αγάπη, απλώς έρχεται πρώτος. Χτίζει τις βάσεις, αλλά η αγάπη είναι εκείνη που θα σε κάνει να ξεχνάς όσα κι αν πέρασες και θα σε κάνει να επιστρέφεις έστω και από μακριά σε ό,τι αγάπησες.
Και ερωτεύτηκες και αγάπησες και προχώρησες. Δεν είναι κακό να παραδέχεσαι ότι δεν έχεις ξεχάσει, πόσο μάλλον ότι νοιάζεσαι ακόμα πραγματικά. Κανείς δε θέλει να βλέπει ανθρώπους που λάτρεψε να πονάνε, ιδιαίτερα όταν δεν μπορεί, δεν έχει το δικαίωμα να βοηθήσει. Όλα είναι θέμα επιλογών και το τι κουβαλάς μέσα σου είναι δικό σου και μόνο.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Κύρκου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
