Το φλερτ αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κινητήριες δυνάμεις. Είναι εκείνο το χαμόγελο που μας δίνει την αφορμή να χαμογελάσουμε κι εμείς. Να μας φτιάξει την ημέρα ή το βράδυ αντίστοιχα. Να μας θυμίσει ότι είμαστε ζωντανοί σε αυτόν τον κόσμο, πως αλληλεπιδρούμε και δημιουργούμε εντυπώσεις. Πλέον όμως, πέραν από τον παραδοσιακό και κλασικό τρόπο του «σε είδα απέναντι-με είδες κι εσύ-σε γούσταρα-με γούσταρες» υπάρχει και το «σε είδα online-με είδες κι εσύ» που μπορεί να φέρει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα. Το ερώτημα όμως που συναντάμε συχνά είναι ένα! Ποσό αληθινό είναι;

Η πρώτη εντύπωση, είναι συχνά η τέλεια εικόνα που πουλάμε, «η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας». Πολλές φορές όμως δεν ξέρουμε καν τον εαυτό μας αρκετά και τι κάνουμε; Πουλάμε ό,τι προσελκύει, ότι είναι στη μόδα εκείνη την εποχή ασχέτως αν μπορούμε να το υποστηρίξουμε. Αυτό όμως δε θα φανεί εύκολα εξ’ αρχής πίσω από μια οθόνη. Εκεί ό,τι δείχνεις είσαι, γιατί λοιπόν να επιλέξεις να υποδύεσαι ρόλους που σε κάνουν να νιώθεις άβολα; Σε αυτήν τη σκηνή όλη η παράσταση είναι φτιαγμένη στα μέτρα σου, ο μόνος ρόλος είναι ο δικός σου και τα χειροκροτήματα σού είναι περιττά.

Έτσι λοιπόν ξεκινάει το σενάριο της παράστασής σου -μιας και είσαι και ο σεναριογράφος- με μια καθαρή από φτιασίδια εκδοχή σου. Σε αυτήν όμως ξεκινάς άθελά σου -ή και ηθελημένα- να προσθέτεις κάποια μικρά ψεματάκια. Κι ακόμα λίγα. Και σιγά-σιγά γίνεται ρουτίνα η αλλοίωση, καθημερινότητα, συνήθεια και από κάποια φάση και μετά ξεκινάς και τα ενστερνίζεσαι ακόμα κι εσύ ως αληθινά! Ζεις σε ένα δικό σου ψέμα. Πώς λοιπόν χάνεις το παιχνίδι;

 

 

To πρώτο σημείο έχει να κάνει με ανασφάλειες. Πολλοί λίγοι είναι αυτοί που ζουν τη στιγμή χωρίς να τους νοιάζει η γνώμη τρίτων. Πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι ζουν επίσης με αυτόν τον τρόπο ενώ κρύβονται πίσω από το δαχτυλάκι τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή της οθόνης τους, έχουν μάθει να φοβούνται να τολμήσουν και να πηγαίνουν από την πεπατημένη, μην τυχόν και τσαλακωθούν έστω και λιγουλάκι. Βαπτίζουν το εύκολο «ιδανική λύση» πιστεύοντας ότι δε βλάπτουν κανέναν ενώ δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν κακό στον ίδιο τους τον εαυτό. Είναι σαν να μαθαίνουν να κρύβονται μια ζωή σε αυταπάτες και δεν μπορούν να διανοηθούν ότι μετά από κάθε παράσταση η αυλαία κλείνει, τα φώτα πέφτουν και πως ακόμα και ο ηθοποιός θέλει να βγάλει τη μάσκα του.

Έπειτα περνάμε στο κομμάτι της αυτοπεποίθησης. Όλοι μας αγαπούσαμε έναν σούπερ ήρωα μικροί και θέλαμε να του μοιάσουμε. Πόσο ιδανική περίπτωση λοιπόν τα social! Ξαφνικά είσαι μέσα σε όλα, από το γυμναστήριο για μπάλα και μετά φαγητό και πότο καπάκι με την παρέα. Εν τω μεταξύ εσύ μπορεί να έχεις να σηκωθείς από τον καναπέ έναν χρόνο, αλλά άλλο αυτό! Αν είχες όρεξη θα έβγαινες, δεν είναι ότι δεν μπορείς! Ξεκίνησες ακόμα κι εσύ να ερωτεύεσαι την εικόνα, το ομοίωμα που έχεις δημιουργήσει για τον εαυτό σου. Μα παραμέρισες τη δυνατότητα να το κυνηγήσεις στα αλήθεια.

Γιατί να πρέπει να αρέσεις σε όλους αν το κόστος είναι να μην πολυαρέσεις σ’ εσένα; Ουσιαστικά περιγράφεις έναν άνθρωπο που θα ήθελες κατά βάθος να δεις στον καθρέφτη σου, αλλά δεν έχεις χρόνο να κυνηγήσεις, να κοπιάσεις και να χτίσεις. Τα social για την εικόνα μας είναι ό,τι το photoshop για τις φωτογραφίες μας. Μπορεί να κάνει θαύματα, μα εσύ που το χειρίζεσαι θα ξέρεις πάντα πόσο ισχύει το αποτέλεσμα. Τι βολή η τεχνολογία, ειλικρινά. Κι αν νομίζεις πως είσαι μόνο εσύ εκεί έξω που κοροϊδεύεις εσένα, πλανάσαι πλάνην οικτράν.

Πολλοί θα ονειρεύονταν πως απέναντί τους βρίσκεται ένας χαρακτήρας βγαλμένος από ταινία.  Γιατί ναι μεν υπάρχει η πλοκή, αλλά ο εικονικός θεατής θα το έβλεπε αυτό σαν την ανατροπή. Κι εκείνες όλοι τις αγαπάμε! Αν λοιπόν μια ονειρεμένη ψευδαίσθηση είναι που θέλεις  να προσφέρεις, δικό σου θέμα. Μην αναφέρεις όμως μετά τα περί αυθεντικότητας και μοναδικότητας. Αν γουστάρεις τη μούφα κατά βάθος τουλάχιστον αποδέξου το. Το «μ’ ένα κλικ μπαίνω σ’ έναν κόσμο ουτοπικό που όλα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μου» δε σου παρά μοιάζει εύκολο;

Και αν είναι να πούμε αλήθειες, κράτα κατά νου πως ακόμα και οι σούπερ ήρωες καμιά φορά προτιμούν να είναι ο εαυτός τους πάρα να κρύβονται συνεχώς πίσω από μια μάσκα.

 

Υ.Γ. Fake it or make it real!

Συντάκτης: Κατερίνα Κύρκου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη