Κάθε άνθρωπος πορεύεται με όνειρα, με την επιθυμία να αποκτήσει κάτι, να πετύχει στα επαγγελματικά, στα προσωπικά. Κάποιοι στοχεύουν να φτάσουν πολύ ψηλά, ενώ άλλοι είναι ευτυχισμένοι και με λιγότερα. Είναι όλα θέμα επιλογών, αλλά τι γίνεται όταν οι στόχοι που θέτουμε είναι πολύ πιο πάνω απ’ τα θέλω μας και ίσως κι απ’ τις δυνατότητές μας;
Συνήθως για πετύχεις εκείνα που θες, χρειάζεσαι πρόγραμμα. Να ξέρεις πότε είναι τα meeting σου, ποια ώρα θα πας στο γυμναστήριο, πότε θα φας το μεσημεριανό σου, ποια στιγμή δεις στα κλεφτά τη σχέση ή τα κολλητάρια. Και ξανά ραντεβού με πελάτες μέχρι να γυρίσεις σπίτι κομμάτια και να λιώσεις στον καναπέ. Δεν είσαι μόνος σε όλα αυτό κι ας σε πειράζουν οι φίλοι μετά από τόση δουλεία μήπως και σου περισσεύουν δανεικά για να βγάλουν τον μήνα. Αυτό που ξεχνάμε πολλές φορές -γιατί δεν είμαστε ακόμα υπεράνθρωποι- είναι ότι έχουμε ανάγκη και από χρόνο για τον ίδιο μας τον εαυτό, ο οποίος κάποια στιγμή αρχίζει να κλατάρει και στέλνει σήματα μορς. Ζητά να του δώσεις περιθώριο να ανταποκριθεί στο πρόγραμμα που κόλλησες στο ψυγείο για να το βλέπεις κάθε πρωί και να πορώνεσαι, για να σου υπενθυμίζεις τι πρέπει να πετύχεις.
Κι ενώ προσπαθείς να βάλεις την καθημερινότητα σε κουτάκια, να έχει κάθετι την ώρα του και να μην παρεκκλίνεις για να προλάβεις να κάνεις όλα εκείνα που θες, φτάνεις κάποια στιγμή σε σημείο να χάνεις τον αυθορμητισμό σου και να μην περνάς καλά. Το να βλέπουμε πως οι άλλοι μπορούν και να παίρνουμε κουράγιο για να συνεχίσουμε να το παλεύουμε κι εμείς, το “never give up” που συνηθίζουμε να λέμε, δείχνει τι είμαστε σε θέση να αντέξουμε κι όχι τι θέλουμε να καταφέρουμε. Κι αν είναι να μας φτάσουμε στα όριά μας για να πετύχουμε, αν είναι να γίνουν τα νεύρα μας κρόσσια κι εμείς μαλλιά κουβάρια με το αμόρε και τα φιλαράκια, αν είναι να έχουν όλοι παράπονο από μας κι εμείς απ’ τον εαυτό μας για έναν στόχο που εξαρχής μοιάζει ανέφικτος, ε, μήπως καλύτερα να τον κάνουμε στην άκρη;
Το να αποδεχόμαστε πως υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε -ίσως γιατί αυτά που πρέπει να θυσιάσουμε είναι πολλά αναλογικά με τα οφέλη που περιμένουμε- δεν είναι ήττα. Καλό είναι να ψάχνεις την ευτυχία σε απτά κι όχι σε φρούδα όνειρα. Άλλωστε δεν έγινε και κάτι αν δε γίνεις ο καλύτερος σε όλους τους τομείς της ζωής σου. Αρκεί να παραμείνεις ικανοποιητικά καλός, ώστε να τα ‘χεις εσύ καλά με σένα. Βαλ’ τα, λοιπόν, όλα κάτω, σημείωσέ τα σε ένα χαρτί και βρες τα με τον εαυτό σου. Πάρτε μια κοινή απόφαση για την πορεία σας και όταν όλα μοιάζουν ξεκάθαρα, εσύ θα είσαι έτοιμος να κυνηγήσεις ό,τι έχεις ονειρευτεί και εκείνος να σε ακολουθήσει. Πάρε μια βαθιά ανάσα, χαμογέλα και ξεκίνα από εκεί που έμεινες. Κι αν χρειαστεί να κάνεις restart, να θυμάσαι πως το ‘χεις κάνει άπειρες φορές, οπότε δεν έγινε και τίποτα με άλλη μία.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Κατερίνα Κύρκου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
