Τελικά, το GPS έχει περισσότερη φαντασία από τα πρώτα ραντεβού, καθώς εκείνο μπορεί να βγάλει δεκατρείς εναλλακτικές διαδρομές για να φτάσεις στον προορισμό. Τα πρώτα ραντεβού, όμως, επιμένουν σε μία: καφές, ασφαλής συζήτηση, προβλέψιμη αμηχανία, ίσως κι ένα αόριστο «θα τα ξαναπούμε». Αν όλα μοιάζουν ίδια, δεν είναι τυχαίο! Οι κοινωνικές επιστήμες το αποκαλούν dating script. Όχι επειδή είναι τυπικό, αλλά επειδή είναι αναγνωρίσιμο. Επαναλαμβανόμενο. Μηχανικό.
Οι συμμετέχοντες γνωρίζουν, χωρίς να τους έχει πει κανείς, πότε να κάνουν τι: πώς να χαιρετήσουν, τι να ρωτήσουν, πότε να χαμογελάσουν, πότε να μιλήσουν «περισσότερο για τον εαυτό τους» και φυσικά, πότε να αποχωρήσουν. Σε έρευνες με φοιτητές και νέους ενήλικες, οι απαντήσεις συγκλίνουν σε κάτι σχεδόν ανατριχιαστικό, ανεξαρτήτως φύλου, προθέσεων ή background, όλοι αναπαράγουν το ίδιο σενάριο βήμα προς βήμα. Μερικοί, μάλιστα, το είχαν προβάρει κι από πριν! Έτσι, δεν έχει νόημα να σου πω κι εγώ να «είσαι ο εαυτός σου». Αν ήταν τόσο απλό, δε θα υπήρχε μια άτυπη λίστα με 25 ενέργειες, οι οποίες επαναλαμβάνονται σαν καλοστημένο copy-paste σε κάθε πρώτο ραντεβού για όλους μας:
Προετοιμασία πριν από το ραντεβού
- Επιλογή ρούχων (με βάση το είδος του ραντεβού).
- Έλεγχος εμφάνισης (καθρέφτης, χτένισμα, άρωμα).
- Σκέψη θεμάτων συζήτησης.
- Ανάλυση του ατόμου (social media, φίλοι, κοινά ενδιαφέροντα).
- Προβλέψεις για το πώς θα κυλήσει το ραντεβού.
Έναρξη ραντεβού – Ποιος κάνει τι;
- Πάντα ένας κάνει την πρόσκληση ή το οργανώνει (στις περισσότερες περιπτώσεις).
- Ραντεβού σε «ασφαλή» τοποθεσία (εστιατόριο, καφέ, κινηματογράφος).
- Υπολογισμός του ποιος θα πληρώσει (συνήθως ο άντρας ή εξίσου).
- Φιλικός χαιρετισμός (χειραψία, αγκαλιά, φιλί στο μάγουλο ανάλογα με την οικειότητα).
- Συζήτηση για καθημερινά θέματα (σπουδές, δουλειά, ενδιαφέροντα).
Κατά τη διάρκεια του ραντεβού – Σχέδια και προσδοκίες
- Χιούμορ, κάποιος προσπαθεί να «σπάσει τον πάγο».
- Ο ένας προσπαθεί να εντυπωσιάσει τον άλλον (με ιστορίες, επιτεύγματα).
- Υπολογισμός της χημείας (γλώσσα σώματος, ενδιαφέρον).
- Συμπεριφορά με το φαγητό/ποτό, αποφυγή αμηχανίας.
- Κάποιος κάνει μια κίνηση πιο προσωπικής επαφής (άγγιγμα στο χέρι, χαμόγελα).
Κλιμάκωση του ραντεβού – Τα «κρυφά» σενάρια
- Δευτερεύουσα αξιολόγηση «Πώς πάει; Θα ξαναβρεθούμε;»
- Αναμονή για κίνηση προς περισσότερη οικειότητα (φλερτ, φιλί).
- Εξέταση του χρόνου, πότε θα τελειώσει το ραντεβού.
- Υπολογισμός επόμενης κίνησης, φιλί ή απλός αποχαιρετισμός;
- Το «τεστ» ποιος θα κάνει την κίνηση προς μεγαλύτερη εγγύτητα.
Κλείσιμο ραντεβού – Πώς τελειώνει;
- Συζήτηση για το αν θα υπάρξει δεύτερο ραντεβού.
- Χρήση «ασφαλών» φράσεων για να μη φανεί απόρριψη («Πέρασα ωραία»).
- Ανταλλαγή χαμόγελων ή αποφυγή επαφής αν το ραντεβού δεν πήγε καλά.
- Επιστροφή στο σπίτι και απολογισμός του ραντεβού.
- Ανάλυση του ραντεβού με φίλους, ποιος είπε τι, πώς φέρθηκε, τι σημαίνει κάθε κίνηση.
Toolkit για χακάρισμα του dating script σου
Τα dating scripts, όμως, δε χρειάζονται επανάσταση, χρειάζονται χακάρισμα. Όχι με τυμπανοκρουσίες και πειράματα, αλλά με έξυπνες μικρές παρεμβάσεις που αναγκάζουν το ραντεβού να αλλάξει ρυθμό χωρίς κανείς να καταλάβει το πώς!
Μην προστατεύεις την αμηχανία
Το σενάριο λέει ότι όταν υπάρχει σιωπή, πρέπει να τη γεμίσεις με αστεία, με νέες ερωτήσεις, με ένα «λοιπόν…» για να μη φανεί το κενό. Μην το κάνεις. Άφησέ τη να μείνει λίγο. Κοίτα γύρω. Πιες μια γουλιά ποτό. Δες τι κάνει ο άλλος. Αν δεν τρομάζεις με τη σιωπή, δείχνεις ότι δεν αγωνιάς για το πώς φαίνεσαι στον άλλον. Αυτό, από μόνο του, είναι ανατροπή.
Πες κάτι απροσδόκητο και μην το εξηγήσεις
Ρίξε μια πρόταση που δεν ταιριάζει ακριβώς στην κουβέντα, όχι για να σοκάρεις, αλλά για να σπάσεις τη γραμμική ροή, όπως «Αν αυτό το μέρος είχε soundtrack, θα έπαιζε κάτι με σαξόφωνο. Χωρίς λόγο.» ή «Έχω μια θεωρία ότι οι καλύτερες απαντήσεις δίνονται όταν δεν κοιτάς τον άλλον στα μάτια, αλλά το πάτωμα.». Μην κάνεις pause, μη ζητήσεις συναίνεση, προχώρα σαν να είπες κάτι απολύτως φυσιολογικό. Η κίνηση αυτή λειτουργεί γιατί οι περισσότεροι πηγαίνουν με βάση τι λέγεται πρώτο, τι δεύτερο, τι είναι ασφαλές. Εσύ λες κάτι ελαφρώς άσχετο, και το αφήνεις εκεί. Ο άλλος μπαίνει αυτόματα σε επεξεργασία.
Κάνε κάτι σωματικά απρόβλεπτο, μικρό, όχι άβολο
Δε χρειάζονται θεατρικές κινήσεις. Αν κάθεστε απέναντι, πρότεινε να καθίσετε δίπλα. Αν είστε σε καφέ, βάλε το κινητό σου ανάποδα και πες «Αν το κοιτάξω, χάνω.», το τι χάνεις ή κερδίζεις μπορείτε να το καθορίσετε, όπως επιθυμείτε! Δεν είναι τρικ, είναι συνειδητή διακοπή του ρυθμού, που στέλνει το μήνυμα «Είμαι εδώ. Δεν παίζω ρόλο και ξέρω πώς να σε παρασύρω εκτός πλαισίου, ενώ δε σε κριντζάρω.».
Μπες σε mode «θέλω να σε καταλάβω κι όχι να εντυπωσιάσω»
Αντί να πεις «Αχ, κι εγώ!», πες «Τι σ’ αρέσει σ’ αυτό που μου είπες πραγματικά;» ή «Αυτό το λες γιατί σε χαρακτηρίζει ή γιατί ακούγεται γαμάτα σε ραντεβού;». Εντάξει, στην αρχή, ίσως χαμογελάσει αμήχανα, αλλά μόλις κατάλαβε ότι ενδιαφέρεσαι να μάθεις παραπάνω πράγματα γι’ αυτόν/αυτήν, χωρίς να φοβάσαι να ρωτήσεις.
Ακύρωσε για λίγο τον ρόλο «ραντεβού»
Όσο χαλαρό κι αν δείχνει ένα πρώτο ραντεβού, όλοι ξέρουν ότι συμμετέχουν σε κάτι συγκεκριμένο· ένα παιχνίδι παρουσίασης, εντυπώσεων και στρατηγικής οικειότητας. Όλα γίνονται μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Το glitch εδώ δεν είναι να το ανατρέψεις, είναι να βγείτε προσωρινά απ’ αυτό συνειδητά, δηλαδή «Για λίγο, ας μη λειτουργούμε σαν ραντεβού. Ας μιλήσουμε σαν δύο άγνωστοι που έτυχε να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι. Τι θα έλεγες;» ή «Ας πούμε κάτι που δε λέγεται ποτέ σε ραντεβού. Εσύ ξεκινάς κι αν κολλήσεις, λέω εγώ.».
Δώσε τον ρυθμό με μια ερώτηση που δεν περιμένει
Όχι καμία βαθιά υπαρξιακή ερώτηση, προς Θεού! Απλώς εκτός pattern, τύπου «Ποιο είναι το πιο low effort πράγμα που σ’ έκανε ευτυχισμένο την τελευταία εβδομάδα;». Μια απλή ερώτηση, η οποία δεν έχει προβλεπόμενη απάντηση κάνει όλη τη διαφορά.
Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι ότι όλοι ακολουθούμε σενάρια. Το πρόβλημα είναι ότι τα ακολουθούμε χωρίς να το ξέρουμε και νομίζουμε πως αυτό που κάνουμε είναι αυθόρμητο, φυσικό, προσωπικό. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες πρώτες συναντήσεις είναι μικρές επαναλήψεις του ίδιου μοντέλου, του ίδιου ρυθμού, των ίδιων φράσεων, μέχρι να ξεχαστούν χωρίς κόπο. Έτσι, το να χακάρεις το script δε σημαίνει να παριστάνεις τον αυθόρμητο, ούτε να κατασκευάζεις αλλοπρόσαλλες στιγμές για να ξεχωρίσεις∙ σημαίνει να σταματήσεις να λειτουργείς με γνώμονα το πώς πρέπει να φερθείς και να ξεκινήσεις να παρατηρείς τι πραγματικά συμβαίνει. Να πάρεις πίσω έστω κι ένα δευτερόλεπτο αυθεντικής παρουσίας. Να μη γεμίσεις κάθε σιωπή. Να μην απαντάς πάντα με το αναμενόμενο. Να μη θες να αρέσεις. Όχι γιατί είσαι υπεράνω, αλλά γιατί αυτό που είσαι χωρίς προσπάθεια έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη απ’ ό,τι πιστεύεις. Αν καταφέρεις να σπάσεις έστω κι ένα κομμάτι από το προκαθορισμένο, δε θα είσαι απλώς σε ραντεβού. Θα είσαι σε στιγμή∙ και οι στιγμές είναι το μόνο που θυμόμαστε!
Συντάκτης: Έρρικα Στ. Παπαδημητρίου
