Τα «πεθερικά της συμφοράς» δεν είναι απλώς μια παλιομοδίτικη φράση, αλλά ένα αιώνιο σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Από τη στιγμή που ο ένας από το ζευγάρι φέρνει την οικογένειά του στο τραπέζι, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ξεκινά μια μάχη αποκαλύψεων και στρατηγικής, όπου κάθε κουβέντα μετράει. Οι αποκαλύψεις τους δεν είναι αθώες, καθώς εάν σε δεχτούν σημαίνει αποδοχή και σεβασμό, εάν, όμως, όχι, η απομόνωση είναι αναπόφευκτη. Το χειρότερο; Οι «αποκαλύψεις» συχνά είναι υπονοούμενα, σχόλια «για το καλό σου βρε παιδί μου», που σε αφήνουν να αναρωτιέσαι αν τους άρεσες πραγματικά ή περιμένουν στη γωνία ένα λάθος για να ξεσπαθώσουν.
Ο ανταγωνισμός είναι στο DNA των οικογενειακών σχέσεων, κι όταν το ζευγάρι δε θέτει σαφή όρια, τα πεθερικά, αισθανόμενα παραγκωνισμένα, καταφεύγουν σε χειριστικές τακτικές για να διεκδικήσουν χρόνο και να επανακτήσουν τον έλεγχο. Αν, λοιπόν, αισθάνεσαι γυναίκα, καλωσόρισες στη μάχη του «εγώ και ο γιόκας μου» κι αν μέσα σου κυριαρχεί η αρρενωπότητα, τότε έχεις να κάνεις με το «πρόσεχε το κοριτσάκι μου»! Εδώ το παιχνίδι παίζεται ύπουλα, και ποτέ μη βάλεις τον σύντροφό σου να διαλέξει ανάμεσα σε σένα και τον γονέα που λίγο πολύ μοιράζεται το Οιδιπόδειο, αφού θα μπλεχτείς σε ανταγωνισμό «αυθεντίας» με τους πεθερούς, με φαινομενικά αθώες συγκρούσεις να μαγειρεύονται σε σιγανή φωτιά, όπως το σωστό ψήσιμο της πανσέτας, κρύβοντας χρόνια υποσυνείδητων ανταγωνισμών.
Εν συνεχεία, στο παιχνίδι των πεθερικών, το κεντρικό πρόσωπο είναι πάντα ο σύντροφος, που βρίσκεται στη μέση. Εδώ εισέρχεται η θεωρία του τριγώνου: ο σύντροφός σου, ο «linchpin», προσπαθεί να ισορροπήσει με το ένα του πόδι στον δικό σας κόσμο και το άλλο στων πεθερικών. Έτσι, όταν οι γονείς του ανακατεύονται στις αποφάσεις σας, ο σύντροφός σου, παγιδευμένος ανάμεσα στις απαιτήσεις των πεθερικών και τις δικές σου ανάγκες, γίνεται το εξιλαστήριο θύμα, προσπαθώντας να ικανοποιήσει και τις δύο πλευρές, με αποτέλεσμα η συνεχής αυτή σύγκρουση να απειλεί τη σχέση σας.
Επιπλέον, ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα στις σχέσεις είναι η μη ολοκληρωμένη συναισθηματική απόσταση από την οικογένεια προέλευσης, δηλαδή όταν ο σύντροφός παραμένει συναισθηματικά προσκολλημένος στους γονείς του, δημιουργώντας σοβαρές εντάσεις στη σχέση σας. Οι γονείς συνεχίζουν να έχουν λόγο στις αποφάσεις του, αφήνοντας τα όρια ανάμεσα στη νέα και παλιά οικογένεια θολά, μην επιτρέποντας στον σύντροφό σου να αναλάβει πλήρως τον ρόλο του στη νέα του ζωή. Έτσι, εμφανίζεται ο μηχανισμός της προβολής, δηλαδή, αντί να αντιμετωπίζετε τα πραγματικά προβλήματα της σχέσης σας, τα ρίχνετε στα πεθερικά. Παράδειγμα: ο σύντροφός σου αφήνει τις κάλτσες του σκορπισμένες στο σπίτι ή παραγγέλνει φαγητό όταν είναι η σειρά του να μαγειρέψει, η οργή δε στρέφεται στον ίδιο, αλλά στη μαμά που «τον κακόμαθε».
Κι ας το ξεκαθαρίσουμε: δε ζητάμε εδώ από κανέναν να απομακρυνθεί πλήρως από την οικογένειά του! Ωστόσο, ο προορισμός κάθε ανθρώπου είναι να ανεξαρτητοποιηθεί, να ορίσει τη δική του ζωή με το ζευγάρι του και να προχωρήσει μπροστά.
Έξυπνες λύσεις για να διατηρήσετε τη σχέση σας αλώβητη (όσο γίνεται)
1. Η σημασία της κατανόησης των ρόλων
Κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της ρόλους. Κατανοώντας αυτούς τους ρόλους, αποφεύγεις πολλές κακοτοπιές, καθώς, αν η μαμά του συντρόφου σου φρόντιζε τα πάντα στο σπίτι, δεν απαιτείς ότι θα μένει μακριά από συμβουλές για το πώς να βράσεις και το μακαρόνι. Μάθε τον ρόλο της, αναγνώρισε τη θέση της. Άλλωστε, αν θέλεις να γλιτώσεις μια κριτική για το πόσο «σκληρό είναι το κρέας», το να καταλάβεις ότι αυτός ήταν πάντα ο ρόλος της θα βοηθήσει, κυρίως, τον εαυτό σου για να μην συγχίζεσαι άσκοπα!
2. Θέστε όρια με αγάπη
Τα όρια είναι απαραίτητα, αλλά δε χρειάζονται δραματικές δηλώσεις, όπως «Δεν ξανάρχονται σπίτι μας!». Φαντάσου, ότι ο μπαμπάς του ενός έχει άποψη για τα πάντα. Αντί να ξεσπάσεις λέγοντας «Αυτό είναι το σπίτι ΜΑΣ», πες: «Σε ευχαριστούμε για τη συμβουλή, αλλά προτιμάμε να το κάνουμε έτσι.». Δίνεις, το μήνυμα ότι ακούς τη γνώμη του, αλλά εσείς αποφασίζετε και αν δε θες να ακούς συνέχεια συμβουλές, καλύτερα να αποφύγεις τις ερωτήσεις που τον ενθαρρύνουν να ξεδιπλώσει το αντίστοιχο manual.
3. Επικοινωνήστε ανοιχτά με τον σύντροφό σας
Η επικοινωνία είναι το κλειδί σε κάθε σχέση, καθώς εάν ο σύντροφός σου δεν καταλαβαίνει τι σε ενοχλεί, η κατάσταση χειροτερεύει. Φαντάσου να μη σου πει ότι η μαμά του θα έρθει να μείνει για τρεις μέρες και εσύ το μαθαίνεις όταν βγάζει τις βαλίτσες από το αυτοκίνητο. Εσένα σου έρχεται το εγκεφαλικό και αυτός σε κοιτά σαν κουτάβι που τα έκανε στο σαλόνι! Μια ανοιχτή κουβέντα θα προλάβει τις εντάσεις. Όχι απαραίτητα εύκολη, αλλά σίγουρα αναγκαία και στην ώρα της. Αν πεις «Θέλω να σε ενημερώνεις για αυτές τις αποφάσεις» και να εκφράσετε πως νιώθετε, μπορεί να γλιτώσετε και οι δύο από αρκετούς καβγάδες.
4. Μην κάνετε τον δικαστή
Όσο δελεαστικό κι αν είναι να ρίξεις το φταίξιμο στον σύντροφο είναι μια καταστροφή. Ας πούμε ότι ο μπαμπάς του έρχεται σπίτι και, μέσα σε πέντε λεπτά, αναλύει ΞΑΝΑ τα οικονομικά σας. «Αν ήμουν εγώ, θα είχα πουλήσει αυτό το αυτοκίνητο εδώ και καιρό. Είναι χασούρα!». Η πίεση σου ξεκινά να ανεβαίνει και το φρύδι σου σηκώνεται. Ωστόσο, το ταίρι σου συνεχίζει να τρώει φιστίκια αγέρωχο. Εδώ, μπορείς είτε να κατηγορήσεις τον σύντροφό σου για την έλλειψη αντίδρασης και να τον σκουντήσεις μπας και πάρει μπρος, είτε να το παίξεις έξυπνα. Μπορείς να πεις: «κ. Τάδε, αυτό το αυτοκίνητο μπορεί να είναι χασούρα για εσάς, αλλά για εμάς είναι ελευθερία. Κι αν, εντέλει, το πουλήσουμε ποτέ, μάλλον θα έπρεπε να παίρνουμε συνέχεια το δικό σας!».
5. Κάντε συμβιβασμούς
Ο συμβιβασμός είναι η μαγική λέξη εδώ. Δεν μπορείς να επιβάλεις τους όρους σου χωρίς καμία υποχώρηση. Ένα παράδειγμα: εσύ μπορεί να θέλεις να περάσεις όλα τα Χριστούγεννα στο δικό σου σπίτι, αλλά ο σύντροφός σου θέλει να περάσετε και χρόνο με τους γονείς του. Μια καλή λύση θα ήταν να περάσετε τα Χριστούγεννα με τη δική σου οικογένεια, αλλά την Πρωτοχρονιά με τα πεθερικά. Έτσι, όλοι είναι ικανοποιημένοι και κανείς δεν νιώθει ότι θυσιάζεται.
6. Παίξε το παιχνίδι της στρατηγικής υποχώρησης
Μην παλεύεις με την πεθερά σου κάθε φορά που επιμένει σε κάτι, κάνε τη να θεωρεί ότι κερδίζει! Η «στρατηγική υποχώρηση» είναι η τέχνη να της δίνεις λίγο χώρο για να νιώθει ότι έχει τον έλεγχο, ενώ στην πραγματικότητα εσύ κρατάς τα ηνία της σχέσης σου. Ας πούμε ότι επιμένει να πάτε όλοι μαζί διακοπές στο εξοχικό και ήδη σχεδιάζει βραδιές μπιρίμπας. Μην μπεις σε άμεση σύγκρουση, πες: «Φαντάζει υπέροχη ιδέα, αλλά φέτος θέλουμε κάτι διαφορετικό. Όμως, θα χαρούμε να ακούσουμε τις ιδέες σου για τις επόμενες διακοπές!». Έτσι, θα πιστέψει ότι οι συμβουλές της θα ληφθούν σοβαρά υπόψη… το επόμενο καλοκαίρι.
Συντάκτης: Έρρικα Στ. Παπαδημητρίου
