Κοίταξε μια φορά γύρω σου, παρατήρησε ανθρώπους που περνάνε δίπλα σου και δες πόσοι από αυτούς φέρουν κάποιο σημάδι, σίγουρα θα είναι πολλοί. Ίσως είναι κάποιο σημάδι εκ γενετής ή ίσως να είναι απόκτημα με το πέρασμα του χρόνου. Ένα ατύχημα, κάποιο χειρουργείο, είναι αρκετά για να προκαλέσουν πληγές πάνω στο σώμα σου, που ακόμα κι αν η πληγή επουλωθεί και τα ράμματα κλείσουν, μένει για πάντα μια μικρή ουλή χαραγμένη πάνω σου.
Σημάδια χαραγμένα ανεξίτηλα πάνω στο σώμα σου, σημάδια που μίσησες απ’ την πρώτη στιγμή, που ντράπηκες γι’ αυτά, που έκαναν τον καθρέπτη το χειρότερο εχθρό σου, που προσπάθησες να τα κρύψεις, που απέφευγες να τα κοιτάς, μήπως κι εξαφανιστούν, έτσι μαγικά, σημάδια που ευχήθηκες να μη βρίσκονταν εκεί, που ευχήθηκες να τα είχε κάποιος άλλος κι όχι εσύ. Σημάδια που γινόντουσαν επίκεντρο πολλών ερωτήσεων, που εσύ δεν μπορούσες να απαντήσεις.
Αυτά τα σημάδια ήταν που σε έκαναν να τρέμεις τη στιγμή που θα βρισκόσουν γυμνός μπροστά σε κάποιον άλλο, που σε έκαναν να φοβάσαι να τα δείξεις, να νιώθεις εκτεθειμένος ακόμα και μπροστά στο σύντροφό σου. Να φοβάσαι την αποδοκιμασία και τον χλευασμό.
Σημάδια που αντί να τα δείξεις, να πεις την ιστορία σου και να κάνεις τον άλλο να τα αγαπήσει, να τα χαϊδέψει, να τα φιλήσει ένα-ένα, εσύ τα έκρυβες όσο καλύτερα μπορούσες.
Παρ’ όλα αυτά, ύστερα από μία οδυνηρή στιγμή, αυτή που πέρασε κι άφησε πίσω της ένα σημαδεμένο σώμα, σίγουρα το μεγαλύτερο σημάδι που μένει, δεν είναι στο κορμί. Είναι πολύ καλύτερα κρυμμένο, βρίσκεται εκεί, ριζωμένο βαθιά στην ψυχή σου. Είναι ένα σημάδι που δεν επουλώνεται εύκολα, δεν μπορείς να το σβήσεις ούτε να το διαγράψεις και κανένας πλαστικός χειρούργος δεν μπορεί να το αφαιρέσει. Κι ίσως αυτός ο πόνος κι αυτό το σημάδι που μένει στην καρδιά, να είναι η αιτία που προκαλεί το μίσος του ιδιοκτήτη για τα σημάδια του.
Βλέπεις τα σημάδια πάνω στο σώμα σου πουβρίσκονται εκεί ως μια οδυνηρή υπενθύμιση. Παρατηρείς το κάθε σημάδι και νιώθεις αναγκασμένος να ζεις κάθε φορά την ίδια ιστορία, να ζεις τον ίδιο πόνο. Τι κι αν το σημάδι θέλει να σου πει κάτι άλλο;
Μάθε να βλέπεις πέρα απ’ την ουλή, δες την ιστορία που σκιαγραφείται πάνω στο σώμα σου. Είναι εκεί, να σου υπενθυμίζει ότι υπήρξες δυνατός. Όχι να σου θυμίζει τον πόνο, αλλά ότι ξεπέρασες όποια ατυχία, όποια δύσκολη στιγμή βρέθηκε στο δρόμο σου και σου κληρονόμησε αυτό το σημάδι.
Μάθε να αγαπάς τα σημάδια σου, όχι να τα μισείς, να είσαι περήφανος γι’ αυτά, να λες περήφανα την ιστορία τους, να μην ντρέπεσαι, τα σημάδια σου σε κάνουν ξεχωριστό, δε θα συναντήσεις κανέναν με τα ίδια κι αν ποτέ σου σκέφτηκες πως αυτά είναι μια μουτζούρα πάνω στο σώμα σου που πρέπει να σβηστεί, θα είναι σαν να σβήνεις ένα απ’ τα πιο σημαντικά κεφάλαια της ζωής σου. Κάθε σημάδι σου είναι απόδειξη της δύναμης της ψυχής σου.
Κι αν ρωτούσες εμένα να σου πω, αν ποτέ θα αφαιρούσε τα σημάδια μου, θα σου απαντούσα πως σίγουρα όχι. Αφού πέρασα πολύ καιρό να τα μισώ, να τα απεχθάνομαι, να τα κρύβω με μανία, έμαθα πως κάθε σημάδι που φέρω στο σώμα μου είναι μια απόδειξη της δύναμής μου, μια απόδειξη ότι πέρασα δύσκολα, ότι λύγισα, αλλά στο τέλος επιβίωσα και τώρα έφτασα στο σημείο να λέω πως ναι, είμαι περήφανη που είναι δικά μου.
Επιμέλεια Κειμένου Δέσποινας Τάμπου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Δέσποινα Τάμπου
