Μη στεναχωριέσαι αν δεν είσαι αυτό που αναζητούν

Η απόρριψη είναι μια «εμπειρία» που όλοι έχουμε βιώσει λίγο-πολύ στην ζωή μας. Από το πιο μικρό είδος της, έως το πιο μεγάλο. Από την πιο μικρή ηλικία, έως τα βαθιά γεράματα. Η απόρριψη είναι κάτι το οποίο δεν μπορείς να αποφύγεις και όπως και να έχει, μικρή είτε μεγάλη, η απόρριψη πονάει, από όπου και αν προέρχεται. Είναι πόνος, είναι θυμός, είναι εκνευρισμός είναι κάτι το οποίο δεν το δέχεσαι εύκολα.

Από τον συμμαθητή σου στο δημοτικό που επέλεξε να κάτσει με κάποιο άλλο παιδάκι αντί με εσένα, από το φίλο σου που σε παράτησε για να βρει μία καινούργια παρέα και τη σχέση σου που διάλεξε κάποιον άλλο για να συνεχίσει την ζωή του, ακόμα και από τον πιθανό εργοδότη σου που διάλεξε κάποιον άλλο για τη δουλεία.

Είναι σαν να σε βρίσκουν λίγο, ανεπαρκή. Είναι σαν να αξιολογούν το «είναι» σου, την ύπαρξή σου, την ιδεολογία σου, τον ίδιο σου τον χαρακτήρα και να μην τους κάνει. Πώς γίνεται λοιπόν να μην πονάει όταν κρίνεσαι σαν να είσαι ένα έργο τέχνης που πρέπει να αξιολογηθεί;

Και εγώ θα σου πω το εξής. Και τι με αυτό; Τι και αν σε κρίνουν και σε θεωρήσουν λίγο; Δε θα είσαι πάντα αυτό που αναζητούν. Δε γίνεται να αρέσεις σε όλους, δε γίνεται να σε συμπαθούν όλοι, ούτε να ταιριάζεις με όλους και μαγκιά σου. Μη σκας και μη στεναχωριέσαι, ούτε χρειάζεται να αλλάξεις και να κρύβεσαι, για να γίνεις αποδεκτός.

Θα σε κρίνουν αν όχι όλοι, οι περισσότεροι που θα συναντάς, θα βρεθούν πολλοί που θα σε θεωρούν «λίγο» για τα γούστα τους, και θα σε απορρίψουν ακόμα περισσότεροι. Θα κρίνουν τις ατέλειές σου, τα ελαττώματά σου. Θα βρεθούν πολλοί που θα προσπαθήσουν να υποβιβάσουν εσένα και το χαρακτήρα σου. Το όλο νόημα είναι να δέχεσαι την κριτική τους, την απόρριψή τους και να προχωράς παρακάτω, κρατώντας πάντα αυτά που θα σε μετατρέψουν σε καλύτερο άνθρωπο.

Θα σε απορρίψουν, θα απορρίψεις και εσύ, κάποια στιγμή όμως θα έρθουν στη ζωή σου τα σωστά άτομα. Αυτά που η κριτική τους δε θα γίνεται με κακία, αλλά με αγάπη. Που θα δεχθούν τον χαρακτήρα σου και την προσωπικότητά σου, με τα όποια ελαττώματά σου. Θα αγαπήσουν τις παραξενιές σου, τις γκρίνιες σου, τα λάθη σου. Θα είναι εκεί τις καλύτερες μέρες σου, να μοιραστούν τη χαρά σου, αλλά και τις χειρότερες μέρες σου, για να σκουπίσουν το δάκρυ σου. Θα τους αναγνωρίσεις εύκολα αυτούς τους ανθρώπους, είναι αυτοί που δε θα σου γυρίσουν την πλάτη εύκολα και θα παλέψουν για σένα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που θα βγάλουν στην επιφάνεια την καλύτερη πλευρά του εαυτό σου και θα μετατρέψουν τον πόνο της κάθε παλιάς απόρριψης, σε μια απλή ανάμνηση.

Και όταν τους βρεις αυτούς του ανθρώπους, τότε κάθε παλιά απόρριψη, θα βγάζει νόημα. Κάθε «όχι» που σου είπαν, κάθε πόρτα που σου έκλεισαν, κάθε φορά που κρίθηκες «λίγος», πλέον θα φαίνεται λογική. Μόνο και μόνο γιατί σε οδήγησαν σε αυτά τα άτομα, γιατί σου χάραξαν την πορεία προς αυτούς. Και ίσως μετά από λίγα χρόνια να ευχαριστείς τον κάθε άνθρωπο που σε απέρριψε, γιατί η δίκη του η απόρριψη σε οδήγησε στους σωστούς ανθρώπους.

Μα να ξέρεις πως θα βρεθούν χιλιάδες άνθρωποι στη ζωή σου που θα σου κλείσουν την πόρτα κατάμουτρα. Θα βρεθούν όμως και αυτοί οι λίγοι, οι πιο ξεχωριστοί, που θα σου ανοίξουν την πόρτα τους και την καρδιά τους. Και αν καταφέρεις αυτό, να ξέρεις πως έχεις πετύχει κάτι σπουδαίο.