Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, ήταν γεμάτα με βόλτες, παιχνίδια στη γειτονιά, σκανδαλιές και παιδικά, πολλά παιδικά. Και παρ’όλη την πληθώρα παιδικών που έπαιζαν στην τηλεόραση η μεγαλύτερή μου αδυναμία ήταν αυτά της Disney. Θυμάμαι να ξυπνάω τα πρωινά άρον άρον για να προλάβω το Hakuna-Matata, να μη χάσω ούτε λεπτό από το επεισόδιο. Το εσωτερικό μου ξυπνητήρι ήταν ρυθμισμένο να χτυπάει λίγο πριν ξεκινήσει το κάθε επεισόδιο. Με θυμάμαι να τρέχω στα video club με ζήλο, να προλάβω να αγοράσω την καινούργια ταινία, μην τελειώσουν τα DVD και λείπει μια ταινία της Disney απ’ τη συλλογή μου. Θυμάμαι να μένω ολόκληρες μέρες μέσα στο σπίτι και να τις βλέπω.
Με συντρόφευαν τις φορές που ήμουν άρρωστη, τα πρωινά πριν πάω στο σχολείο, κάθε Σαββατοκύριακο, όποτε δεν είχα καλή διάθεση και κάθε μέρα. Και πείτε μου, ποιος θα μπορούσε να πει όχι στα παιδικά της Disney, ποιος άνθρωπος που μεγάλωσε με αυτά θα μπορούσε να τα απαρνηθεί, ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει πως αυτές οι ταινίες, αυτά τα παιδικά έχουν στιγματίσει τα παιδικά του χρόνια; Είμαστε γενιές και γενιές που μεγαλώσαμε με αυτά τα παιδικά και τις συγκεκριμένες ταινίες, ποιος θα μπορούσε να τα ξεχάσει;
Ποιος δεν έκλαψε με τον τραγικό θάνατο της μαμάς του Μπάμπι το ελαφάκι ή με το θάνατο του Μουφάσα στο Βασιλιά των λιονταριών; Ποιος δε στεναχωρήθηκε με την συγκινητική ιστορία αγάπης του Καρλ και της Έλλης, που όμως δεν είχε όμορφο τέλος, στο «Ψηλά στον Ουρανό»; Μα και ποιος δεν έχει γελάσει τους ήρωες αυτών των παιδικών; Είναι αναμφισβήτητο πως αυτές οι ταινίες μας έχουν χαρίσει άπειρες στιγμές γέλιου, χαράς, έστω συγκίνησης και λίγης στεναχώριας.
Όντας παιδί δεν καταλαβαίνεις πάντα το νόημα αυτών των ιστοριών παρά βλέπεις τους αγαπημένους σου χαρακτήρες σε διάφορες περιπέτειες. Μεγαλώνοντας όμως αυτά τα παιδικά αποκτούν μεγαλύτερο νόημα κι οι αγαπημένοι σου ήρωες γίνονται δάσκαλοι, που προσπαθούν να σου διδάξουν μαθήματα ζωής μέσα απ’ τις ιστορίες τους.
Σαν παιδί ενθουσιάζεσαι με τις ταινίες της Disney, αλλά όσο μεγαλώνεις αρχίζεις να τις αγαπάς. Σου δίνουν την ελπίδα για το δικό σου «και ζήσανε αυτοί καλά» και την ώθηση να κυνηγήσεις κι εσύ το δικό σου happy end. Είναι ο ρομαντισμός, η ελπίδα και μια δόση παιδικότητας στη σκληρή καθημερινότητά σου. Άλλωστε ποιος δεν έχει την ανάγκη πού και πού να πιστέψει στην αγάπη, σε λίγη νεραϊδόσκονη, κι ένα δικό του «Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»;
Μας έμαθαν να πιστεύουμε στα θαύματα, να ελπίζουμε και να παλεύουμε για την ευτυχία μας. Να μαχόμαστε κάθε στιγμή της ζωής μας και να μην αφήνουμε κανέναν να μπαίνει εμπόδιο στα όνειρά μας. Μας δίδαξαν πως ο σωστός δρόμος δεν είναι πάντα ο πιο εύκολος, αλλά σίγουρα θα σε οδηγήσει εκεί που πρέπει, μας έμαθαν να μην κρίνουμε κάποιον απ’ την εμφάνισή του, αλλά απ’ την ψυχή του. Πως το να είσαι διαφορετικός είναι αυτό που σε κάνει να ξεχωρίζεις κι είναι και αυτό που θα σε απογειώσει. Και πως η πραγματική δύναμη ενός ήρωα δεν βρίσκεται στη δύναμη του σώματός του, αλλά στη δύναμη της καρδιάς του.
Όλοι χρειάζονται κάποια στιγμή να πιστέψουν στη μαγεία αυτών των παιδικών και να αφήσουν λίγο στην άκρη των κυνισμό τους, να θυμηθούν πως μέσα από αυτούς τους φανταστικούς χαρακτήρες, τα τζίνι, τις νεραΐδες, τα μεγάλα κάστρα, τους πρίγκιπες και τις πριγκίπισσες , κρύβεται ένα μάθημα ζωής.
Ευχαριστώ Walter Elias Disney που γέμισες τα παιδικά μου χρόνια με υπέροχες αναμνήσεις κι αξέχαστα παιδικά.
«Είσαι πολύ πιο θαρραλέος από όσο νομίζεις. Πιο δυνατός από όσο φαίνεσαι. Πιο έξυπνος από όσο πιστεύεις.» – Winnie the Pooh
Συντάκτης: Δέσποινα Τάμπου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
