Ο Αντώνης Ανδρόνικος γράφει στη σελίδα μας σχεδόν δυο χρόνια. Περίπου τόσα συζεί και με τον σύντροφό του σ’ ένα διαμέρισμα της Αθήνας. Απ’ την πρώτη μας συνέντευξη μέσω skype μας τον σύστησε και μαζί με αυτόν και τον εαυτό του. Έχει γράψει μερικά απ’ τα πιο ενδιαφέροντα άρθρα που αφορούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στην ιστοσελίδα μας – και τον ευχαριστούμε γι’ αυτόν τον καταγεγραμμένο πλούτο.
Ως άτομο που ζει, εργάζεται κι έχει κάνει εδώ και καιρό το coming out του στην Ελλάδα, έχει ιστορίες να διηγηθεί- πολλές απ’ αυτές τις ξέρουμε ήδη επειδή μας τις έχει αφηγηθεί ο ίδιος προσωπικά, είτε επειδή τις έχει αναφέρει αποσπασματικά σε άρθρα του. Κρίναμε ότι τώρα είναι η ιδανική στιγμή να τις δημοσιοποιήσουμε. Προσπαθήσαμε να το κάνουμε να φαίνεται σαν συνέντευξη αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα μαραθώνιο τσατάρισμα και μια πρωινή τηλεφωνική κουβέντα όπου κανένας ακόμα απ’ τους δυο μας δεν είχε πιει καφέ.
Πώς σας αντιμετώπισε ο σπιτονοικοκύρης όταν νοικιάσατε το διαμέρισμά σας και πώς νιώθατε πριν τη συνάντηση μαζί του;
Ο σπιτονοικοκύρης μας δεν ξέρει ότι είμαστε ζευγάρι. Μπορεί να μας βλέπει να μένουμε μαζί και να έχει ψυλλιαστεί κάτι από τους ομηρικούς καβγάδες με τα πιάτα να σπάνε στους τοίχους στις 5 τα ξημερώματα -μένει σε διπλανό διαμέρισμα- όμως δεν έχει ειπωθεί κάτι σχετικό. Πολλές φορές, αν δεν ξέρεις τη νοοτροπία του άλλου, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για άτομα πολύ μεγαλύτερης ηλικίας δε χρειάζονται πολλά πολλά. Εμείς και ο περίγυρός μας ξέρει τι είμαστε, φαντάζομαι και τρίτα άτομα που δε μας ξέρουν καταλαβαίνουν ότι είμαστε ζευγάρι. Ο έρωτας γενικά δύσκολα κρύβεται. Κι όχι δε βγαίνουμε μέσα στη βροχή να φασωθούμε σαν να μην υπάρχει αύριο για να επιβεβαιώσουμε τον έρωτά μας.
Πώς φλερτάρεις ένα άτομο που δε γνωρίζεις το δικό του σεξουαλικό προσανατολισμό;
Καταρχάς ρίχνεις τρεις τέσσερις δεήσεις στο σύμπαν ή σε ό,τι άλλο πιστεύεις να μην είναι ομοφοβικός κι άλλες πέντε έξι να ψήνεται. Τώρα αν πάμε σε φλερτ από εκεί πριν ξεκίνησει το μπιρι-μπίρι κοζάρεις με το βλέμμα του ψυχοπαθή και περιμένεις να σε κοιτάξει, βέβαια ο δύσμοιρος μπορεί να σε κοιτάει από αμηχανία που τον καρφώνεις έτσι, όμως αυτό δε θα το μάθεις ποτέ αν δε μιλήσεις. Το έχω πάθει και από τις δύο πλευρές και δεν ήταν καθόλου ωραίο. Τώρα πρακτικά, στα εργένικά μου χρόνια -βλέπετε τώρα η δικιά σου φοράει βέρα στο δεξί ή τέλος πάντων αυτό θα ήθελα- τα sex dates μου γινόταν μέσω εφαρμογών οπότε δεν υπήρχει πολύ το φλερτ στη ζωή μου. Όχι, όμως ότι δεν έχω ρίξει και τα γκομενάκια μου χωρίς εφαρμογές, να ‘ναι καλά η μανούλα μου που μου έδωσε τέτοιο χαμόγελο.
Γιατί τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα φλερτάρουν κυρίως μέσω των sex app;
Τα Sex Apps είναι ο παράδεισος του περιστασιακού σεξ! Όπως σου είπα κι εγώ για πολλά χρόνια κυρίως μέσω των apps έβρισκα πιθανά γκομενάκια για ξεπέτες. Είναι εύκολο να μπαίνεις σε έναν κόσμο που ο άλλος ξέρεις πάνω κάτω τι ψάχνει. Σεξ ψάχνει και η κρεαταγορά -έτσι τα έλεγα τα apps αυτά- είναι το καλύτερο μέρος. Η ομοφοβία, τα σχόλια για τα κιλά, το πόσο θηλυπρεπής ή όχι δείχνεις με βάση τις φωτογραφίες σου είναι σίγουρα σχόλια.
Γενικώς σε αυτά τα apps στα 10 άτομα που θα μιλήσεις τα 8 θα πετάξουν κάποιο ομοφοβικό ή ρατσιστικό σχόλιο. Εννοείται πως η κουβέντα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Δεν υπάρχει χρόνος να γνωρίσεις τον άλλο, μόνο να κάνεις κάτι μαζί του και μετά μπορεί να μην ξανα μιλήσετε και ποτέ. Αυτή είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό η νοοτροπία των apps. Την είχα κι εγώ. Από εκεί μάλιστα γνώρισα τη σχέση μου. Υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις, αρκεί να ξέρεις να τις ψάξεις ή να σου έρθουν ουρανοκατέβατες.
Δύο είναι οι βασικοί λόγοι όσων μπαίνουν στα apps. Από τη μία έχουμε αυτούς που μπαίνουν για να νιώσουν μια σαρκική επαφή. Εδώ βλέπουμε κυρίως άτομα που κάνουν ξεπέτες, δεν μπορούν ή βασικά δε θέλουν να επενδύσουν συναισθηματικά σε κάποιον και με το που τελειώσουν πηγαίνουν στον επόμενο. Σε αυτά τα άτομα βλέπουμε έναν φόβο κι ένα άγχος ως προς το τι θα πει η κοινωνία αν μάθει γι’ αυτή τους τη πλευρά. Καταπιεσμένα άτομα που ψάχνουν το κάτι παραπάνω έστω και για το 5λέπτο που θα πλαγιάσουν με ένα άλλο άτομο. Από παντρεμένους μέχρι παπάδες κι άτομα όλων των ηλικιών είναι σε αυτή την κατηγορία. Αυτά είναι και τα άτομα με τις περισσότερες απαιτήσεις.
Από την άλλη έχουμε τα άτομα που έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους, ξέρουν τι θέλουν και ψάχνουν μια επικοινωνία. Και πού να βρεις την επικοινωνία στον έξω κόσμο με κάποιον όταν δεν ξέρεις αν γουστάρει τα ίδια πράγματα με σένα; Έτσι η κρεαταγορά είναι το βέλτιστο σενάριο, αν δεν ψήνεσαι ή αν δεν έχεις στην περιοχή σου κάποιο gay bar. Αυτά τα άτομα ψάχνουν κάποια στοιχειώδη επικοινωνία, να ζήσουν τον έρωτα που τα straight άτομα έχουν τόσο εύκολο.
Έχεις κάνει εσύ ο ίδιος ομοφοβικά αστεία τώρα ή στο παρελθόν;
Ομοφοβικά αστεία και ποιος δεν έχει κάνει κάποια στιγμή στη ζωή του; Καλό είναι να τα καταλαβαίνουμε και να μην τα επαναλαμβάνουμε. Είναι ακριβώς όπως ο σεξισμός. Από την άλλη είναι και η χροιά με την οποία θα πεις κάτι. Με την παρέα μου θα κάνω διάφορα σχόλια. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν πόσο αυτοσαρκάζομαι. Πάνω στον αυτοσαρκασμό όλο και κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ομοφοβικό μπορεί να ειπωθεί. Αλλά είναι μέρος ενός αστείου. Δεν είναι σχόλια για να βλάψουν ή να κατηγορήσουν κάποιον. Κυρίως ως αποδέκτη έχουν εμένα.
Πόσο άνετα μπορείς να εκφραστείς στο γιατρό αν προκύψει ένα θέμα με το ουροποιητικό σου ή σεξουαλικής φύσεως;
Είμαι ένας άνθρωπος που έχω συχνά πρόβλημα με το ουροποιητικό μου. Όχι και η καλύτερή μου αλλά και ποιος περνάει καλά με το να πηγαίνει στους γιατρούς από αφόρητους πόνους στους όρχεις; Γενικά δεν έχω κάποιο θέμα ο γιατρός μου να ξέρει τη σεξουαλικότητά μου, έτσι κι αλλιώς τα τελευταία χρόνια δεν κρύβομαι. Μικρό στορι ταίμ: Πριν μερικά χρόνια πήγα στο νοσοκομείο -για τον παραπάνω λόγο- και επειδή δεν ήμουν σε θέση να πάω μόνος με πήγε ο τότε φίλος μου. Ο γιατρός όμως ήταν τόσο κούκλος που η θέση μου ήταν πάρα πολύ λεπτή. Και σκέψου τώρα εμένα ξάπλα στο κρεβάτι να μου κάνουν υπέρηχο εκεί χαμηλά, να έχω ξεχάσει κάθε πόνο και να έχω καταστρώσει σχέδιο για το πώς θα κλεφτώ με τον γιατρό χωρίς να με καταλάβει ο άλλος που με περίμενε έξω. Δυστυχώς ο γιατρός δήλωνε στρέιτ. Όλες μου οι φαντασιώσεις θα μπορούσαν να έχουν εκπληρώθει σε εκείνο το κρεβάτι του πόνου- ή τουλάχιστον όσες σχετίζονται με νοσοκομεία και γιατρούς.
Έχεις δεχτεί βία από αγνώστους;
Η βία έχει πολλές εκφάνσεις. Βία σωματική δε δέχτηκα ποτέ. Σε μια μικρή κοινωνία που ένα αγοράκι γουστάρει να παίζει με τις κούκλες του και έχει μόνο κοριτσοπαρέα, δεν αντιμετωπίζεται πάντα καλά. Αυτό το αγοράκι ήμουν εγώ σε περίπτωση που δεν έγινα αντιληπτός. Αλλά ποτέ δεν ένιωσα πάρα πoλύ εξωγήινος, ούτε έγινε κάτι ακραίο. Το πιο ακραίο περιστατικό μου ήταν καλοκαίρι στο χωριό. Το καλοκαίρι εκείνο πρέπει να ήμουν τότε τέλη δημοτικού, αρχές γυμνασίου. Ένας τυπάκος στο χωριό μου, που ο καημένος πρέπει να είχε βιώσει πολύ μπούλινγκ στη ζωή του, με στριμωξε σε μια γωνία και με κορόιδευε που έτρωγα πίτα με λουκάνικο. Απροκάλυπτος κι εγώ στο χωριό. Σαν από μηχανής Θεός από το πουθενά πέρασε η μάνα μου εκείνη την ώρα και τον έβαλε στη θέση του. Αλλά αυτό ήταν και το μεγαλύτερο επεισόδιο που θυμάμαι, που δεν ήταν και κάτι στην τελική. Έχω ακούσει διάφορες ιστορίες που σε κάνουν να πονάς μόνο που τις ακούς. Τη δική μου τη λες και κάπως κακόγουστο αστείο.
Πόσο άνετα επισκέπτεσαι με το ταίρι σου τους συγγενείς σου ή τους δικούς του;
Το αμόρε με τη μάνα μου είναι οριακά κολλητοί. Νομίζω δε χρειάζεται να σας πω κάτι παραπάνω μετά από αυτό το statement. Ίσως μόνο ότι η μαμά θα στεναχωρηθεί πάρα πολύ σε κάποιο ενδεχόμενο χωρισμό.
Ποιο είναι το κλίμα μέσα στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στην Ελλάδα;
Δε θα την έλεγε κανείς και μονιασμένη αυτή τη κοινότητα! Μιλάμε για μια μερίδα ανθρώπων που θέλουν να ενωθούν και να καταπολεμήσουν την ομοφοβία, τον ρατσισμό και γενικά όλο τον αρνητισμό που δέχονται στο πρόσωπό τους και μέσα σε αυτό το κλίμα βλέπουμε τα ίδια άτομα να ασκούν ρατσισμό σε άλλα μέλη.
Δύο είναι τα χαρακτηριστικά παραδείγματα: τα bisexual άτομα και τα trans. Το σνομπάρισμα στο πρόσωπο των bisexual το έχω δει από πολύ κοντά αφού το αγόρι μου είναι bisexual. Τους bisexual γενικά τους έχουν λίγο στο περιθώριο. Λένε ότι κρύβονται πίσω από αυτή την κατηγορία για να μοιάζουν πιο φυσιολογικοί στην κοινωνία. Τα ίδια άτομα της LGBTQ+ κοινότητας δε δέχονται ότι υπάρχουν άτομα που ελκύονται κι από τα δύο φύλα. Αδιανόητο και στενάχωρο. Ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις, όμως αυτή η άποψη συναντάται σε αρκετά μεγάλο ποσοστό. Επειδή έχω πολλούς bi φίλους όλοι λένε το ίδιο πράγμα, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό από το οποίο έβγαλα συμπεράσματα όλο αυτό.
Από την άλλη έχουμε τα trans άτομα ή αλλιώς τα εξιλαστήρια θύματα. Τα trans άτομα ακόμα και μέσα στην ίδια τους την κοινότητα αντιμετωπίζονται πολλές φορές ως παρίες. Έχετε δει Pose να πάρετε μια γεύση για το πώς αντιμετωπίζονταν τα trans άτομα από τους gay στα τέλη της δεκαετίας των ‘80s; Ε, δεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε. Ναι, έχουμε προχωρήσει, ναι έχουμε εξελιχθεί, όμως τα trans άτομα εξακολουθούν να μην είναι ευρέως αποδεκτά ούτε από την ίδια τους την κοινότητα. Πέρα από τον ρατσισμό για την εμφάνισή τους τα trans άτομα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος. Πριν κάποια χρόνια το ρόλο αυτό στην κοινωνία των είχαν τα gay άτομα. Όταν άρχισαν να γίνονται αποδεκτά σε ένα αρκετά μεγάλο φάσμα, η ρετσινιά του “φρικιού” έπρεπε να συνεχίσει στην επόμενη ομάδα. Γιατί η κοινωνία θέλει να έχει περιθωριοποιημένα άτομα να βγάζει το άχτι της. Αυτό την κάνει δυνατή. Έχω ένα καλό φιλαράκι trans, τον ήξερα πριν το το τρανζίσιον, και ξέρω ότι έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά και εντός και εκτός κοινότητας.
Τι γίνεται με τις δημόσιες εκδηλώσεις τρυφερότητας με το ταίρι σου;
Τα τελευταία 3 σχεδόν χρόνια είμαι σε σχέση. Παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν είμαστε ιδιαίτερα διαχυτικοί στο δημόσιο χώρο. Εδώ καλά καλά δεν είμαστε διαχυτικοί όταν είμαστε σπίτι. Αλλά το να είσαι με κάποιον απαιτεί να τον διεκδικείς δημόσια; Λες κι άμα θέλει να ξενοπηδήξει δε θα το κάνει αν τον έχεις μαρκάρει πρώτα; Όχι δεν είναι κάτι που με πειράζει. Πιωμένος ίσως να θέλω να εκφραστώ κάπως διαφορετικά, όμως πιστεύω όποιος μεθάει θέλει σεξ. Είναι κάτι σαν φυσικό αντανακλαστικό. Πάντως για να τα λέμε όλα με το όνομά τους έχουμε υπάρξει εκδηλωτικοί σε δημόσιους χώρους κυρίως επειδή μας βγήκε εκείνη την ώρα.
Ποιο απ’ όλα τα στερεότυπα που αφορούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα σε πληγώνει περισσότερο;
Μ’ αρέσουν τα στερεότυπα γιατί φτιάχνουν ωραίες σατυρικές καρικατούρες. Από ‘κει και πέρα δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο στερεότυπο που να με πληγώνει. Θα σου πω όμως σε πιο στερεότυπο υποκύπτω εγώ. Είμαι φουλ ειρωνικός και πολυλογάς. Δεν ξέρω αν είναι στερεότυπα των gay ατόμων αυτά, είναι σίγουρα κομμάτια μου όμως. Ναι, ναι τα έχω αυτά τα χαρακτηριστικά και εντάξει σε μια παρέα με αγνώστους δε δίνουν και την καλύτερη εντύπωση.
Ανακάλυψε εδώ όλα τ’ άρθρα του Αντώνη!
Συντάκτης: Κατερίνα Κεχαγιά
