Γράφει ο Νίκος Ορφανός.
Που πάνε οι καλοκαιρινοί έρωτες όταν φθινοπωριάσει; Γιατί σκοτώνονται με τις πρώτες σταγόνες της βροχής; Είναι οι έγνοιες της πόλης που πνίγουν το χαλαρό και καλοκαιρινό εαυτό μας; Αλλά μήπως και το καλοκαίρι δεν είμαστε αυτοί που πραγματικά είμαστε, αλλά αυτοί που θα θέλαμε να είμαστε; Μήπως είμαστε αυτοί που οι άλλοι θα επιθυμούσαμε να βλέπουν;
Το καλοκαίρι είσαι πιο ευδιάθετος. Πιο ανοιχτός στις γνωριμίες.
Και αν είσαι μόνος, σκέφτεσαι, δε με νοιάζει, και κανέναν να μη γνωρίσω αξιόλογο, τουλάχιστον θα έχω το καλοκαίρι μου. Και περιπλανιέσαι ανυποψίαστος σε αμμουδιές και νησιά, ανηφοριές και θερινά μπάρ, αγνοώντας ότι ο κίνδυνος, που τόσο απερίσκεπτα αφέθηκες συναισθηματικά στο απρόσμενο, όλο και σε πλησιάζει.
Όταν είσαι χαλαρός και δεν ψάχνεσαι, κάτι σφοδρό θα σε ψάξει από μόνο του.
Στην αρχή λες, ok, ωραίο, για να δούμε τι θα βγει. Και καθώς προχωράει, γουστάρεις όλο και περισσότερο, μέχρι που κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να αφήσεις από τα δόντια σου τη λαμαρίνα. Μόνο που, αλίμονο, οι μέρες πέρασαν, βλέπεις με απόγνωση την ημερομηνία αναχώρησής σου να πλησιάζει, εκείνη θα καθίσει δυο μέρες ακόμη.
Κι αν γνωρίσει και κανέναν άλλο; Το πράσινο σκουλήκι της ζήλιας αρχίζει να σκάβει το λαγούμι του στη σκέψη σου.
Ξεφυσώντας μπαίνεις στο πλοίο της επιστροφής. Επανέρχεσαι σε μια πόλη που δε σε χωράει. Μετράς σχεδόν έναν έναν τους παραθεριστές που επανακάμπτουν, μέχρι που επιτέλους έρχεται και εκείνη. Το πρώτο βράδυ είναι κουρασμένη, αύριο δουλεύει, θα τα πείτε μέσα στη μέρα. Την επομένη τρως τα σίδερα και κοιτάς το τηλέφωνο 1501 φορές.
Κάποια στιγμή ξαναβρίσκεστε και εκεί ξεκινάνε οι εκδοχές. Άναυδος την ακούς να σου λέει:
1. Ξέρεις έχω σχέση και δε μπορώ να χωρίσω αυτή στιγμή. Σε ευχαριστώ για τις ωραίες μας στιγμές. (βρε δε γαμιέσαι, λες από μέσα σου, κι εσύ κι αυτός).
2. Δε θέλω σχέση αυτόν τον καιρό, λυπάμαι αν με ερωτεύτηκες, ήθελα απλώς μια περιπέτεια. (ok ρησπέκτ αλλά δε γαμιέσαι λέω εγώ, σκέφτεσαι ξανά).
3. Η κλήση σας προωθείται. (ok κατάλαβα, δεν πας να γαμηθείς κούκλα μου; -το άλλαξα λίγο για ποικιλία)
4. Μωρό μου μου ‘λειψες. ( ok πώς να της πω τώρα ότι δεν είμαι για περαιτέρω;)
Στην ευτυχισμένη περίπτωση που η σχέση προχωρήσει, είσαι ένας-μία συλλεκτικός-η ερωτευμένος-η. Ελπίζω να μακροημερεύσει, αν και μην ελπίζεις πολύ, ελάχιστες σχέσεις του καλοκαιριού ευδοκιμούν, το είπαμε στην αρχή αγόρι και κορίτσι μου, οι άνθρωποι το καλοκαίρι είναι αλλιώς από ό,τι είναι πραγματικά, μη νομίζεις ότι τους ξέρεις, δε σου δείχνουν τη ζωή τους, σου δείχνουν την εικονική τους ύπαρξη.
Ξαφνικά πας σπίτι της και είναι ένα αχούρι. Ζει με τη μάνα του. Δεν ξέρει να φτιάχνει ούτε τοστ. Αράζει στον καναπέ και βλέπει μπάλα τη μισή μέρα. Δεν έχει σπίτι της ούτε ένα βιβλίο. Κάθε τρεις και λίγο βγαίνει με τα φιλαράκια του στα κωλόμπαρα. Δεν κάνει ποτέ της την κίνηση να πληρώσει έστω μια φορά για έναν καφέ. Σιχαίνεται τα ζώα και τη μικρή σου γάτα.
Οπότε;
Το καλοκαίρι πουλιά μου, είναι σαν το Λας Βέγκας. Ό,τι συμβαίνει εκεί, καλό είναι να μένει εκεί. Να περάσεις ωραία, αλλά μην περιμένεις πολλά. Βέβαια αν προκύψουν, καλοδεχούμενα, αλλά κανείς ποτέ δεν απογοητεύτηκε, κρατώντας εξ’ αρχής μικρό καλάθι.
Σχέση μόνο στην πόλη. Εντός έδρας. Εκτός πάμε για το ταξίδι κυρίως.
No more summer lovers left alive!
Ο Νίκος Ορφανός είναι ηθοποιός.
