Έχετε ταξιδέψει ποτέ από τον καναπέ του σαλονιού σας; Έχετε συγκινηθεί ποτέ βαθιά με ανθρώπους που δεν έχετε γνωρίσει; Βυθιστήκατε ποτέ στις σκέψεις σας παρατηρώντας τις ζωές τρίτων; Αν έχετε δει τη σειρά της ΕΡΤ «Καρτ Ποστάλ», τότε σίγουρα θα έχετε συγκινηθεί, μελαγχολήσει, γελάσει, ανακτήσει την αισιοδοξία σας.
Αν, όχι, τι περιμένετε;
Το «καρτ ποστάλ» είναι μία σειρά μυθοπλασίας, που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Victoria Hislop και μάς αφηγείται τη ζωή του Τζόζεφ (Ανδρέα Κωνσταντίνου), ενός Άγγλου αρχαιολόγου, που επιστρέφει στην πατρίδα του, την Κρήτη και προσπαθεί μετά από έναν επώδυνο και ξαφνικό χωρισμό να βρει τον εαυτό του, να μάθει ποιος πραγματικά είναι και τι θέλει.
Το «Καρτ Ποστάλ» αποτελείται από 12 -αυτοτελή- επεισόδια. Κάθε επεισόδιο, εκτός από μία ξεχωριστή ιστορία που έχει να μάς διηγηθεί, συνιστά για εμάς, τους θεατές κι ένα μάθημα ζωής. Δώδεκα επεισόδια, δώδεκα μαθήματα.
Πάμε να τα δούμε;
1. «Ο φόβος είναι χειρότερος και απ’ τον θάνατο»
Μέσα από την ιστορία του Άκη, ο οποίος, όπως παραδέχεται «Δεν τους σκότωσα, έκανα κάτι χειρότερο. Τούς άφησα να ζούνε με τον φόβο», μαθαίνουμε πως ο φόβος είναι μεγάλος δεσμοφύλακας για τους ανθρώπους. Οι φοβίες μάς στοιχειώνουν, μάς περιορίζουν, μάς εμποδίζουν από το να πραγματώσουμε εκείνο, για το οποίο έχουμε έρθει στον κόσμο τούτο, να ζήσουμε.
2. «Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να πάρει από μέσα σου την πίστη σου για τους ανθρώπους»
Στο 2ο επεισόδιο ο Τζόζεφ συναντά τη Στέλλα, μία γυναίκα που αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα ψυχικής υγείας, ωστόσο, όλοι τη νομίζουν για τρελή. Η γυναίκα αυτή μολονότι φανερά καταβεβλημένη και ταλαιπωρημένη από τα προβλήματα που την τριγυρίζουν, δεν έπαψε ποτέ να εμπιστεύεται τους ανθρώπους, να ελπίζει σ’ αυτούς, να τους αγαπά. Ίσως, γι΄ αυτό να άντεξε τη δύσκολη ζωή, που η τύχη διάλεξε για εκείνη.
3. «Τίποτα δε γυρίζει πίσω. Τα πράγματα πρέπει να τα φροντίσεις τη στιγμή που συμβαίνουν: τα παιδιά, όταν μεγαλώνουν, τα όνειρα, όταν παίρνουν σάρκα και οστά»
Στο 3ο επεισόδιο της σειράς, με έναν τρομερά γοητευτικό τρόπο, διδασκόμαστε πως τα λάθη είναι ανθρώπινα και πως ο άνθρωπος δικαιούται να κάνει λάθη. Ταυτόχρονα, όμως, ο άνθρωπος πρέπει να φροντίζει να διορθώνει τα λάθη του, να τα αναγνωρίζει και να μην τα αναπαράγει, τουλάχιστον όσο είναι ακόμα αρχή, γιατί αν ένα λάθος -μολονότι το αναγνωρίζεις- το αφήσεις να εξελιχθεί, συμπαρασύρει στο διάβα του ό,τι σωστό και αν κάνεις στη συνέχεια και προξενεί μεγάλα δεινά, ικανά να σημάνουν το τέλος.
4. «Δεν μπορώ τις συγκινήσεις, τις φοβάμαι»
Στο 4ο επεισόδιο συναντάμε τη Μάγδα, μία τρομερά ανεξάρτητη και «σκληρή» γυναίκα, η οποία φοβάται να ανοιχτεί, να αφήσει άλλους ανθρώπους να πλησιάσουν την ψυχή της, να συγκινηθεί. Οι συγκινήσεις, τα συναισθήματα, δηλαδή, που πηγάζουν από μέσα μας, μπορούν -έχουν αυτή την ικανότητα- να μάς τσακίσουν. Να μάς ξαφνιάσουν, να μάς πληγώσουν, να μάς κάνουν να αντιληφθούμε πως είμαστε πιο ευάλωτοι από όσο μπορούμε να αντέξουμε. Όμως, ταυτόχρονα, είναι κομμάτι του εαυτού μας, που μάς ωθούν να απελευθερωθούμε και να αποζητήσουμε την πραγματική και άνευ όρων ανεξαρτησία.
5. «Για σένα η αγάπη είναι ευτυχία, για ‘μένα, όμως, αμαρτία»
Στο 5ο επεισόδιο, ο παπά-Σταύρος μάς μιλά για την αγάπη. Την αγάπη, με την οποία, δυστυχώς, ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ευλογημένος. Στον παπά -Σταύρο δεν επιτρέπεται να αγαπήσει, να ερωτευτεί, να ζήσει. Όμως, πόσο σωστό είναι τελικά αυτό;
6. «Δε χρωστάς τίποτε σε κανέναν»
Ο Γιώργος, στο 6ο επεισόδιο, είναι ένας άνθρωπος, που η αδικία τού έχει δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο. Ένας τρομερά αδικημένος άνθρωπος, που πιστεύει πως για να τον δεχτούν και να τον αγαπήσουν πρέπει να πείσει για την αθωότητά του. Όμως, τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι και δε χρειάζεται πάντα να αναζητούμε αποδείξεις και τεκμήρια, αρκεί να ζούμε!
7. «Ξέρεις το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να πιστέψεις σε κάτι που ήδη έχεις: στο ταλέντο σου»
Στο 7ο επεισόδιο γνωρίζουμε δύο γυναίκες: τη Σοφία και την Αγγελική. Η τελευταία, μία νεαρή κοπέλα γεμάτη όνειρα και ελπίδα αποφασίζει να κυνηγήσει τα όνειρά της, να σηκώσει τα μανίκια και να δημιουργήσει τη ζωή της, έτσι, όπως, εκείνη την έχει φανταστεί και μάς αφήνει με τη σιγουριά πως πιάνονται τα όνειρα, δεν είναι απλώς θεωρητικούρες.
8. «Όπως πάντα, η ζωή μού επιφύλασσε κάτι άλλο»
Σε αυτό, το 8ο επεισόδιο, μαθαίνουμε πως η ζωή πάντα δίνει πολλές ευκαιρίες σε όλους όσοι την αντικρίζουν με θέληση και πίστη και πως πάντα «όλα θα πάνε καλά».
9. «Η μνήμη και η νοσταλγία είναι πολύ δυνατές εντός όλων μας»
Στο 9ο επεισόδιο, διαπιστώνουμε πως αν κάτι αναζητά ο άνθρωπος, καθώς μεγαλώνει και γερνά, όσο τίποτε άλλο, αυτό είναι το παρελθόν του. Οι άνθρωποι μπορεί και πρέπει να ζούμε στο παρόν, όμως, το παρελθόν μας πάντα θα μάς ακολουθεί και πάντα θα το μνημονεύουμε και θα το νοσταλγούμε, γιατί μάς ενώνει με τις ρίζες μας και δίνει φως σε αυτό που ονομάζουμε μέλλον.
10. «Υπάρχουν πράγματα που φαίνονται τρομακτικά από μακριά, αλλά δεν είναι και τόσο, αν τα πλησιάσεις…»
Στο 10ο επεισόδιο, η Αντιγόνη μάς δείχνει πως οι άνθρωποι, πολλές φορές, λυγίζουμε μπροστά στις δυσκολίες πριν καν ακόμη να τις συναντήσουμε, να αναμετρηθούμε με αυτές. Όμως, εκείνο, το οποίο δεν ξέρουμε είναι πως τα όριά μας είναι μεταθετά. Νομίζουμε ότι μπορούμε μέχρι ένα σημείο. Όμως, αυτό δεν είναι αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι μπορούμε πολλά περισσότερα από ό,τι νομίζουμε ότι μπορούμε.
11. «Είναι τύχη να έχεις έναν άνθρωπο να σού δείχνει πέρα από αυτά που μπορείς να δεις»
Στην τελευταία ιστορία, η Αθηνά προβαίνει στην παραπάνω παραδοχή. Πράγματι, είναι τρομερά σπουδαίο να πλαισιώνεσαι από ανθρώπους, που θαυμάζεις και σε κάνουν να εξελίσσεσαι, ανθρώπους που πιστεύουν σε ‘σένα και στις ικανότητές σου και γι’ αυτό είναι ανάγκη να εξασφαλίζεις την παρουσία τους στη ζωή σου.
12. «Δε γράφω για τους άλλους, για μένα γράφω, για να τα βγάλω από μέσα μου»
Οι άνθρωποι, που αισθάνονται την ανάγκη να σημειώνουν τις σκέψεις τους σε χαρτί, σε σημειωματάρια, σε γράμματα, σε κάρτ ποστάλ, το κάνουν, γιατί έχουν την ανάγκη να καταθέσουν την ψυχή τους, να τη γνωρίσουν, να της δώσουν χώρο και υπόσταση, δε γράφουν για να επικοινωνήσουν με τους άλλους.
Κάντε αυτό το δώρο στον εαυτό σας και δείτε αυτή τη σειρά. Θα κλάψετε, θα γελάσετε, θα θυμώσετε, αλλά, στο τέλος, θα λυτρωθείτε. Το υπόσχομαι.
Συντάκτης: Στέλλα Μπακάλη
