Θυμάστε κάποτε που ήμασταν μικρά και αν βλέπαμε τους γονείς μας να φιλιούνται για να χαιρετηθούν πριν φύγουν για τη δουλειά είχαμε όλοι μια αντίδραση αηδίας στο θέαμα; Που γενικότερα η όψη ανθρώπων να φιλιούνται ήταν πραγματικά αποκρουστική; Και να που αρχίσαμε να μεγαλώνουμε σιγά σιγά και να αποδεχόμαστε πως αυτό κάνουν οι άνθρωποι που αρέσουν ο ένας στον άλλον και αγαπιούνται. Οι πρώτες τέτοιου είδους ιδέες μας τρύπωσαν στο κεφάλι όταν ήμασταν ακόμα στο δημοτικό. Δε θα μιλήσουμε όμως τώρα για το φιλί πεταλούδα που έδωσες με το Μαράκι πίσω από την καντίνα του σχολείου τότε, γρήγορο και που ίσα ίσα ακουμπήθηκαν τα χείλη σας. Θα μιλήσω για το εφηβικό το φιλί, το πρώτο ειλικρινές, γεμάτο ορμόνες και ανησυχία και πάθος και αβολοσύνη.
Η περίοδος του πειραματισμού θα είναι πάντα μια γλυκιά ανάμνηση. Τότε που δεν ξέραμε ακριβώς τι κάναμε, ντρεπόμασταν και λίγο, ίσως και να αηδιάζαμε δεν ξέρω. Πάντως δεν είχαμε ιδέα τι και πως. Είχαμε δει στην τηλεόραση, κάποιοι ίσως να είχαμε πειραματιστεί και με φίλους ή με το χέρι μας, αλλά η στιγμή της αλήθειας έρχεται όταν έρθει η ώρα για το πρώτο φιλί.
- Ψάξε, ψάξε δε θα το βρεις!
Όταν έλεγαν ότι πρέπει να μπει και λίγη γλώσσα για το σωστό φιλί στο στόμα, κάποιοι κατάλαβαν ότι εκεί κρύβεται ένας θησαυρός που πρέπει ντε και καλά να ανακαλύψουν. Αντί να απολαύσεις τη στιγμή, νιώθεις πως δεν μπορείς να πάρεις ανάσα, κάθε κοιλότητα του στόματός σου παραβιάζεται και ενοχλείται. Και εσύ απλά κάθεσαι εκεί, υπομένοντας αυτή τη «κακοποίηση» αισθητικής και συναισθήματος γιατί, πολύ απλά, δεν έχεις πολλά περιθώρια να κινηθείς ή να αντιδράσεις. Άλλωστε, ήταν από τα πρώτα σου φιλιά· ίσως έτσι να ήταν το σωστό!
- Άλλος για τη βάρκα μας;
Το γκομενάκι ωραίο, εσύ μέσα στη καψούρα και έρχεται η στιγμή η μαγική. Πλησιάζει ο ένας τον άλλον, γέρνετε στο πλάι και τσουπ! Να και το φιλί. Στην αρχή ίσως να σου φάνηκε κάπως υγρό, υπερβολικά υγρό θα έλεγα. Θέλεις λίγο ο ενθουσιασμός; Λίγο η παντελής έλλειψη τεχνικής; Συνειδητοποιείς ότι τα σάλια από το επίμαχο φιλί έχουν φτάσει ως το πηγούνι σου. Και τώρα πως θα σκουπιστείς διακριτικά χωρίς να προσβάλλεις το μωράκι δίπλα σου;
- Και τώρα τι;
Εμένα προσωπικά, το πρώτο μου φιλί ήταν ακριβώς αυτό. Ήμουν με το τότε αγόρι μου, είχαμε δει ταινία, είχαμε φάει, και μετά ήρθε η στιγμή για το πρώτο μας φιλί. Πρώτο φιλί και για τους δύο να σημειώσω εδώ. Ε, πλησιάσαμε, χαμογελάσαμε, ακουμπήθηκαν τα χείλη μας, και μείναμε έτσι κάνα πεντάλεπτο. Δεν κάνω πλάκα. Πέντε ολόκληρα λεπτά δεν κουνιόμασταν, απλά παραμέναμε με τα χείλη μας ακουμπισμένα, μέχρι που πιαστήκαμε και σταματήσαμε. Και όταν φιληθήκαμε ξανά, γιατί προφανώς η πρώτη απόπειρα ήταν τόσο «πετυχημένη», κάναμε ακριβώς το ίδιο!
- 9,5 εβδομάδες
Έχετε δει ποτέ έφηβους που ξαμολιούνται στα πάρκα και στις πλατείες και τις καφετέριες και φασώνονται σαν να μην υπάρχει αύριο; Που φτάνεις σε ένα σημείο και λες «πηγαίντε σε ένα δωμάτιο βρε πουλάκια μου, έναν ρημαδοκαφέ ήρθα να πιω!»; Ας μη γελιόμαστε, αυτό ακριβώς το θέαμα είχε και η μεγαλύτερη γενιά από τη δική μας. Οι κινούμενες ορμόνες τότε; Εμείς ήμασταν!
- Ο κροκόδειλος
Μιλάμε για το τυπάκι που ανοίγει το στόμα του τόσο πολύ που θα μπορούσε άνετα να επιβιώσει στην άγρια φύση για λίγες εβδομάδες. Αυτά τα φιλιά λέω, που όχι μόνο το στόμα σου χάνεται στο δικό τους, αλλά σε δαγκώνουν κιόλας. Δεν υπάρχει περιθώριο να κινηθεί γλώσσα, χείλη, τίποτα. Έχουν όλα παραδοθεί στο έλεος του άλλου.
Καλά τα είπαμε και τα γελάσαμε, αλλά καλώς ή κακώς αυτές οι στιγμούλες είναι που μας μένουν και γελάμε. Η πρώτη απόπειρα φιλιού είναι μια μοναδική εμπειρία γεμάτη αμηχανία, γέλια και πολλές φορές, αποτυχίες. Και δεν είναι και πολύ τυχαίο που είναι πιο πιθανό να έχεις αναμνήσεις από το πρώτο σου φιλί, παρά από την πρώτη σου φορά. Όλοι τα περάσαμε και μάθαμε και εκπαιδευτήκαμε και ελπίζω ειλικρινά να βελτιωθήκαμε!
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη