Η σχέση Στέλλας - Χρήστου στο Σασμό έχει κάτι βίντατζ που γουστάρουμε (πολύ)

Ο Σασμός είναι απ’ τις πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές της χρονιάς κι όχι άδικα. Το φινάλε της τελευταίας σεζόν είναι προ των πυλών κι όλοι οι πιστοί φαν αδημονούν να δουν ποια θα είναι η κατάληξη των αγαπημένων μας χαρακτήρων. Και μία απ’ τις εξελίξεις που αναμένουμε όλοι να δούμε είναι αν μία απ’ τις πιο ταλαιπωρημένες ψυχές αυτής της σειράς, η Στέλλα, η οποία άντρα πιάνει και σκόνη γίνεται, θα καταφέρει να βρει επιτέλους τον άνθρωπό της.

Το στενάχωρο δεν είναι το γεγονός ότι η αγαπημένη μας δικηγόρος δε βρίσκει μια υγιή σχέση αλλά το ότι έχει τόση αγάπη κλειδαμπαρωμένη μέσα της που είναι κρίμα που δε βρίσκει άνθρωπο να την προσφέρει. Απ’ τα πρώτα επεισόδια η στοργικότητα, ευαισθησία κι ενσυναίσθηση της Στέλλας είναι αδιαμφισβήτητα. Τρέχει για όλους, είναι ανοιχτόμυαλη και κυρίως ανοιχτόκαρδη. Οι άντρες που συναντά στη ζωή της μετά τον Αστέρη είναι ο ένας πιο συναισθηματικά αδιάθετος απ’ τον άλλον.

Κι η περίπτωση του Ιακωβάκη, του εισαγγελέα που έχει εισβάλλει τελευταία στη σειρά, δεν είναι διαφορετική. Απ’ την πρώτη κιόλας εμφάνισή του, ο Ιακωβάκης δε διστάζει να δείξει το σκληρό του πρόσωπο. Έναν άνθρωπο που θα τον χαρακτηρίζαμε απόμακρο, ευέξαπτο, καριερίστα κι έντονα στόχο προσηλωμένο.

Σαν να λέμε δηλαδή, ότι πέρα απ’ την επαγγελματική τους κατάρτιση κι αφοσίωση, τίποτα άλλο δε φαίνεται να μπορεί να ενώνει τους δύο αυτούς ανθρώπους. Ξέρετε όμως αυτούς τους ανθρώπους που μοιάζουν συμβατικά ασύμβατοι μεταξύ τους, που ενώ θα μπορούσαν να είναι κάτι πολύ όμορφο μαζί, ταυτόχρονα κάτι μοιάζει πως η συνταγή δε θα πετύχει; Έτσι ακριβώς λοιπόν ξεκινάει κι η σχέση της Στέλλας με τον Χρήστο. Φαινομενικά φαίνεται πως οι δυο τους είναι στις αντίπερα όχθες μεν, του ίδιου φάσματος δε. Η σχέση τους ξεκινάει άκομψα και με έντονη δυσαρέσκεια προς τη μελλοντική τους αναπόφευκτη συνεργασία. Όλα φαντάζουν απαισιόδοξα στη μεταξύ τους σχέση.

Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται πως οι συναισθηματισμοί δε χωράνε στη ζωή του εισαγγελέα, κάτι εξοργιστικό θα λέγαμε για τη Στέλλα. Η φροντίδα και το νοιάξιμο προς έναν άστεγο με τον σκύλο του θα γίνει όμως η Αχίλλειος πτέρνα του κι η Στέλλα αναζητώντας απεγνωσμένα μία στάλα ανθρωπιάς μέσα σ’ εκείνον τον άνθρωπο θα βρει αφορμή και θα χωθεί, μέσα απ’ αυτή τη μικρή χαραμάδα, πιο ουσιαστικά μέσα στη ζωή του.

Οι δυο τους δε θα αργήσουν να έρθουν κοντά, καθώς ο ένας αρχίζει να φέρνει στην επιφάνεια πτυχές του άλλου που είχαν καλά κρυμμένες. Μπροστά μας εκτυλίσσονται υποχωρήσεις και απ’ τις δύο πλευρές. Ο μεν γίνεται πιο ανοιχτός στην ανθρώπινη προσωπική επαφή, στην ευαλωτότητα, θα καταφέρει ν’ αφήσει τα επαγγελματικά του στην άκρη ώστε να ανοίξει την πόρτα σε μία νέα γνωριμία. Η δε θα μάθει να σέβεται τα όρια του πρώτου, να ελέγχει σ’ έναν βαθμό την παρορμητικότητά της και τις εξωτερικεύσεις των έντονων συναισθημάτων της.

Η Στέλλα τελικά θα καταφέρει να σπάσει τον τοίχο γύρω απ’ την καρδιά του Ιακωβάκη. Φαίνεται σαν κι εκείνος να έρχεται για πρώτη φορά ή μετά από πολύ καιρό σε επαφή με τέτοια συναισθήματα. Απ’ τη μία νιώθει όλη την ανασφάλεια και το φόβο λόγω του παρελθόντος του αλλά και της επαγγελματικής του θέσης, απ’ την άλλη όμως η αδιανόητη για εκείνον έλξη και η αδυναμία να αντισταθεί σε όλα τα όμορφα που του έχει ξυπνήσει η Στέλλα δε θα τον αφήσουν να ηρεμήσει και να αντισταθεί.

Σε μια δύσκολη στιγμή, παρά το αμέριστο ενδιαφέρον του για τη δικηγόρο της καρδιάς μας, ο Ιακωβάκης απομακρύνεται για να την προστατέψει κι εκείνη αδυνατεί να μείνει μακριά του, όμως συμβιβάζεται για το δικό του καλό. Κι όλα αυτά ξεκίνησαν απ’ την πιο απροσδόκητη, ανέλπιδη γνωριμία.

Η αγάπη ξέρετε είναι πολύ ισχυρό συστατικό μιας ανθρώπινης σχέσης. Κι η ανθρώπινη αυτή σχέση ξεκινάει απ’ την κοινή τους αγάπη και ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Κι αυτό είναι αρκετό για να δουν ο ένας τον άλλον πιο τρυφερά και να πλησιάσουν μεταξύ τους. Είναι δύσκολο δύο άνθρωποι να ξεφύγουν απ’ την περσόνα που έχουν χτίσει, ιδιαιτέρως για τον εισαγγελέα που φαίνεται πως ο χαρακτήρας που μας επιδεικνύει καθημερινά στον επαγγελματικό του χώρο είναι απλά ένα προσωπείο που του επιτρέπει να διατηρεί την αντικειμενικότητά του στις υποθέσεις που αναλαμβάνει. Δεν είναι εύκολο για έναν άνθρωπο που χαρακτηρίζεται ως σκληρός κι αδίστακτος να φανερώσει τα συναισθήματά του, να φανεί ευάλωτος.

Μιλάμε για μία σύγχρονη και ταυτόχρονα βίνταζ σχέση. Από αυτές που συναντάς σε βιβλία, εχθροί που γίνονται εραστές, συναισθήματα που πλανώνται στον αέρα και ο αναγνώστης ανυπομονεί να ακουμπήσουν επιτέλους τις καρδιές των πρωταγωνιστών. Έναν πλατωνικό έρωτα αν θέλετε προς στιγμήν που περιέχει τα πάντα εκτός από σωματική επαφή. Νοιάξιμο, τηλεφωνήματα, μηνύματα, γνωριμίες με φίλους και οικογένεια, ανησυχία, μικροκαυγαδάκια. Το όμορφο με αυτές τις σχέσεις είναι ότι όταν η σωματική επαφή δεν είναι παρούσα, όλες οι υπόλοιπες αισθήσεις οξύνονται.

Και ίσως αυτό είναι που να φουντώνει και τη φλόγα μεταξύ των ανθρώπων. Ενώ είναι ξεκάθαρα τα συναισθήματα του ένα προς τον άλλον, είναι ακόμα επιφυλακτικοί και διατηρούν την πλατωνική τους σχέση ζωντανή μέχρι να νιώσουν εκείνοι έτοιμοι να προχωρήσουν.

Και έτσι είναι και εδώ. Και μόλις τελικά ενωθούν αυτοί οι άνθρωποι θα πέφτουν γύρω τους βεγγαλικά. Και έτσι θα πρέπει να είναι κάθε ανθρώπινη σχέση, να χτίζεται όμορφα και σταδιακά, σε γερές βάσεις και όμορφα συναισθήματα.

Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις έναν άνθρωπο, όχι να αλλάζει για εσένα, αλλά να σε αφήνει να δεις να αναδύονται πλευρές του που για τους δικούς του λόγους έχει καλά κρυμμένες.