Τη μια στιγμή περνάμε τέλεια και την άλλη πρέπει να ξαναφύγεις

Τη μια στιγμή είναι εκεί, είστε μαζί ζείτε τον έρωτά σας τόσο δυνατά, τόσο μοναδικά μόνο όπως εσείς ξέρετε. Νομίζεις πως μόνο εσύ έχεις νιώσει έτσι, νομίζεις πως μόνο το άτομο αυτό μπορεί να σε κάνει να νιώσεις έτσι. Κοιτάς γύρω σου και δεν μπορείς να δεις πουθενά άλλο τέτοιο ζευγάρι. Με τόσο πάθος, με τόσο αγάπη και χημεία, ποιος δε θα το ζήλευε; Δεν μπορείς καν να φανταστείς κάποια στιγμή να τα παρατάτε, θέλεις να κρατήσει για πάντα αυτό που νιώθεις. Είναι τόσο δυνατό και συνάμα μοναδικό. Και ίσως έτσι να είναι. Μέχρι που αργά η γρήγορα έρχεται η ώρα που πρέπει να φύγει πάλι.

Όταν θέλεις όσο τίποτα «τον άνθρωπό σου» να μείνει, που έχεις δει πόσο εθ1στικά είσαι δίπλα του, πόσο όμορφα περνάς, πόσο τα έχετε βρει και είστε στα καλύτερά σας, τότε είναι και που σου φεύγει. Και δε μιλάω για χωρισμό. Σου φεύγει για άλλη πόλη, άλλη χώρα, άλλο μέρος. Πρέπει να λείψει για λίγο, για πολύ ποιος ξέρει; Είναι κομμάτι του μυστηρίου που φέρνει.  Ίσως έτσι είναι η δουλειά που κάνει, ίσως πάλι έτσι είναι ο χαρακτήρας που έχει. Εσύ όμως που βρίσκεσαι σε όλο αυτό; Θέλοντας και μη εσύ μένεις με τη μοναξιά σου και περιμένεις με μισή καρδιά πότε θα λάβεις ένα μήνυμα «μου λείπεις», πότε θα μπορέσει να ξεκλέψει λίγο χρόνο και να έρθει… Μέχρι που θα έρχεται η στιγμή να φύγει πάλι.

Τα συναισθήματα σου είναι ανάμεικτα και περιπλέκονται συχνά. Πάνε πακέτο με τους τσακωμούς σας που πάνε και έρχονται. Όταν νιώθεις ότι δεν είσαι πρώτη επιλογή για το άτομο που λιώνεις όταν ποτέ μα ποτέ δεν αισθάνεσαι ότι χόρτασες μια συνάντησή σας, σε πνίγει το συναίσθημα. Και τότε είναι που έχεις την ανάγκη της επιβεβαίωσης. Θέλεις μερικά λόγια αγάπης παραπάνω, χρειάζεσαι μια κίνηση, να σου κάνει μια έκπληξη μπας και νιώσεις πάλι ότι αξίζεις. Ξέρεις η ανασφάλεια που έρχεται και φεύγει συχνά πηγάζει -εκτός από το μέσα μας- και από τη φύση και την απώλεια που βιώνεις συχνά στη σχέση σας. Και πάλι με το «λίγο» αυτό που σου δίνει, τα ξεχνάς όλα, κάθε αίσθημα αμφιβολίας και φόβου. And the show must go on.

Είναι στιγμές που το ξέρεις, νιώθεις ότι θα τα καταφέρετε. Δε σε πειράζει που φεύγει αρκεί που γυρνάει σε εσένα, αρκεί που μετράτε τις μέρες μέχρι να ξανά βρεθείτε. Η προσμονή κάνει την επιθυμία να φουντώνει περισσότερο, οι κλήσεις και οι βίντεο- κλήσεις σας έχουν όλο και περισσότερο πάθος. Το βλέπεις στα μάτια ότι σε θέλει κάθε μέρα και περισσότερο.

Βέβαια, είναι και αυτές οι άσχημες και δύσκολες στιγμές που νομίζεις πως δεν το αντέχεις. Απαισιοδοξείς, απομακρύνεστε, δε σηκώνει το τηλέφωνο, δεν απαντάει στα μηνύματα. Εκεί είναι που  οι αμφιβολίες παίρνουν φωτιά. Αρχίζει η πίεση, υπερβάλεις, φωνάζεις, είναι ξαφνικά σαν να μην μπορείς να ελέγξεις τα συναισθήματα σου. Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες για κανέναν από τους δυο σας.

«Τα ταξίδια σου σε κόσμους, τα ραντεβού στους δρόμους, τα αγγίγματα στους ώμους..» Το έχει πει η Νατάσσα (Η μικρή διαφορά). Όλα αυτά τα ταξίδια, τα ραντεβού, τις στιγμές, τη ζωή σας και άλλα τόσα και τόσα που θα ήθελες και ονειρεύεσαι  να κάνατε μαζί, ο άνθρωπος σου τα κάνει μόνος. Όμως πρέπει να το αποδεχτείς. Σ’ αγαπά, απλά έτσι είναι. Ο άνθρωπος σου φεύγει και έρχεται μα σκέψου το. Μένει εκεί σε εσένα, για σένα, κρατιέται από το «μαζί» και ίσως και η άλλη πλευρά δεν αντέχει άλλο το χώρια. Ίσως απλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς γιατί αυτή είναι η προσωπικότητα που έχει και εσύ έχεις αγαπήσει αυτή την προσωπικότητα για αυτό που είναι. Το θέμα είναι, εσύ το αντέχεις;