Όταν μιλάμε για ρομαντικές ταινίες, όταν ψάχνουμε ένα ρομαντικό δράμα που να μπορεί να αγγίξει την ψυχή μας ή μια ταινία ύμνο στη μνήμη και στην αγάπη μιλάμε σίγουρα για το The notebook. Ακόμα κι αν δεν είσαι αθεράπευτα ρομαντικός τύπος σαν εμάς που έχουμε δει την ταινία 10+ φορές, ακόμα κι αν είσαι λίγο μόνο αισθηματίας, σίγουρα έχεις δει έστω 1 φορά την ταινία. Μιλάμε για το απόλυτο romantic σκηνικό, την αγάπη που πραγματικά όσος καιρός κι αν περάσει ό,τι και να γίνει θα κερδίσει. Το ζευγάρι που είναι γραφτό να είναι μαζί θα είναι και θα ζήσει τον έρωτα στο έπακρο. Ακόμα κι αν έρθουν δυσκολίες κι αρρώστιες, ακόμα και αν χτυπήσει την πόρτα του μια αρρώστια όπως το Αλτσχάιμερ.
Η πραγματική ζωή, δε διαφέρει πολύ από την ταινία μιας και σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα, η πρωταγωνίστρια που υποδύεται την ηλικιωμένη Άλι, που στην ταινία είχε Αλτσχάιμερ, έχει πληγεί από την αρρώστια αυτή. Μάλιστα, σύμφωνα με όσα δήλωσαν οι δικοί της άνθρωποι, πλέον βρίσκεται σε ένα στάδιο που δε θυμάται απολύτως τίποτα.
«Έβαλα τη μητέρα μου να παίξει την ηλικιωμένη Allie και περάσαμε πολύ χρόνο μιλώντας για το Αλτσχάιμερ και θέλοντας να είμαστε αυθεντικοί με αυτό, και τώρα, τα τελευταία πέντε χρόνια, έχει Αλτσχάιμερ. Έχει άνοια. Και είναι τόσο τρελό – το ζήσαμε, το έπαιξε, και τώρα είναι πάνω μας» είπε χαρακτηριστικά ο Νικ Κασσαβέτης, σκηνοθέτης της ταινίας και γιος της Τζίνα Ρόουλαντς, η οποία υποδήθηκε την Allie όταν πια είχε χάσει τη μνήμη της.
Στην ταινία The Notebook, λοιπόν η Άλι, μια πλούσια νεαρή με λαμπρό μέλλον έμελλε να ερωτευτεί τον φτωχό Νόα. Ενώ ο έρωτάς τους μόλις είχε ξεκινήσει κι έχοντας ζήσει μόλις λίγες στιγμές μαζί, πριν προλάβουν να κάνουν όνειρα και σχέδια για το κοινό τους μέλλον, οι δρόμοι τους χωρίζουν. Θέλεις η διαφορά κοινωνικής τάξης και η πίεση της οικογένειας της κοπέλας; Θέλεις η ανάγκη της να πάει να σπουδάσει και να ζήσει αλλού; Με τούτα και με εκείνα ό,τι και να μεσολάβησε και για τους δύο, ήταν ανούσιο σε σχέση με τον έρωτά τους. Ένας έρωτας που αναπτερώθηκε όταν τελικά ξανασυναντήθηκαν κι ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Άλλωστε στον έρωτα δεν έχει καμία σημασία τι φαινομενικά σου αξίζει σύμφωνα με τη γνώμη των άλλων. Στον έρωτα έχει σημασία η προσπάθεια, το πάθος και η χημεία. Αν κανείς από τους δύο δεν τα παρατήσει, αν και οι δύο θέλουν να είναι μαζί όλα τα άλλα είναι απλώς μια θεωρία του «κόσμου». Όλα αυτά και άλλα πολλά, μπορούν να περιγράψουν αυτό το κινηματογραφικό ζευγάρι. Το νεαρό ζευγάρι υποδύονται ο Ράιαν Γκόσλινγκ και Ρέιτσελ ΜακΆνταμς.
Κατά τη διάρκεια της ταινίας πρωταγωνιστεί αυτό το ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, που διηγείται την όλη ιστορία. Πρόκειται για τον Νόα σε μια ώριμη εκδοχή του, που υποδύεται ο Τζειμς Γκάρνερ, ο οποίος αφηγείται την ιστορία μετά από χρόνια στη σύζυγό του, Τζίνα Ρόουλαντς που δεν τον θυμάται πια. Το ζευγάρι, μένει μαζί πλέον σε ένα γηροκομείο και δυστυχώς η εκφυλιστική ασθένεια από την οποία πάσχει πλέον η Άλι, καθιστά πρακτικά αδύνατο να θυμηθεί παρά μόνο μερικές στιγμές τον άντρα με τον οποίο έζησε ένα τόσο μεγάλο έρωτα αλλά και την οικογένειά τους. Ακόμα κι έτσι, όμως, ο Νόα είναι εκεί μαζί της, κάθε μέρα, και ζει για τις λίγες αυτές στιγμές που η ίδια θα τον θυμηθεί και θα αναβιώσουν την ιστορία τους.
Στην πραγματική ζωή, η πρωταγωνίστρια Τζίνα Ρόουλαντς, και σύμφωνα με όσα δηλώνει ο γιος της, δεν έχει την ίδια έστω και μικρή τύχη με τη νόσο του Αλτζχάιμερ, μιας και πια βρίσκεται σε πλήρη άνοια. Είναι μια τραγική ειρωνεία της ζωής, να μελετάς έναν ρόλο για τη δύναμη της μνήμης και της αγάπης, μαζί με τον ίδιο σου τον γιο, και τώρα να είσαι εσύ ο ίδιος πρωταγωνιστής της συνθήκης αυτής στ’ αλήθεια, όπως ακριβώς το είχε περάσει και η δική της μητέρα.
Σε συνέντευξή της στο περιοδικό O το 2004, η Ρόουλαντς μίλησε για το πώς ο αγώνας της μητέρας της με την ασθένεια επηρέασε την απόφασή της να υποδυθεί την Allie: «Αυτή η ταινία – The Notebook, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Nicholas Sparks- ήταν ιδιαίτερα δύσκολη επειδή υποδύομαι έναν χαρακτήρα που πάσχει από Αλτσχάιμερ. Το πέρασα αυτό με τη μητέρα μου, κι αν ο Νικ δεν είχε σκηνοθετήσει την ταινία, δε νομίζω ότι θα το έκανα – είναι πολύ δύσκολο. Ήταν μια σκληρή αλλά υπέροχη ταινία.»
Συντάκτης: Βάσω Καπνιάζη
