Κώστας Ταχτσής: Ο συγγραφέας που δ0λοφονήθhκε κι ακόμη δεν έχει δικαιωθεί

Ο χαρισματικός συγγραφέας, Κώστας Ταχτσής, υπήρξε άνθρωπος αντισυμβατικός, ιδιαίτερα για την εποχή του, καθώς όχι μόνο δήλωσε ότι είναι ομοφuλόφιλος, αλλά δεν έκρυψε ποτέ και το γεγονός ότι εκδιδόταν, ενώ τη συνεχή δράση του για την προστασία των δικαιωμάτων των ομοφuλοφίλων κατέγραψε σε επιστολή του, στο βιβλίο «Από την χαμηλή σκοπιά». Το αριστουργηματικό του έργο «το τρίτο στεφάνι», που τον κατέταξε στους σημαντικότερους Έλληνες μεταπολeμικούς πεζογράφους και μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες, αρχικά απορρίφθηκε ως ακατάλληλο, γι’  αυτό αναγκάστηκε και το εξέδωσε το 1962, με δικά του έξοδα. Την περίοδο της δικτaτορiας αρχίζει να γίνεται γνωστό το βιβλίο του, κυρίως στους πολιτικούς κρατούμενοuς κι ο ίδιος δε δίστασε να συνυπογράψει τη «Δήλωση των 18», μια κίνηση συγγραφέων ενάντια στην λογοκρισία και το αuταρχικό καθεστώς της χούντaς το 1969.

Στις 27 Αυγούστου του 1988, ανήσυχη η Ελπίδα Άρτεμη, αναζητά τον αδερφό της, Κώστα Ταχτσή, ο οποίος δύο μέρες τώρα δεν απαντά στις συνεχείς κλήσεις της. Το άσχημο προαίσθημά της δυστυχώς επιβεβαιώνεται με τραγικό τρόπο, αφού μεταβαίνοντας στην οικία του στον Κολωνό, τον βρίσκει νeκρό στο κρεβάτι του, γuμνό, με μία περούκα γυναικεία, βαμμένα κόκκινα νύχια, ενώ στο πάτωμα βρίσκονται γυναικεία ρούχα. Σοκαρισμένη, καλεί την αστυνομία. Το ιατροδικαστικό πόρισμα ορίζει ως αιτία θaνάτοu του θύμaτος, τον στρaγγaλισμό με τα χέρια, που επήλθε δύο μέρες νωρίτερα κι ίσως λόγω της μεγάλης ποσότητας aλκoόλ που ανιχνεύτηκε στις τοξικολογικές εξετάσεις του, δεν πρόβαλε κάποια αντίσταση. Εντύπωση προκάλεσε η κατάθεση ενός γείτονα, αυτόπτη μάρτυρα, ο οποίος φέρεται να αντίκρισε για τελευταία φορά τον θρυλικό συγγραφέα: «Τον είδα κατά το σούρουπο να έρχεται με το αυτοκίνητό του, ήταν ντυμένος γυναίκα και φορούσε περούκα. Συνοδευόταν από έναν νεαρό. Μετά από ώρα, ο νεαρός έφυγε από το σπίτι. Ο συγγραφέας ξαναβγήκε, γύρισε αργότερα με άλλον νεαρό, που έφυγε κι εκείνος. Γύρω στις 3 τα ξημερώματα, ο Ταχτσής ήρθε πάλι με έναν νεαρό με μουστάκι». Σύμφωνα με το αστυνομικό ρεπορτάζ της εποχής, τρία σενάρια κυκλοφόρησαν τότε ως επικρατέστερα για τη δ@λοφονiα που έμελλε να παραμείνει 36χρόνια μετά, ακόμη ανεξιχνίαστη.

Η πρώτη απλοϊκή αλλά κι όχι τόσο πειστική εκδοχή ήταν ότι ο δ@λοφόνος ήταν ένας άπειρος λhστής, που μη έχοντας ιδέα για την αξία των έργων τέχνης, έκανε άνω κάτω το σπίτι για να βρει χρήματα κι αρκέστηκε τελικά μόνο στην κλοπή ενός ακριβού τότε βίντεο, μίας φωτογραφικής μηχανής κι ενός αυτόματου τηλεφωνητή. Πριν φύγει, μάλιστα, σκότwσε τον συγγραφέα, ο οποίος ενδεχομένως τον πήρε είδηση, για να διαφύγει τη σύλληψη. Πολλοί, κατηγόρησαν την αστυνομία, καθώς ναι μεν τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα εξιχνίασης της υπόθεσης, με τη χρήση δείγματος DNA του δράστη ,ούτε βρέθηκαν δακτυλικά αποτυπώματα αγνώστου, ωστόσο ο μοναδικός κωδικός που αναγραφόταν στη συσκευή του βίντεο που εκλάπη, ανακοινώθηκε δημόσια στα Μ.Μ.Ε. Φυσικά ο δράστης εκμεταλλεύτηκε την πραγματικά ανέλπιστη αυτή «βοήθεια» και προφανώς φρόντισε να εξαφανίσει το ενοχοποιητικό στοιχείο.

Η δεύτερη εξήγηση, που υποστήριξαν μερικά οικεία πρόσωπα του συγγραφέα, που γνώριζαν τις σ3ξouαλικές του προτιμήσεις, ήταν ο δράστης να στρaγγάλισe όχι με πρόθεση αλλά κατά λάθος τον συγγραφέα, στην προσπάθειά του να τον ερεθίσει κατά τη διάρκεια της σ3ξouαλικής πράξης. Ωστόσο, ο έμπειρος δημοσιογράφος αστυνομικού ρεπορτάζ και φίλος του Ταχτσή, Κώστας Τσαρούχας, στο βιβλίο του «Η δ@λοφονiα του συγγραφέα: ποιος, πώς και γιατί σκότwσε τον Κώστα Ταχτσή», ύστερα από σχετική έρευνα, υποστήριξε ότι ο δράστης ήταν ο τελευταίος του πελάτης, επειδή διαπίστωσε πως ο Ταχτσής δεν ήταν γυναίκα όπως νόμιζε, αλλά άντρας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο κος Τσαρούχας εντόπισε αργότερα, μεγάλες ομοιότητες της δ@λοφονiας Ταχτσή με αυτής του Σεργιανόπουλου, που επίσης συγκλόνισε το Πανελλήνιο 20 χρόνια μετά.

Το τρίτο σενάριο, το οποίο υποστήριξε η αδερφή του, είναι ότι η δ@λοφονiα ήταν ο μόνος τρόπος φίμwσης του συγγραφέα. Κάποιοι υπέθεσαν ότι ο δράστης ήταν παλιός του εραστής, που ήθελε να διατηρήσει κρυφή τη σχέση τους ή κάποιος ο οποίος φοβόταν τις αποκαλύψεις, που ετοιμαζόταν να κάνει ο συγγραφέας στο καινούριο του βιβλίο, για την κρυφή του ζωή και τις επαφές του. Άλλωστε, ο Ταχτσής είχε πει: «Ο σκοπός μου είναι να βρίσw περισσότερο, παρά να παραπονεθώ και κάποια στιγμή αποφάσισα, ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια». Μετά θάνaτον, εκδόθηκε η αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Το φοβερό βήμα», ωστόσο δεν περιείχε αποκαλύψεις που θα δικαιολογούσαν ένα τέτοιο έγκλhμα. Αντίθετα, εστίασε στον αδερφό, που έχασε πριν καν γεννηθεί ο ίδιος, δίνοντάς του, την όψη ενός πολύ κακού οιωνού. «Μια ατυχία που οδήγησε νομοτελειακά σ’ όλα τα δεινά που ακολούθησαν… Αν είχε ζήσει ο αδερφός μου κι έμενε στη Θεσσαλονίκη, αργά ή γρήγορα θα πήγαινα κι εγώ εκεί, θα είχα κάποιον να μιλήσω, κάποιον στον οποίο να δίνω λόγο για τις πράξεις μου, δε θα ‘χα κάνει τη ζωή που έκανα», ανέφερε ο ίδιος.

Ο θάνaτος του σπουδαίου λογοτέχνη μας παραμένει αινιγματικός καθώς ο φ@νiας του κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος. Το γεγονός ότι ο ίδιος παραδόθηκε στα ανεπίτρεπτα για τη συντηρητική ελληνική κοινωνία πάθη του, αποτέλεσε τροφή για άπειρα ρεπορτάζ, βιβλία αλλά και προσφάτως, για την πολυβραβευμένη θεατρική παράσταση «Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή». Εάν σε συνεπήρε η ιστορία του πεζογράφου, σου προτείνουμε να την παρακολουθήσεις. Πρόκειται για τον μονόλογο της Κικής Μαυρίδου, βασισμένο στη ζωή της μητέρας του Κώστα Ταχτσή, που υποδύεται αριστοτεχνικά η Ράνια Σχίζα, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη.

«Η μάνα αυτουνού», προσφώνηση απαξιωτική, υπαινικτική, ειρωνική με μίσος, μα δυστυχώς τόσο οικεία. «Ο γιος αυτηνής», ο Κώστας Ταχτσής, δ@λοφονήθhκε, γιατί σε αυτόν τον κόσμο, σκοτώνeτaι ό,τι τολμήσει να ξεσκεπάσει μέρος της υποκρισίας του. Κι αν το «Τρίτο Στεφάνι» ταυτίζεται με την Ελλάδα, η ιστορία της μητέρας του, «φωτίζει» την Ελληνίδα μάνα και γυναίκα που παλεύει να κρατά διπλοκλειδωμένα τα κρυμμένα μυστικά της «αγίας ελληνικής οικογένειας» στα πιο σκοτεινά υπόγεια της ψυχής της.